Αλλάζοντας το DNA του Διαμαντίδη

Από την Παρασκευή το βράδυ, και μετά από τη σοκαριστική ήττα του Παναθηναϊκού από την Κίμκι, ο αρχηγός των πράσινων βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα. Μα, να τελειώσει το παιχνίδι άποντος; Που ήταν στο τελευταίο δεκάλεπτο όταν η ομάδα τον χρειαζόταν; Γιατί τόσα λάθη; Πολλά διαφορετικά ερωτήματα θα μπορούσε να διατυπώσει κανείς.

Καταρχάς, ψυχραιμία. Ακόμα και οι μεγάλοι αστέρες δικαιούνται ένα κακό βράδυ, μία κακή εμφάνιση, μία άσχημη παρένθεση. Εδώ όμως δεν είμαστε σίγουροι αν έχουμε να κάνουμε πράγματι με μία παρένθεση ή με μία παγιωμένη κατάσταση που είναι δύσκολο να ανατραπεί.

Εξηγούμεθα: Ολα τα προηγούμενα χρόνια του στον Παναθηναϊκό, ο Διαμαντίδης έμαθε να λειτουργεί άψογα μέσα από την ομαδική δουλειά. Δεν του ζητούσε κανείς να τελειώνει τα ματς με 25 και 30 πόντους ούτε έψαχναν ΜΟΝΟΝ αυτόν όταν η μπάλα έκαιγε. Λογικό. Πρώτα βρίσκονταν δίπλα του παίκτες όπως ο Λάκοβιτς ή ο Αλβέρτης, στη συνέχεια ήρθαν ο Σπανούλης, ο Γιασικεβίτσιους (αν μιλήσουμε μόνο για τους κοντούς), ο Νίκολας. Υπήρχαν στο πλευρό του σημαντικά σημεία αναφοράς.

Κάπως έτσι ο 3D έγινε το μυαλό του Ομπράντοβιτς μέσα στο παρκέ θυσιάζοντας ΕΝΤΕΛΩΣ το μπασκετικό εγώ του για χάρη της κοινής ομαδικής προκοπής. Πολύ σωστά αρκετοί παρατηρήσαμε ότι άποντος έμεινε και στον ημιτελικό του φάιναλ φορ του Βερολίνου το 2009 κόντρα στον Ολυμπιακό. Δεν ενδιέφερε κανέναν τότε όμως το συγκεκριμένο στατιστικό γιατί τη δουλειά την έκαναν ο Γιασικεβίτσιους, ο Σπανούλης, ο Πέκοβιτς και ο Μπατίστ.

Την Παρασκευή το βράδυ όμως οι συμπαίκτες-σταρ βρίσκονταν σε άλλες πολιτείες. Ο Σπανούλης βγάζει το παντεσπάνι του στον Ολυμπιακό, ο Μπατίστη Φενέρ, ο Πέκοβιτς στο ΝΒΑ και ο Σάρας στην Μπαρτσελόνα. Ο Διαμαντίδης προφανώς δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι πλέον αυτό που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός απ΄αυτόν δεν είναι μία καλή πάσα, μία καλή άμυνα ή ένα κλέψιμο αλλά ΣΚΟΡ. Η έστω μία δημιουργία που θα οδηγήσει σε εύκολο σκορ.

Σαφώς και είναι δύσκολο για έναν παίκτη να αλλάξει τρόπο σκέψης στα 32 του χρόνια. Για να περάσει όμως ο Παναθηναϊκός από τις συμπληγάδες πέτρες που βρίσκονται στο δρόμο του σ΄αυτό το νέο ξεκίνημα, χρειάζεται να πάρει κάθε ικμάδα ταλέντου και ποιότητας από τον αρχηγό του. Να το θέσουμε πιο απλά. Ο 3D παίρνει την μπάλα, κάνει το ντράιβ και ενώ όλοι περιμένουν ότι θα προχωρήσει στο λέι απ, βγάζει την μπάλα έξω. Πλέον αυτό φαντάζει περιττή πολυτέλεια. Οι παίκτες που περιμένουν έξω, ζητούν από τον αρχηγό τους να κάνει το απλό, να σκοράρει, να σύρει το κάρο έξω από τη λάσπη, γιατί όχι να τους εμπνεύσει κιόλας.

Κοντολογίς, η περίοδος της υπερβολικής ομαδικότητας έχει φτάσει στο τέλος της. Αν ο Δημήτρης Διαμαντίδης θέλει να αλλάξει τα δεδομένα στο φετινό του Παναθηναϊκό, θα πρέπει να αλλάξει το μπασκετικό DNA του, ή, έστω να το διαφοροποιήσει κατά πολύ. Αλλιώς ο Πεδουλάκης οφείλει να βρει τον παίκτη που θα βάζει εύκολα την μπάλα στο καλάθι. Αλήθεια, στην αγορά υπάρχουν πολλοί αθλητές με την ποιότητα του αρχηγού του Παναθηναϊκού; Ρητορικό, βεβαίως, το ερώτημα.

ΥΓ: Ο Παναθηναϊκός θεωρητικά αναζητά σκόρερ. Εκεί έξω τους περιμένει ένας γνήσιος εκπρόσωπος του είδους, ο Ανταμ Μόρισον, που πρόσφατα κόπηκε από τους Μπλέιζερς. Προσωπική άποψη: Θα ταίριαζε τέλεια σε μία ομάδα που ψάχνει ποιότητα αλλά και...balls.