Μπαρτσελόνα με ολίγην από Ρεάλ

Ο πειρασμός στον οποίο σε βάζει αυτή η Ισπανία είναι πραγματικά μεγάλος. Δηλαδή, αν ο Λιονέλ Μέσι είχε δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική ομάδα των Ιβήρων σε ποια ποδοσφαιρικά ύψη θα έφτανε τούτο το σύνολο;

Υπόθεση εργασίας θα πείτε ή, τέλος πάντων, ένα σενάριο που δεν πρόκειται να βρει ποτέ την πρακτική εφαρμογή του. Στο κάτω-κάτω της γραφής όμως ένα άλλο σενάριο, το πως συμπεριφέρεται η Μπαρτσελόνα με ολίγην από Ρεάλ Μαδρίτης πάνω στον αγωνιστικό χώρο, το βλέπουμε ολοζώντανο μπροστά μας.

Διότι τι άλλο είναι η Εθνική Ισπανίας; Η ραχοκοκαλιά της Μπαρτσελόνα (Τσάβι, Ινιέστα, Φάμπρεγας, Πικέ) με μερικούς από τους πιο δυνατούς κρίκους της Ρεάλ. Αμυντικό χαφ με το παράστημα και τα τρεξίματα του Τσάμπι Αλόνσο δεν διαθέτει η Μπαρτσελόνα, ούτε βεβαίως τερματοφύλακα της κλάσης του Ικερ Κασίγιας (με κάθε σεβασμό στον Βίκτορ Βαλδές). Τουτέστιν, η ποδοσφαιρική τελειότητα, με όποιες ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς για το tiki-taka, σχεδόν κατακτιέται.

Η πιο χρυσή φουρνιά ποδοσφαιριστών που ανέδειξε την τελευταία 20ετία (τουλάχιστον) μία χώρα παίρνει λοιπόν την πιο γλυκιά εκδίκηση για όσα όλα κουβαλούσε στο dna του o Iσπανός ποδοσφαιριστής στην προ του 2008 εποχή. Την αμφισβήτηση, την ακατάλληλη για μεγάλη τουρνουά νοοτροπία, τη μιζέρια που απέπνεε η ομάδα για μία σειρά από δεκαετίες. Πρόκειται για μία γενιά η οποία θα μνημονεύεται για χρόνια και έχει ήδη γράψει τη δικές της ολόχρυσες σελίδες στο μεγάλο βιβλίο της ποδοσφαιρικής ιστορίας.

Το κλισέ όμως που αναφέρει ότι η αξία του ηττημένου δίνει (επιπλέον) δόξα στο νικητή στην περίπτωση του τελικού της Κυριακής αποκτά μία ξεχωριστή σημασία. Η Ιταλία ήταν πραγματικά μία άξια αντίπαλος, μία ομάδα που βάσει της εικόνας της σ'όλη τη διάρκεια του τουρνουά σίγουρα άξιζε καλύτερης τύχης και ίσως μίας πιο... ένδοξης ήττας. Αλλά το ποδόσφαιρο, έστω και αν σ' αυτό το euro αποδόθηκε, σε γενικές γραμμές δικαιοσύνη, μπορεί να σου επεφυλάξει στιγμές...τρόμου και συνάμα απίστευτης ατυχίας σαν και αυτές που βίωσαν οι Ιταλοί στο Κίεβο.

Είναι, όμως, προφανές ότι οι "ατζούρι", ένα σύνολο δουλεμένο, με ικανό προπονητή και πνεύμα συντροφικότητας (σπάνιο για εθνική ομάδα υψηλού επιπέδου) φαίνεται ότι ήρθαν στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο για να παραμείνουν. Αν βρουν και έναν επιθετικό περισσότερο αξιόπιστο και με καλύτερη σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα, σίγουρα μπορούν να πλάθουν όνειρα επανάληψης των μεγάλων στιγμών του 2006.