Στραπατσάδα...

Τρία θεωρώ πως είναι τα σημεία που έκριναν τον αγώνα:

- Η αδιάφορη κατοχή της μπάλας από πλευράς ΠΑΟΚ. Από την στιγμή που χάθηκαν στις δυο φάσεις τα γκολ από τον Αθανασιάδη και τον Σαλπιγγίδη, με τον τρόπο που έπαιζε η ομάδα του Δώνη και μέχρι... τα Χριστούγεννα να έπαιζε, πάλι γκολ δεν θα έβαζε. Η συνεχή κυκλοφορία και η κατοχή της μπάλας έχει νόημα μόνο όταν κατευθύνεται σε ένα στόχο. Εάν η μπάλα, γυρίζει, απλά για να γυρίζει, αυτό λέγεται "πασάκια" και όχι επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Γύρω, γύρω όλοι στην μέση ο Μανώλης...

- Οι νέοι "πειραματισμοί" του Δώνη. Αποδείχτηκαν ανεπιτυχείς. Με τον Λίνο στο πρώτο ημίχρονο, σε μια πρωτόπυπη θέση, κάτι σαν δεξί χαφ στο μεγαλύτερο διάστημα της συμμετοχής του, μια θέση στην οποία μάλλον έπαιξε για πρώτη φορά στην ζωή του και με τον άπειρο και "εξαφανισμένο" νεαρό Πέλκα στην μεσαία γραμμή, ο ΠΑΟΚ ήταν σαν να αγωνιζόταν με εννιά παίκτες. Ο Πέλκας ξεκίνησε το παιχνίδι δεξιά, άλλαξε γρήγορα θέση με τον Λίνο, αλλά τελικά κανείς δεν κατάλαβε σε ποια θέση έπαιζε μέχρι να βγει αλλαγή.

Ο Λίνο με την μετατόπισή του στην δεξιά πλευρά "αχρηστεύτηκε" πλήρως, αφού το δεξί του πόδι το χρησιμοποιεί... μόνο για περπάτημα. Επειδή έχει κλάση, όμως, έδωσε την ασίστ στον Σαλπιγγίδη στο πρώτο ημίχρονο (με το αριστερό φυσικά...).

Κι όσο για τον Πέλκα, καλύτερα να έπαιζε από την αρχή ο ανέτοιμος Γκαρσία. Και μόνο με την εμπειρία του κάτι περισσότερο θα πρόσφερε, μια μπαλιά της προκοπής, μια επινόηση της στιγμής, κάτι ουσιαστικό, τέλος πάντων. Επίσης, από τις πολλές εσωτερικές αλλαγές θέσεων των παικτών από τον Δώνη, κατά την διάρκεια του αγώνα, μάλλον περισσότερο μπερδεύτηκε η ίδια η ομάδα του, παρά ο αντίπαλος.

- Η επιθετική δυσπραγία. Τα γκολ που έχασαν στις δυο ευκαιρίες ο Αθανασιάδης και ο Σαλπιγγίδης ήταν απ' αυτά που δύσκολα χάνονται. Αλλά στο ποδόσφαιρο όλα χάνονται, ακόμα και από επιθετικούς μεγάλης κλάσης. Συνεπώς, δεν είναι αξιοπερίεργο ότι αστόχησαν ο Αθανασιάδης και ο Σαλπιγγίδης από θέσεις μοναδικές για σκοράρισμα. Έχουν βάλει πολύ δυσκολότερα γκολ. Απλά, όπως όλοι οι επιθετικοί, έτσι και αυτοί, ήταν σε μια πολύ κακή μέρα.

Το μοναδικό θετικό στην Κέρκυρα ήταν η άλλη μια ουσιαστική εμφάνιση του Χακόμπο. Παρά το ύψος του ήταν γρήγορος, έπαιξε σωτήρια και τον ρόλο του λίμπερο σε αρκετές φάσεις στα όρια, ακόμα και έξω από την περιοχή του, βγήκε στις σέντρες μέσα στην περιοχή του και έκανε και την έξοχη επέμβαση στο κοντινό σουτ του Λεόν. Λογικά όσο αποκτά ρυθμό αγώνων ο Ισπανός θα γίνεται ακόμα καλύτερος, προσδίνοντας μια ασφάλεια στα μετόπισθεν.

Πολλοί διαμαρτύρονται για την απόδοση του Λαζάρ. Καταρχάς, ο Ρουμάνος ακόμα και σε μέτρια ή κακή μέρα αναδύει ποιότητα με τις κινήσεις του, που δεν υπάρχει στο ρόστερ του ΠΑΟΚ. Μην μας διαφεύγειι ότι έβγαλε πάλι την εξαιρετικής επινόησης κάθετη πάσα - ασίστ στον Ετό, από την οποία ξεκίνησε η μεγάλη ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο.

Και δεύτερον, θέλει και συμπαραστάτη στην μεσαία γραμμή, δεν μπορεί συνέχεια να τα κάνει όλα μόνος του. Όσο είχε τον Φωτάκη δίπλα του κάτι πήγε να γίνει, αλλά στο πλαίσιο των αλλεπάλληλων εσωτερικών αλλαγών, ο Φωτάκης άλλαξε τρεις - τέσσερις θέσεις κατά την διάρκεια του αγώνα και ο Λαζάρ έπρεπε να συνεννοηθεί με τον νεαρό Πέλκα.

Συμπερασματικά, ο ΠΑΟΚ οπισθοχώρησε στην τρίτη θέση της βαθμολογίας και για δεύτερο συνεχόμενο ματς (συμπεριλαμβανομένου του αγώνα με την ΑΕΚ, παρά την νίκη) ήταν κακός. Αυτό είναι ανησυχητικό, αλλά όχι σε βαθμό δημιουργίας πανικού. Η ομάδα έχει αποδείξει ότι διαθέτει τα φόντα για την ανάκαμψη.