Ο θρίαμβος του "οικονομικού ντόπινγκ"

Η συνθήκη είναι δεδομένη. Πετυχημένος σύλλογος που προέρχεται από το πιο προσοδοφόρο πρωτάθλημα στον κόσμο διαθέτει όλα τα μέσα για να ανατρέψει οποιαδήποτε κακοτοπιά. Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς επιχειρεί να κάνει ολικό λίφτινγκ επί δύο χρόνια στους "μπλε". Πρώτα με τον Αντρέ Βίλας Μπόας το περυσινό καλοκαίρι, αλλά η κίνηση του γύρισε μπούμερανγκ, αφού όχι μόνο δεν κατάφερε να διώξει την "παλιά φρουρά", αλλά εκείνη ήταν που οδήγησε τον σύλλογο στην κατάκτηση του Champions League.

Εφέτος μία από τα ίδια, με την έλευση ποιοτικών, ταλαντούχων ποδοσφαιριστών και τη στάση αναμονής στην υπόθεση του συμβολαίου του Φρανκ Λάμπαρντ. Το Νοέμβριο, οι αγωνιστικές αποτυχίες οδήγησαν την Τσέλσι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ήρθε ο Μάιος και οι "μπλε" κατέκτησαν το Europa League, έχουν εξασφαλίσει κατά 99% συμμετοχή τουλάχιστον στα προκριματικά του επόμενου Champions League και κρατούν στο χέρι τους το "εισιτήριο" για τους ομίλους.

Δύο χρονιές ανασύνταξης που για πολλούς συλλόγους θα ήταν χρονιές χαμένες. Για ένα σύλλογο που αποτελεί αναπόσπαστο στέλεχος της καθεστηκυίας τάξης του σύγχρονου ποδοσφαιρικού μοντέλου, αυτές οι σεζόν μπορούν να καταγραφούν και ως επίδειξη δύναμης. Τα χρήματα του Ρομάν Αμπράμοβιτς, αφού δημιούργησαν τον "κολοσσό" που ονομάζεται Τσέλσι, τον έφεραν στην 5η θέση του τελευταίου "Money League" της "Deloitte", με έσοδα 322.600.000 ευρώ και τον σταθεροποιούν στο ανώτατο οικονομικό επίπεδο, ακόμα κι αν αντιμετωπίζει αγωνιστικές δυσκολίες.

Το ντόπινγκ του Αμπράμοβιτς χέρι χέρι με το FFP

Για το οικονομικό έτος που ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 2012, το μοντέλο του ιδιοκτήτη - ευεργέτη έφερε κέρδη για πρώτη φορά στην εποχή Αμπράμοβιτς, έστω και της τάξης των 1.752.000 ευρώ. Μία σεζόν νωρίτερα, οι "μπλε" εμφάνισαν ζημία 84.735.000 ευρώ. Η διαφορά δεν καλύφθηκε με την εκτόξευση των χορηγικών συμφωνιών, ούτε με την αύξηση των εσόδων από το (ούτως ή άλλως μικρό) "Στάμφορντ Μπριτζ". Η "οικονομική ένεση" του Ρώσου μεγιστάνα έκλεισε την "τρύπα" της σεζόν, καλύπτοντας τα χρέη από την τσέπη του, ώστε να συνεχιστεί η προσπάθεια ανασύνταξης που διενεργείται από το καλοκαίρι του 2011.

Οι Λονδρέζοι επιχειρούν να μπουν σε τροχιά συμμόρφωσης με τις επιταγές του Financial Fair Play της UEFA, του οποίου η πρώτη πλήρης εφαρμογή (έλεγχος σε βάθος 3ετίας, επιτρεπτό όριο απόκλισης εσόδων - εξόδων τα 30.000.000 ευρώ) θα αφορά την περίοδο 2013-2015. Το FFP πρόκειται για ένα σύνολο ρυθμιστικών κανόνων που οι περισσότερες εκτιμήσεις θεωρούν ότι θα υψώσει ασπίδα προστασίας σε όσους συλλόγους απαρτίζουν την οικονομική ελίτ του ποδοσφαίρου.

