Ο... κούκος Γκούντιονσεν

Μέσα στη μαύρη μαυρίλα που πλάκωσε στο ελληνικό ποδόσφαιρο και το έριξε ακόμα πιο χαμηλά, στο βόθρο και πιο κάτω, ευτυχώς που βρέθηκε η ΑΕΚ να δώσει μια διαφορετική νότα. Αισιοδοξίας και χαράς πρωτίστως για το δικό της διψασμένο κοινό. Αλλά μήπως δεν είναι ένα φανταχτερό στολίδι, ο Ειντουρ Σμάρι Γκούντιονσεν, και για την άδεια βιτρίνα του ελληνικού πρωταθλήματος; Καλώς ήλθες Ισλανδέ και φρόντισε από την αρχή να καταρρίψεις τον πρώτο μύθο...

Λέει, λοιπόν, ένα παραμυθάκι που κυκλοφορεί από το Σάββατο, ότι η πορεία του Γκούντιονσεν είναι πτωτική. Φθίνουσα. Έπαιξε, λέει, τα 2 τελευταία χρόνια σε Μονακό, Τότεναμ, Φούλαμ, Στόουκ και δεν ακούμπησε.

Ένσταση πρώτη. Αν σ' αυτές τις ομάδες ή σε κάποιες εξ αυτών, συνέχιζε ο Ισλανδός με τον ρυθμό που έπαιζε σε Τσέλσι και Μπαρτσελόνα, τώρα δεν θα βρισκόταν στην Αθήνα και θα δειπνούσε το βράδυ της Δευτέρας με τον πρόεδρο στην "Ιθάκη".

Ένσταση δεύτερη. Άλλο αγγλικό πρωτάθλημα, κι άλλο ελληνικό. Άλλο Πρέμιερ Λιγκ, κι άλλο Σούπερ Λίγκα (με ή χωρίς Μπέο). Η "φθίνουσα πορεία" των δυο τελευταίων ετών, εύκολα μπορεί να ανακοπεί, σε ένα εύκολο πρωτάθλημα σαν το ελληνικό. Εύκολο από την άποψη ότι το τέμπο είναι πολύ αργό, όλο το πρωτάθλημα είναι τουλάχιστον μια ταχύτητα κάτω από το αγγλικό, το ισπανικό, το γαλλικό. Λέω "τουλάχιστον" γιατί μπορεί να είναι και δυο ταχύτητες πιο κάτω. Σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, με αμυντικούς που δεν μπορείς να τους πεις σκληρούς και βρώμικους, ο Γκούντιονσεν ένα πράγμα μόνον μπορεί να κάνει. Τη διαφορά.

Αφήνω επίσης στην άκρη την θεωρία που αναπτύσσεται, ότι ένας 33χρονος ποιοτικός ποδοσφαιριστής έρχεται στην Ελλάδα μόνον για να κολλήσει τα τελευταία του ένσημα. Για κανέναν "αλητάκο" Νοτιοαμερικάνο ή Λατίνο γενικώς, να ισχυρισθείς κάτι τέτοιο. Για Βορειοευρωπαίο, συνεπή, εκατό τοις εκατό επαγγελματία, που δεν έχει δώσει δικαιώματα, δεν παίζει τέτοιο σενάριο.

