Η ώρα του πρώτου τελικού

Ο Νίκος Γιαννόπουλος... παραβλέπει το φρένο της Εθνικής στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την Γεωργία και σχολιάζει τον "πρώτο τελικό" κόντρα στην Σλοβενία.

08 ΣΕΠ 2015

Σε όσους βιάστηκαν να γκρινιάξουν για το γεγονός ότι η Εθνική ομάδα κατέβασε, κάπως απότομα ταχύτητα είναι η αλήθεια, στο δεύτερο ημίχρονο να επισημάνουμε κάτι βασικό. Σε διοργανώσεις όπως το Eurobasket η κούραση από τα συνεχόμενα ματς είναι σχεδόν δεδομένη. Άρα, όταν μία ομάδα βρίσκει την ευκαιρία να... ξεκουραστεί αγωνιζόμενη, ιδιαίτερα αν μιλάμε για μία ομάδα στόχων, τότε την πιάνει από τα μαλλιά και δεν το λέει ούτε του παπά.

Ουδείς θα θυμάται, αν πρώτα ο Ύψιστος έρθει μία μεγάλη διάκριση στη Γαλλία, ότι η Ελλάδα τράβηξε χειρόφρενο στο παιχνίδι με τη Γεωργία στον όμιλο και έχασε μερικές από τις εντυπώσεις. Όπως και κανείς δεν θα θυμόταν μία ενδεχόμενη σαρωτική νίκη επί των Γεωργιανών αν στη συνέχεια ερχόταν η... κατραπακιά στα νοκ άουτ (φτου, σκόρδα). Κάπου εδώ η αναφορά για το παιχνίδι της Τρίτης.

Τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Και δεν αναφερόμαστε στα της Γαλλίας και της Λιλ αλλά στα της Τετάρτης με τη Σλοβενία η οποία είναι μία ομάδα-μπετόν αρμέ, μία ομάδα που ζει και αναπνέει σύμφωνα με τα θέλω του μεγάλου Γιούρι Ζντοβτς.

Παρά το γεγονός ότι ο... καλός Νράγκιτς απουσιάζει, ο αδερφός του Ζόραν και οι υπόλοιποι παίζουν λες και έχουν ορκιστεί ότι θα αφήσουν κάθε ικμάδα δύναμής στο παρκέ μέχρι να ηττηθούν. Στην πρεμιέρα οι νεανικοί Σλοβένοι έβγαλαν τα συκώτια των Κροατών μέχρι να πέσουν. Στη συνέχεια κατάπιαν την Γεωργία και κατάφεραν να ξεπεράσουν το εμπόδιο και της αθλητικής Ολλανδίας αν και βρίσκονταν πίσω στο σκορ.

Όχι μόνο δεν μπορεί να τους υποτιμήσει κανείς αλλά, όπως τόνισε και ο Φώτης Κατσικάρης, τα επίπεδα συγκέντρωσης πρέπει να φτάσουν πολύ ψηλά έτσι ώστε να μην προκύψει το παραμικρό κενό διάστημα μέσα στο παιχνίδι. Οι περιφερειακοί μας οφείλουν να έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα στην άμυνα καθώς η Σλοβενία δεν διστάζει να σουτάρει τρίποντο και η μέχρι στιγμής εμπειρία στο τουρνουά έχει δείξει ότι τα καταφέρνουν καλά.

Έξω από τα 6.75 οι παίκτες του Γιούρι Ζντοβς σουτάρουν με 39% έχοντας ως αποκάλυψη τον δαιμόνιο Πρέπελιτς ο οποίος μέχρι στιγμής έχει 8/13 τρίποντα και είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Ο Ντράγκιτς στην μέρα του επίσης μπορεί να σε σκοτώσει, ο Κλόμπουτσαρ δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μένει ελεύθερος.

Με λίγα λόγια το ματς δεν είναι παίξε-γέλασε και καλύτερα να αλλάξετε άποψη αν πραγματικά πιστεύετε κάτι τέτοιο. Η Εθνική παίζει την Τετάρτη τον πρώτο, ιδιότυπο, τελικό της στο τουρνουά καθώς αν επικρατήσει, ουδείς στη συνέχεια μπορεί να της κόψει το δρόμο προς την πρώτη θέση του ομίλου (εκτός, πια, και αν η Ολλανδία κάνει την έκπληξη του Eurobasket). Αν όμως η ομάδα του Κατσικάρη ηττηθεί, τότε θα βγουν τα κομπιουτεράκια για τις διαφορές και η κατάσταση θα γίνει ψυχοφθόρα.

Ουδείς, φανταζόμαστε, θέλει να φορτώσει το κεφάλι του με αριθμούς και μαθηματικές πράξεις. Νίκη λοιπόν για να τελειώνουμε και να για να μπούμε στο αεροπλάνο για τη Λιλ μακριά από σκέψεις του στιλ "ναι, αλλά σκέψου να είχαμε νικήσει τη Σλοβενία". Πως το είπε ο Καϊμακόγλου; Νίκες μέχρι το τέλος χωρίς άλλες περιττές αναγωγές και αναλύσεις.

ΥΓ: Η Εθνική μετά τις πρώτες τρεις αγωνιστικές φιγουράρει πρώτη στις ασίστ και παίρνει το όσκαρ στην αναλογία ασίστ-λαθών (72-35). Τα στιβαρά χέρια των Ελλήνων γκαρντ κρατούν γερά τα γκέμια μέχρι στιγμής. Πάντα τέτοια παιδιά.