Ομάδες "γίγαντες" όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήδη έχουν προλάβει αυτό το τρένο, ενώ ομάδες νεόπλουτες όπως η Τσέλσι, η Μάντσεστερ Σίτι και η Παρί Σεν Ζερμέν πήδηξαν στο τελευταίο βαγόνι και κάνουν κινήσεις σταθεροποίησης. Εφόσον το καταφέρουν, θα προστατευτούν από κάθε επίδοξο επενδυτή - ευεργέτη άλλου συλλόγου, που για δικούς του σκοπούς έχει στόχο να δαπανήσει εκατομμύρια στο ποδόσφαιρο και να ανταγωνιστεί στα ίσια σε επίπεδο υλικών επιτυχιών (κατάκτηση Champions League, εγχώριων πρωταθλημάτων) τα μέλη αυτής της κλειστής κάστας.

Ο Βέλγος ατζέντης Ντάνιελ Στριάνι υποστηρίζει ότι το FFP θα καταφέρει μόνο να ανοίξει την "ψαλίδα" μεταξύ πλούσιων και φτωχών συλλόγων και ο δικηγόρος του, ο Ζαν Λουί Ντιπόν, είναι έτοιμος να κινηθεί δικαστικά εναντίον των σχεδίων της UEFA στην Κομισιόν. Για όσους δεν λέει κάτι το όνομα Ντιπόν, είναι πασίγνωστο στην αθλητική δικηγορία, αφού είναι ο νομικός που εκπροσώπησε τον Ζαν Μαρκ Μποσμάν στην περίφημη υπόθεση κατά του μεταγραφικού συστήματος που ίσχυε μέχρι το 1995.

" Οι κανονισμοί θα οδηγήσουν σε περιορισμούς των επενδύσεων, θα συρρικνώσουν τον αριθμό των μεταγραφών που πραγματοποιούνται και θα μειώσουν και τα έσοδα των μάνατζερ", ισχυρίζεται ο Ντιπόν, ο οποίος αντιμετωπίζει το ζήτημα από το πρίσμα του εντολέα του.

Ο "αυτοκτονικός" ρόλος της Μπενφίκα

Από το πρίσμα ομάδων όπως η Μπενφίκα, ομάδων που με τον τρόπο τους, παίζοντας το ρόλο του μεσάζοντα, του μεταποιητή που παραλαμβάνει ακατέργαστα "διαμάντια" και τα μοσχοπουλάει σε πανίσχυρους εκμεταλλευτές όπως η Τσέλσι (πχ. Ντάβιντ Λουίζ, Ραμίρες), το FFP θα τις αφήνει πάντοτε σε δεύτερο ρόλο, μακριά από τα "φώτα" που απήλαυσε ο αγγλικός σύλλογος στην "Άμστερνταμ Αρένα". Μπορεί να πλησιάζουν κοντά στο θαύμα, μπορεί να κατακτούν πολλές φορές το Europa League, αλλά ποτέ δεν θα έχουν τύχη στο θεσμό που πραγματικά μετράει, στο Champions League, και κυρίως στη μονιμοποίηση σε ένα επίπεδο όπου θα απασχολούν το φίλαθλο κοινό με την ίδια συχνότητα όπως και οι πλουσιότερες ομάδες του κόσμου.

Οι "αετοί" (και κάθε ομάδα "τροφός") φέρουν κι αυτοί ευθύνη για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, αφού παρέχουν το λάδι για να λειτουργούν απρόσκοπτα οι μηχανισμοί απομύζησης. Εκείνοι επιλέγουν να πουλήσουν τις δικές τους επενδύσεις έναντι υψηλών ανταλλαγμάτων, εκείνοι σιγοντάρουν το σύστημα, ώστε να επιβιώσουν οικονομικά απέναντι στις αδηφάγες απαιτήσεις ποδοσφαιριστών, φιλάθλων και καταστάσεων.

Ένας φαύλος κύκλος που ποτέ δεν θα κλείσει. Σε έναν κόσμο στον οποίο οι υπέρμετρες αποτυχίες του τραπεζικού συστήματος κατατρύχουν τη ζωή της πλειοψηφίας των ανθρώπων, ένα άθλημα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει τη φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα, παρά να γίνει ακόμα ένας τροχός της αμάξης.

