Ο Τάτος σπαταλά το ταλέντο του

Σε πιάνει πραγματικά η ψυχή σου να βλέπεις αυτό το παιδί να προσπαθεί να κρατηθεί όρθιο πάνω σε αυτή τη φουρτουνιασμένη θάλασσα που λέγεται ο Αρης, αυτό το αγωνιστικό σύνολο που ήταν σχέδιο ούτε μέταλλο διαθέτει. Μονάχα φανέλα.

Και είναι απορίας άξιον που ενώ από πέρυσι είχε διαφανεί ότι το σκάφος πορεύεται χωρίς πυξίδα προς τα βράχια, ο Τάτος το επέλεξε εκ νέου για ποδοσφαιρικό προορισμό αφού και πάλι ο Ολυμπιακός δεν τον χώρεσε. Είναι κοινός τόπος ότι διέπραξε σφάλμα για το οποίο θα μετανιώσει άμεσα, αν και εφόσον στον Αρη δεν υπάρξει αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος και -επιτέλους-όραμα.

Η ίδια επιλογή πέρυσι τον Ιανουάριο ήταν μάλλον αποδεκτή. Ο άνθρωπος δεν βρήκε ευκαιρίες από τον Ζαρντίμ, δέχθηκε την πρόταση μίας άλλης μεγάλης ομάδας για δανεισμό και το αποφάσισε σε μία προσπάθεια να βρει παιχνίδια και αγωνιστικό ρυθμό. Φέτος αλήθεια τι ήταν αυτό που ονειρεύτηκε πηγαίνοντας στον Αρη των μυρίων προβλημάτων;

Το μόνο που προσώρας έχει καταφέρει είναι να εμπιστευτεί το πολύτιμο ποδοσφαιρικό του κεφάλαιο σε ένα χρηματιστήριο που παράγει μόνο χρέη και βλέπει το γενικό δείκτη τιμών του να καταρρέει από μέρα σε μέρα. Ακούμπησε το ποδοσφαιρικό του μέλλον σε ένα περιβάλλον που δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη και δεν έχει την στοιχειώδη ποδοσφαιρική υγεία για να βελτιώνει τους αθλητές του. Στην ηλικία των 24 ετών κατά την οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να είχε ήδη αναπτύξει πλήρως το ταλέντο του, ο Τάτος βάζει το κεφάλι του στο ντορβά και ρισκάρει να να τσακιστεί στα βράχια μαζί με το ακυβέρνητο σκάφος.

Είναι κρίμα πραγματικά και για τον ίδιο και για τον Αρη. Ο μέσος από τη Χειμάρρα με το θαυματουργό αριστερό πόδι και τις απρόβλεπτες εμπνεύσεις δεν μπορεί να προοδεύσει ποδοσφαιρικά σε μία εποχή μάλιστα που παίκτες με τα δικά του προσόντα σπανίζουν στα ελληνικά γήπεδα. Ο Άρης, από την πλευρά του, θα ήθελε να διαθέτει εκείνα τα οικονομικά-και όχι μόνο-εχέγγυα για να απλώνει πέπλο προστασίας και να αγκαλιάζει ποδοσφαιριστές της προοπτικής του Τάτου αλλά τούτη την ώρα απλά δεν μπορεί να το κάνει, προέχει η επιβίωσή του, δεν υπάρχει χρόνος για τέτοιες πολυτέλειες.

Σε διαφορετικές συνθήκες ο πρώην παίκτης του Ατρομήτου αυτήν την εποχή θα ονειρευόταν ακόμα και συμμετοχή με την Εθνική ομάδα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Αλλωστε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν ο Φερνάντο Σάντος τον είχε τιμήσει με την εμπιστοσύνη του. Προφανώς ο Πορτογάλος εκλέκτορας κάτι είχε δει στον παίκτη που του άρεσε. Τώρα; Στερνή μου γνώση να σ΄είχα πρώτα.