Με το αβαντάζ επίσης ότι είναι υγιέστατος και καθόλου επιρρεπής σε τραυματισμούς, ο Γκούντιονσεν ανεβάζει θεαματικά τον πήχη των προσδοκιών στην ΑΕΚ. Έχοντας επίσης το καλό, να παίζει με την ίδια ευχέρεια σε αρκετές θέσεις, θα μπορεί να ηγείται των επιθετικών προσπαθειών από κάθε γωνιά της γραμμής κρούσης. Σέντερ φορ δεν έπαιξε και πάρα πολύ στην λαμπρή του διαδρομή σε Στάμφορντ Μπριτζ και Καμπ Νου (ελέω Χάσελμπαϊνκ, Ντρογκμπά, Ετό), αλλά αν ο Χιμένεθ θέλει να τον βάλει φουνταριστό, ο Ισλανδός θα είναι η ατραξιόν στην κορυφή. Κι ας μην υπήρξε ποτέ ο κλασσικός γκολτζής, όπου κι αν έπαιξε, με εξαίρεση τα πρώτα χρόνια στα αγγλικά γήπεδα. Δεύτερος επιθετικός, δίπλα στον Μπέλεκ ή τον Λυμπερόπουλο; Κορυφή στον ρόμβο, πίσω από τους δυο φορ; Περιφερειακός σε σύστημα 4-2-3-1; Όπου κι αν παίξει, ο Γκούντιονσεν έχει το πλεονέκτημα της ταχύτητας και της υψηλής τεχνικής. Εξαιρετικός διεμβολιστής. Κι αν δεν βάζει ο ίδιος τα γκολ, τα δημιουργεί. Παίζοντας εσχάτως και πολύ με πλάτη. Να κρατά μπάλα, να την σπάει. Ομαδικό πνεύμα, σήμα κατατεθέν του Ισλανδού.

Είναι σαφές ότι όλα αυτά και πολλά άλλα, μένει να αποδειχθούν στο γήπεδο. Εκεί είναι ο καθρέφτης. Προς το παρόν διανύουμε την πρώτη φάση. Της ευφορίας και αγαλλίασης. Της απόλυτης ηδονής. Ναι, καμιά ομάδα δεν κέρδισε το πρωτάθλημα από το καλοκαίρι, με παίκτη-κράχτη και μεταγραφή αεροδρομίου. Ωστόσο, όλο αυτό το σκηνικό που στήθηκε, το πάρτι των οπαδών στην υποδοχή, τα χιλιάδες διαδικτυακά μηνύματα, είναι πράγματα επιβεβλημένα. Να τονωθεί η ψυχολογία, να αλλάξει η διάθεση, να μεταδοθεί και στην ομάδα θετική ενέργεια. Από τον κόσμο. Κι αν αυτό αποτυπωθεί και στην αγορά περισσότερων εισιτηρίων διαρκείας, ακόμα καλύτερα και για τα άδεια ταμεία της ΠΑΕ.

