Σύγκριση ελληνικών και πορτογαλικών ομάδων: Μία αστεία ιστορία

Κάθε φορά, η ίδια ιστορία. Μόλις μία πορτογαλική ομάδα φτάσει σε ευρωπαϊκό τελικό, οι φωστήρες της εσωτερικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας σπεύδουν να υπερθεματίσουν. "Οι ελληνικοί σύλλογοι πρέπει να μιμηθούν την Πόρτο και την Μπενφίκα". Απόψε, που οι Λουζιτανοί αντιμετωπίζουν τη Σεβίλλη στον τελικό του Europa League, τα ίδια φληναφήματα θα ακουστούν και πάλι.

Ας εξετάσουμε, όμως, το ζήτημα ενδελεχώς. Μπορούν οι ελληνικές ομάδες να μιμηθούν τις πορτογαλικές; Φαντάζει αστεία η ερώτηση. Η Μπενφίκα, μόνη της, θα παίξει απόψε το βράδυ το 10ο (δέκατο) ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας της. Οι δικοί μας έχουν...ένα όλοι μαζί και αυτόν προ, αμνημονεύτων, πλέον χρόνων. Προφανώς, όσοι αναμασούν την ίδια καραμέλα περί ανάγκης μίμησης του πορτογαλικού προτύπου, δεν έχουν ιδέα για τι μεγέθη μιλάμε, για το είδους κλαμπ στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα είναι η Μπενφίκα και η Πόρτο (κατά κύριο λόγο), από ποιο σημείο εκκινούν.

Αυτοί οι... άσχετοι της Μπενφίκα

Αν δεν πιστεύετε εμάς, ρωτήστε τον Κώστα Κατσουράνη που αγωνίστηκε τρία χρόνια στη Λισσαβόνα να σας πει τι ακριβώς σημαίνει στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο το brandname Μπενφίκα και πως αντιμετωπίζεται από το ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Πως δουλεύει με τις ακαδημίες, τι δίκτυο σκάουτινγκ έχει (κυρίως στη Βραζιλία αλλά και σε όλον τον κόσμο), πως πουλάει παίκτες στο κατάλληλο τάιμινγκ, σε ποιο γήπεδο αγωνίζεται και πως αντλεί οικονομική και όχι μόνο δύναμη από αυτό.

Εν τω μεταξύ οι Πορτογάλοι έχουν κάτι εντελώς περίεργες συνήθειες από αυτές που εμείς εδώ στην Ελλάδα αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι. Οι... άσχετοι της Μπενφίκα ας πούμε διατήρησαν πέρυσι στη θέση του τον προπονητή Ζόρζε Ζέσους αν και έχασε όλους τους τίτλους (πρωτάθλημα, Κύπελλο, Εuropa League) σε διάστημα μερικών εβδομάδων. Οχι ότι δεν υπήρξε γκρίνια ή ακόμα και πίεση από τον κόσμο αλλά οι διοικούντες, προς τιμήν τους, δεν έκριναν μόνο από το τελικό αποτέλεσμα αλλά από την εν γένει παρουσία της ομάδας.

Το συμβόλαιο του Ζέσους λοιπόν ανανεώθηκε για δύο χρόνια και εφέτος η Μπενφίκα, έχοντας κατακτήσει ήδη πρωτάθλημα και Λιγκ Καπ, ετοιμάζεται να τα σαρώσει όλα αφού βρίσκεται ήδη στους τελικούς του Europa League και του Κυπέλλου. Ο ίδιος άνθρωπος που πέρυσι βίωσε από πρώτο χέρι τι θα πει ποδοσφαιρική κατάρα, είναι έτοιμος να δρέψει τους καρπούς της εξαιρετικής δουλειάς του, ίσως και με μετακόμιση στη νεόπλουτη Μονακό.

Στράτα, στρατούλα...

Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται βέβαια να θυμίσουμε ποιος (Πορτογάλος) προπονητής απολύθηκε όντας αήττητος στη Superleague; Ζαρντίμ τον λένε και εφέτος η δική του (λόου μπάτζετ) Σπόρτινκ Λισσαβόνας έβγαλε μάτια στο πορτογαλικό πρωτάθλημα. Πριν, λοιπόν, ως ελληνικό ποδόσφαιρο θέσουμε τόσο ψηλά τον πήχυ βάζοντας ως στόχο τη δημιουργία της ελληνικής Πόρτο ή της ελληνικής Μπενφίκα, ας κατανοήσουμε ότι ένα μωρό πρώτο μπουσουλάει και μετά κάνει βήματα. Οι δικοί μας ακόμα περπατούν με στράτα.

Και στο κάτω-κάτω αν πρέπει πάση θυσία να μιμηθούμε κάποιον, υπάρχει και η Βασιλεία, σταθερή στα προημιτελικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων τα τελευταία δύο χρόνια και χωρίς να ξοδεύει πολλά. Θα είναι μια καλή αρχή.