Ξεκάθαρα φαβορί, υπολογίσιμα αουτσάιντερ

Το τελευταίο κομμάτι προστέθηκε και πλέον η εικόνα του παζλ του φάιναλ-φορ συμπληρώθηκε. Μόλις για δεύτερη φορά την τρέχουσα δεκαετία, οι ομάδες που τερμάτισαν στις τέσσερις καλύτερες θέσεις του ΤΟΡ-16 προκρίθηκαν στο σπουδαιότερο συναπάντημα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν δύο φαβορί, αλλά και δύο αουτσάιντερ, τα οποία είναι λίαν υπολογίσιμα.

Η σταθερή αξία από την Πόλη

Η Φενέρ έχει παρουσιάσει (στην Ευρωλίγκα, αλλά όχι στο Τουρκικό πρωτάθλημα) την μεγαλύτερη σταθερότητα στην διάρκεια της περιόδου. Ο Ομπράντοβιτς δίπλα στους Μπογκντάνοβιτς-Χίκμαν πρόσθεσε δύο ακόμα εξαιρετικούς χειριστές-σουτέρ (Ντίξον-Σλούκα) και έφτιαξε ένα σύνολο, όπως το ήθελε.

Δηλαδή που να βασίζεται στην καλή κυκλοφορία της μπάλας και να δημιουργεί ελεύθερα σουτ. Το μεγαλύτερο μέρος των πόντων της είναι από στατικά σουτ και φυσικά πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτό, παίζει η παρουσία του εξαιρετικού Λούιτζι Ντατόμε.

Στην Πόλη, έχουν να λένε πως ο Ιταλός πέραν της τρομερής ικανότητας του πίσω από την γραμμή των 6,75, έχει δώσει ένα πολύ καλό παράδειγμα στους υπόλοιπους, ένεκα του επαγγελματισμού που τον διακρίνει. Γενικότερα, η «χημεία» της φέτος είναι πολύ καλύτερη σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν, στην οποία (για παράδειγμα) ο Άντριου Γκάουντλοκ, μπορούσε να διαλύσει τα πάντα, είτε με τον ατομισμό του, είτε με την αμυντική του αδιαφορία.

Οι «γρήγοροι» Βάσκοι

Η μεγαλύτερη διαφορά των Τούρκων, σε σχέση με τον αντίπαλο τους στο Βερολίνο, είναι η ικανότητα στο μισό γήπεδο. Μπορεί βέβαια να δει κανείς την άλλη πλευρά του νομίσματος και να παρατηρήσει πως η Λαμποράλ Κούτσα, είναι πολύ καλύτερη στο transition. Όπως και να το θέσει κανείς, έχει δίκιο, καθώς οι Βάσκοι αντλούν το 13% των πόντων τους μέσα από καταστάσεις αιφνιδιασμού, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό της Φενέρ, φθάνει στο 6,2%.

Το κοινό τους στοιχείο, είναι πως όταν οι γκαρντ τους «ανεβάζουν ρυθμούς», είναι δύσκολο να ηττηθούν.

Στην σειρά με τον Παναθηναϊκό, ο Ντάριους Άνταμς, μας έφερε στο νου κάτι από τον Ντέιβιντ Ρίβερς. Όχι φυσικά στο αγωνιστικό στιλ, (αφού είναι τελείως διαφορετικό), αλλά στον τρόπο, με τον οποίο ένας Αμερικανός πλέι-μέικερ, μπορεί να κυριαρχήσει. Μάλιστα μετά την καταδικαστική (για τους «πράσινους») εμφάνιση του μέσα στο ΟΑΚΑ, ακολούθησε το ρεκόρ καριέρας των 41 πόντων απέναντι στην Φουενλαμπράδα για το Ισπανικό πρωτάθλημα.

Ο Μάικ Τζέιμς δεν είναι ανάλογα εντυπωσιακός, πλην όμως είναι πιο ποιοτικός και έχοντας ως μεγάλο κίνητρο την «προαγωγή» του στο ΝΒΑ, περνάει την πιο παραγωγική φάση της Ευρωπαϊκής του θητείας.

Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον επίσης, θα έχει η μονομαχία στην θέση «5». Μπουρούσης και Βέσελι διανύουν τις καλύτερες σεζόν της καριέρας τους, αλλά είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι σέντερ. Ο ένας βασίζεται στο ρεπερτόριο των κινήσεων του και ο άλλος στα αθλητικά του προσόντα.

Οι διαφορές του «εμφυλίου»

Ακόμα περισσότερες και πιο έντονες είναι η διαφορές στο δεύτερο ζευγάρι. Για πρώτη φορά θα έχουμε ένα Ρωσικό «εμφύλιο» στο φάιναλ-φορ και συνάμα για τρίτη φορά μετά το Τελ Αβίβ (Ιωαννίδης VS Πολίτη) και την Σαραγόσα (Ιωαννίδης VS Κιουμουρτζόγλου), θα δούμε δύο Έλληνες προπονητές να τίθενται αντιμέτωποι.

Ο Μπαρτζώκας ακολουθώντας την τάση του σύγχρονου μπάσκετ, δημιούργησε μια πολύ αθλητική ομάδα, με σουτέρ σε όλες τις θέσεις. Κλαβέρ, Ράντολφ και Σίνγκλετον οφείλουν να του δώσουν ένα ποσοστό από το επόμενο συμβόλαιο τους, καθώς «παρέλαβε» και τους τρεις στο χειρότερο σημείο της επαγγελματικής διαδρομής τους και τους έφθασε στο καλύτερο, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο! Η ικανότητα τους να αλλάζουν μετά τα PNR των αντιπάλων, δίνει μια αμυντική διάσταση που καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη δεν έχει και δημιουργεί πολλά προβλήματα.

Βέβαια απέναντι τους, δεν θα έχουν απλά καλούς γκαρντ, αλλά το πιο παραγωγικό δίδυμο της διοργάνωσης. Ο Ντε Κολό είναι ασταμάτητος στην επίθεση και ο Τεόντοσιτς είναι ο γνωστός, κλασικός, απαράλλακτος Μίλος που αγαπάμε να «μισούμε».

ΠΙΚ ΕΝ ΡΟΛ Η ΤΣΣΚΑ, ΣΟΥΤ Η ΛΟΚΟ

Η ΤΣΣΚΑ παίρνει το 18,5% των πόντων της από τα PNR των περιφερειακών της και το ποσοστό αυτό είναι το καλύτερο από τους τέσσερις μονομάχους του Βερολίνου. Παράλληλα οι Ρώσοι υπερτερούν και στο παιχνίδι με πλάτη, αφού ο Ιτούδης έχει plays ακόμα και για τους Τεόντοσιτς-Ντε Κολό. Αντίθετα το ποστάρισμα, είναι είδος υπό εξαφάνιση στο Κράσνονταρ, όπου βασιλεύουν οι σουτέρ.

Σχεδόν το 1/3 των πόντων της «Λόκο» προέρχεται από σουτ και η προσθήκη του Τζάνινγκ μεσούσης της περιόδου, μπορεί να πει κανείς ότι αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα που έφτιαξε ο Μπαρτζώκας.

Εν ολίγοις στο Βερολίνο, θα παρουσιαστούν όλα τα είδη μπάσκετ, με μια κοινή συνισταμένη. Την Ελληνική επιρροή.

Πράγμα που μας κάνει απίστευτα περήφανους, γιατί σε μια εποχή ισοπέδωσης, το μπάσκετ στην χώρα μας, όχι μόνο επιβιώνει, αλλά συνεχώς αναπτύσσεται και εξελίσσεται.

ΥΓ: Η προηγούμενη φορά που οι τέσσερις (βάσει βαθμολογίας) καλύτερες ομάδες του ΤΟΡ-16 βρέθηκαν στο φάιναλ-φορ ήταν το 2013 στο Λονδίνο. Αν θέλει κανείς να βρει την δεύτερη, πρέπει να ανατρέξει στο 2009, στο καλύτερο φάιναλ-φορ όλων των εποχών με τους δύο αιώνιους, την ΤΣΣΚΑ και την Μπαρτσελόνα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Λοκομοτίβ Κουμπάν - Μπαρτσελόνα 81-67

Το πρόγραμμα του Final-4: οι ώρες των τεσσάρων αγώνων

Μπαρτζώκας: "Κάναμε σπουδαία δουλειά"