Κι εδώ που τα λέμε, δεν είναι και πάρα πολλές οι "μεταγραφές αεροδρομίου" της ΑΕΚ. Μετρημένες περιπτώσεις στα δάχτυλα του ενός χεριού την τελευταία 20ετία. Πρόχειρα θυμάμαι την απίστευτη υποδοχή στον Χρήστο Κωστή. 1 Ιουνίου 1994, βραδάκι στο δυτικό αεροδρόμιο. Την ίδια μέρα, το πρωί υποδέχτηκαν καμιά πενηνταριά ΑΕΚτζήδες τον Κετσπάγια. Το βράδυ στον Κωστή ήταν σχεδόν 1.500. Κόλαση. Πέντε καλοκαίρια αργότερα στον ανατολικό αερολιμένα, ο ερχομός του Τσίριτς της Μπαρτσελόνα. Δεν παίρνεις κάθε μέρα παίκτη από την Μπάρτσα. Πήγαν πάνω από χίλιοι, μερικοί εξ αυτών "κατέβασαν" ολόκληρη τζαμαρία του αεροδρομίου, πέτρες, καπνογόνα, συμπλοκές με την αστυνομία και τον Σέρβο να αναρωτιέται στην άφιξη: "Για μένα πλακώνονται όλοι αυτοί;" Τον Ιούλιο του 2001, ο Μάκης Ψωμιάδης φέρνει Κάρλος Γκαμάρα. Μεσάνυχτα έφτασε στα Σπάτα ο Παραγουανός σταρ, πήγαν 400-500 οπαδοί και υποδέχτηκαν έναν ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης. Τόσοι περίπου ήταν και πέρσι στην άφιξη του Ντιόπ και άρα το πάρτι που στήθηκε χτες για τον Γκούντιονσεν ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Το σίγουρο είναι ότι αυτός που ξεπέρασε τον εαυτό του είναι ο Σταύρος Αδαμίδης. Στάθηκε τυχερός που ο Μπλάνκο έκανε την τρέλα να κλωτσήσει (την άνοιξη) συμβόλαιο 600 χιλιάδων τον χρόνο. Δεν τα πήρε ο "Ζορό", δεν χαλάλισε ούτε τα μισά ο Αδαμίδης (και καλά έκανε) για τον Μπαχά και του έκατσε το λαχείο να τα σπρώξει για τον Ice Man. Δεν γνωρίζω, πόσο και τι θα κατάφερνε χωρίς τον Γκρέταρσον - για τον οποίο, πλέον, αναφωνούμε όλοι "'άξιος ο μισθός του!", αλλά το δυστύχημα είναι ότι δεν υπάρχουν άλλοι Ισλανδοί παίκτες της προκοπής για να φέρει! Η ουσία είναι ότι η μετεγγραφή Γκούντιονσεν καταγράφεται στο ενεργητικό του προέδρου της ΠΑΕ. Ο οποίος είναι προφανές ότι και καλύτερο μάτι έχει, και περισσότερες γνώσεις από τον προκάτοχό του (Νάσο Θανόπουλο) διαθέτει. Με τις επιλογές του Ντέμη δεν μπορεί να γίνει σύγκριση, διότι ο 37χρονος δικηγόρος δεν έχει την πολυτέλεια να διαχειριστεί και να ξοδέψει τα εκατομμύρια (των μετόχων, αλλά και των φιλάθλων) που δαπάνησε επί των ημερών του ο Νικολαΐδης για εβδομήντα τόσες μεταγραφές.

Ναι, η όρεξη άνοιξε για τα καλά, αλλά ας μην βιαστούμε να βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα. Ο Γκούντιονσεν είναι ο απόλυτος σταρ, ένα τεράστιο συν. Στο ποδόσφαιρο ήταν ελάχιστες οι περιπτώσεις που ένας κούκος έφερε την άνοιξη, αλλά ο Ισλανδός στην προκειμένη περίπτωση την φέρνει και με το παραπάνω. Αρκεί να τον ακολουθήσουν και οι άλλοι, κι αυτό είναι ένα στοίχημα που δουλεύει ο Χιμένεθ.

Για να δούμε ποιοι και πως θα βάλουν τα 25 γκολ που λείπουν σε σχέση με πέρσι (από Σκόκο, Μπλάνκο και Τζιμπούρ μέχρι Ιανουάριο). Να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με Ντιόπ που αν μείνει τελικώς, θα είναι κάτι σαν μεταγραφή. Αν σκεφτούμε ότι πέρσι έχασε μεγάλο κομμάτι της προετοιμασίας και ταλαιπωρήθηκε από συχνούς τραυματισμούς. Να δούμε τι ψάρια πιάνουν τα δυο πουλέν του Χιμένεθ από τη Σεβίλη. Πόσο θα βοηθήσει αυτός ο ταλαντούχος Μπέλεκ που λέει ότι είναι ...18, αλλά οι κινήσεις του στο γήπεδο μοιάζουν πιο πολύ με 22άρη. Αν θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες ο Κωνσταντόπουλος, αν θα βγει κάποιος πιτσιρικάς (Κλοναρίδης, Νικόλτσης, Τσουκαλάς κτλπ), αν θα γίνει μπετόν το δίδυμο Δέλλα-Μανωλά. Κι αν με το καλό μπορέσει η διοίκηση να ξεφορτωθεί το βαρύ συμβόλαιο του Γκερέιρο, μήπως έρθει και κανένα καινούριο δεκάρι...