Η... συνήθεια που έγινε λατρεία

Δεν πρόκειται για μομφή εναντίον της Τσέλσι. Καλώς ή κακώς, εάν δεν υπήρχε αυτή η νοσηρή πραγματικότητα, πιθανότατα να μην βλέπαμε αυτό το φινάλε - θρίλερ. Η εκκόλαψη ποδοσφαιριστών ικανών να τρέχουν αδιάκοπα επί 90 λεπτά και στο 3ο λεπτό των καθυστερήσεων να πηδούν στο Θεό για να πιάσουν μία τέτοια κεφαλιά, όπως συνέβη με τον Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς, συνιστά αποτέλεσμα της σύγχρονης τάξης πραγμάτων.

Ποδοσφαιριστές - μηχανές, προϊόντα από μία γραμμή παραγωγής που θρέφεται με τα εκατομμύρια που δαπανώνται για τη δημιουργία και τη συντήρησή της. Οι σύγχρονοι τρόποι εκγύμνασης, με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας και η εξελιγμένη υποστήριξη από επαγγελματίες διαφόρων τομέων, είναι η καθημερινότητα που δεν γεύτηκαν ποτέ αυθεντικά ταλέντα όπως ο Εουσέμπιο, ο Αλφρέδο ντι Στέφανο ή ο Τζορτζ Μπεστ.

Το ποδόσφαιρο εξελίχθηκε, έγινε πιο γρήγορο, πιο δυνατό, πιο απαιτητικό και πιο... πολύ (για την Τσέλσι, ο τελικός του Europa League ήταν το 68ο παιχνίδι της σεζόν, η 8η διοργάνωση που συμμετείχε και η 12η χώρα όπου αγωνίστηκε) εξαιτίας της ανάγκης των συλλόγων για περισσότερο χρήμα. Ο Χουάν Μάτα, ο Φερνάντο Τόρες, ο Όσκαρ Καρδόσο, ποδοσφαιριστές που μας προσφέρουν σήμερα το θέαμα που αποζητούμε ως φίλαθλοι του "βασιλιά των σπορ", αποτελούν προϊόντα της μοντέρνας ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, η οποία κινείται στο ρυθμό των εκατομμυρίων που εξάγονται από το "χρυσωρυχείο" του ποδοσφαίρου.

Όσες ομάδες έχουν την οικονομική δυνατότητα να συλλέγουν περισσότερα τέτοια προϊόντα, δημιουργούν την τύχη τους. Το "οικονομικό ντοπάρισμα" είναι πολύ πιο εμφανές από το ιατρικό και όσο παραμένει δύο βήματα μπροστά από τους ελέγχους... αντιντόπινγκ, οι επιτυχίες θα μονοπωλούνται από τα "μεγάλα κεφάλια" του "Money League".

Και για κάθε Μπενφίκα και Ντόρτμουντ που φτάνουν σε τελικούς ευρωπαϊκών θεσμών (και αποψιλώνονται το ίδιο καλοκαίρι), θα υπάρχει η πρωταθλήτρια Ισπανίας Μπαρτσελόνα, η πρωταθλήτρια Ιταλίας Γιουβέντους, η πρωταθλήτρια Αγγλίας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η πρωταθλήτρια Γερμανίας Μπάγερν Μονάχου, η πρωταθλήτρια Γαλλίας Παρί Σεν Ζερμέν για να εξισορροπούν τον πήχη των προσδοκιών.

Όσο για τις Άιντραχτ Φρανκφούρτης, Ίπσουιτς, Γκέτεμποργκ, Πάρμα, Γκλάντμπαχ, ομάδες που έχουν ίδια ή περισσότερα Κύπελλα UEFA / Europa League από την Τσέλσι, είναι καταδικασμένες σε μια αθλητική απαξίωση, ακόμα και σε σχέση με τις Μπενφίκα και τις Ντόρτμουντ του ποδοσφαιρικού κόσμου.