Ο μοναδικός "Λύμπε"

Η ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνου, στο ματς με τον Ατρόμητο, ήταν ο κανόνας. Η ομάδα που (δυστυχώς) έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε φέτος. Η ΑΕΚ του δευτέρου ημιχρόνου ήταν η εξαίρεση. Η ευχάριστη έκπληξη. Γιατί περί ευχάριστης έκπληξης πρόκειται όταν βλέπεις 3 γκολ από την ΑΕΚ μέσα σε 12 λεπτά. Δεν θυμάμαι πότε το έκανε για τελευταία φορά, ξέρω ότι είχε παγιωθεί μια κατάσταση να βάζει ένα και με το ζόρι.

Η νίκη και με τον τρόπο που επιτεύχθηκε σαφέστατα κι έχει μεγάλη σημασία γιατί δείχνει πάνω απ' όλα ότι υπάρχει ομάδα με χαρακτήρα. Με θέληση και πίστη. Έχει την αξία του αυτό που αποκάλυψε στη συνέντευξη Τύπου ο προπονητής, ότι στο ημίχρονο οι παλαιοί παίκτες έδωσαν το σύνθημα για την αντεπίθεση και ολική επαναφορά.

Ο Λυμπερόπουλος είναι η αιχμή του δόρατος σ' αυτή την τετράδα της “παλιοσειράς”. Όταν το “έχεις”, όταν μιλάει η κλάση, τότε και στα 37 θα βγαίνουν αναλλοίωτα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Τα 100 (συν ένα) γκολ με τη φανέλα της ΑΕΚ είναι ένα τεράστιο επίτευγμα, από έναν ποδοσφαιριστή που δεν ήταν ποτέ ο κλασικός γκολτζής-κίλερ. Ο “Λύμπε” είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που συνδύασε με μοναδικό τρόπο και τις δυο ικανότητες: Του δημιουργού και του σκόρερ. Με την ίδια ευκολία που σκοράρει και κατά μέσο όρο βάζει 10-12 γκολ τη σεζόν, πασάρει, φτιάχνει γκολ, παίζει εξαιρετικά με πλάτη και ανοίγει τους διαδρόμους στους άλλους.

Αν δεν έκανε η διοίκηση Νικολαΐδη το ιστορικό λάθος να διαλύσει την ομάδα που τη σεζόν 2007-2008 κατέκτησε τους περισσότερους βαθμούς μέσα στα γήπεδα, ο Λυμπερόπουλος δεν θα είχε πάει ποτέ στην Φρανκφούρτη και η ΑΕΚ θα κέρδιζε πολλά περισσότερα από την παρουσία ενός φυσικού ηγέτη. Του ίδιου όμως του έκανε μεγάλο καλό, αυτό το διετές πέρασμα από έναν άλλο ποδοσφαιρικό κόσμο, ο οποίος απέχει έτη φωτός από τη θλίψη και μιζέρια των ελληνικών γηπέδων. Έγινε έστω για δυο χρόνια, κομμάτι μιας άλλης ποδοσφαιρικής κουλτούρας και είμαι σίγουρος πως θα 'κανε τα πάντα για να μεταφέρει έστω ένα μέρος της και στην ΑΕΚ. Το είπε άλλωστε ξεκάθαρα στις δηλώσεις του μετά το ματς, ότι θέλει να βλέπει στην ΑΕΚ (όταν σταματήσει την μπάλα) κάτι υγιές, όπως ακριβώς το έζησε στην Μπουντεσλίγκα. Κομματάκι ψηλά ο πήχης, αλλά μόνο με τέτοιες σκέψεις υπάρχει η πιθανότητα κάτι να αλλάξει.

Από ματς σαν κι αυτό που έκανε την Τετάρτη ο Λυμπερόπουλος ζουν και οι προπονητές. Μικροί και μεγάλοι, ανερχόμενοι και καταξιωμένοι. Δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε τι θα γινόταν, αν ο “Λυμπε” δεν σήκωνε στις πλάτες του την ομάδα. Ο Κωστένογλου θα χρεωνόταν όλη την αποτυχία και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί θα ξεπερνούσαν και το μίσος για τον Δώνη. Θα ήταν δικαιολογημένη η κριτική για τον κόουτς, όχι τόσο για τις επιλογές στη σύνθεση της ενδεκάδας, όσο για την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο. Όταν κάνεις ένα και μοναδικό απειλητικό σουτ στο 45ο λεπτό και όταν έχεις κινδυνέψει να χάνεις με 0-3, τότε η κύρια ευθύνη βαραίνει τον προπονητή.

Από την άλλη, ωστόσο, θεωρώ ότι είναι υπερβολικός ο θόρυβος για την αρχική ενδεκάδα. Ήμουν απ' αυτούς που εστίασαν την κριτική απέναντι στον προπονητή, στο γεγονός ότι (τους πρώτους 4-5 μήνες) δεν ρίσκαρε ή ρίσκαρε ελάχιστα με τους πιτσιρικάδες. Δεν τους είχε δώσει περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Πιο πολύ Φούντα και Εγγλέζου, ακόμη περισσότερο Κλωναρίδη. Ενδεχομένως και Τσίτα, αλλά για να μην τον εμπιστεύεται καθόλου, κάτι παραπάνω θα έχει διαγνώσει απ' όλους εμάς τους προπονητές της εξέδρας. Δεν με χάλασε καθόλου που είδα τρεις μικρούς στην αρχική ενδεκάδα και ας μην απέδωσε ως λογική. Αν δεν ρίξεις τους μικρούς στα βαθιά, αν τους βάζεις που και που μετά το 80', τότε δεν προωθείς παίκτες από τα σπλάχνα.

Σαφώς και χρειάζεται διαχείριση που δεν θα τους “κάψει”, απαιτείται όμως και υπομονή και να μην εξαντλούνται όλες οι φιλοδοξίες σε ένα πρόσκαιρο αποτέλεσμα. Προτιμώ μια ΑΕΚ που θα έχει αναδείξει και θα λανσάρει τρία αυθεντικά ταλέντα, από μια ΑΕΚ που θα πανηγυρίσει, τι; Την έξοδο στον β' προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ; Και άντε τον πέρασε αυτόν τον γύρο, που μόνο εύκολος δεν θα είναι. Μετά δεν θα έχει απέναντι της ΑΙΚ (από την οποία μάλιστα αποκλείστηκε), Ζυρίχη και Χαρτς, αλλά ομάδα πολύ πάνω από το μπόι της.

Ένα πλάνο αξιοποίησης ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, σαφώς και δεν είναι απαγορευτικό για να κυνηγήσει η ΑΕΚ τα αποτελέσματα που θέλει στον β' γύρο των πλέι-οφ. Αν τα καταφέρει, τα οφέλη θα είναι περισσότερο ψυχολογικά. Ότι η ΑΕΚ κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες και ουσιαστικά χωρίς στήριξη από το κοινό της, είναι εδώ. Θα γυρίσουν τα χαμόγελα, θα υπάρχει ένα κλίμα ευφορίας που πιθανόν να αποτυπωθεί και στα διαρκείας της νέας σεζόν.