Στη "ρωσική ρουλέτα" και με… στόπερ τον Ρομπέρτο!

Τρία γκολ χρειάστηκε να πετύχει ο Ολυμπιακός στο "Παγκρήτιο" για να κατακτήσει ισάριθμους βαθμούς στο 90ό λεπτό της αναμέτρησης με τον Εργοτέλη. Ήταν ένα ματς, στο οποίο οι "ερυθρόλευκοι" χρειάστηκε να φτύσουν αίμα για να νικήσουν, καθώς για μία ακόμη φορά έπεσαν θύματα των λαθών και των αδυναμιών τους και φλέρταραν επικίνδυνα με άλλη μία γκέλα.

Η ομάδα του Μίτσελ σε ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι παρουσίασε αρρυθμίες σε όλες τις γραμμές, έστω κι αν στο τέλος κατάφερε να πάρει το πολύτιμο τρίποντο, το πρώτο φετινό μακριά από το "Καραϊσκάκη" μετά από την ισοπαλία με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο και την ήττα από τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.

Τέσσερις ημέρες πριν από την αναμέτρηση με τη Γιουβέντους, αλλά και την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό που ακολουθεί την επόμενη Κυριακή, οι πρωταθλητές όχι μόνο δεν έπεισαν με την εμφάνισή τους, αλλά αντίθετα προβλημάτισαν ακόμη περισσότερο.

Και μόνο το γεγονός ότι έμειναν δύο φορές πίσω στο σκορ και χρειάστηκε να κάνουν ανατροπή στην ανατροπή, προκειμένου να βρεθούν από την κόλαση στον παράδεισο, "λέει" πολλά. Ακόμη περισσότερα "λέει" το ότι ο Ολυμπιακός γύρισε το σκορ σε ένα διάστημα που ο αγώνας κρίθηκε στη "ρωσική ρουλέτα", με τον Ρομπέρτο να παίζει όχι μόνο τερματοφύλακας, αλλά και λίμπερο και στόπερ!

Ο Ισπανός πορτιέρε ήταν ο "φύλακας-άγγελος" του Ολυμπιακού στη «μάχη» της Κρήτης, ενώ ο Μήτρογλου αναδείχθηκε σε "από μηχανής Θεό" με τα δύο γκολ που πέτυχε για να οδηγήσει την ομάδα του σε μια νίκη-χρυσάφι. Δεν είναι υπερβολή, όμως, να ισχυριστεί κανείς ότι οι "ερυθρόλευκοι" παρά τη "φλύαρη" υπεροχή τους και την κατοχή μπάλας που έφτασε το 60%, δεν είχαν ούτε αρχή ούτε τέλος.

Αμυντικά αντιμετώπισαν τεράστια προβλήματα, δέχθηκαν δύο γκολ, ενώ ο Ρομπέρτο είπε "όχι" σε τουλάχιστον άλλες τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες των γηπεδούχων, οι οποίοι έφευγαν στην κόντρα λες κι έπαιζαν μόνοι τους! Ο Μποτία για μία ακόμη φορά αποτέλεσε πηγή κινδύνων για την εστία του συμπατριώτη του, ο Αυλωνίτης έμεινε στα ρηχά, ενώ και ο Σαλίνο με τον Μαζουάκου υπήρξαν πολλές φάσεις που δεν ήξεραν τι συμβαίνει στην… πλάτη τους.

Το γύρισε χωρίς κόφτη

Είναι γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά ρίσκαρε πολύ και ο Μίτσελ, ο οποίος άφησε την ομάδα του χωρίς κόφτη, αφού γύρισε στόπερ τον Μιλιβόγεβιτς και δεξί μπακ τον Μανιάτη, ωστόσο, από τα πρώτα λεπτά φάνηκε ότι ο Ολυμπιακός είχε μεγάλο πρόβλημα στο transition, αφού σχεδόν σε κάθε αντεπίθεση των γηπεδούχων ο Ρομπέρτο "ζέσταινε" τα γάντια του. Από την άλλη τον δικαίωσε η επιλογή του Φορτούνη, ο οποίος από αγώνα σε αγώνα δείχνει ότι μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ σημαντική μονάδα.

Στο επιθετικό σκέλος, οι "ερυθρόλευκοι" χρειάστηκε να κάνουν 18 τελικές στην εστία για να πετύχουν τρία γκολ, τα δύο με πλασέ του Μήτρογλου από τη μικρή περιοχή και το άλλο με πέναλτι του Ντομίνγκες. Κι εκεί δηλαδή κάτι δεν πήγε καλά, έστω κι αν ο αντίπαλος τερματοφύλακας έκανε ότι μπορούσε για να κλέψει τη δόξα του Ρομπέρτο.

Αυτή τη φορά ο Μίτσελ χρησιμοποίησε στην αριστερή πτέρυγα τον Ντουρμάζ και στη δεξιά τον Φουστέρ, σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευθεί περισσότερο τον Σουηδό εξτρέμ, ο οποίος πριν από μερικές ημέρες τα πήγε περίφημα σε αυτό το ρόλο με την Εθνική ομάδα της πατρίδας του. Κόντρα στον Εργοτέλη, όμως, ο Τζίμι φάνηκε ελάχιστα και δεν έπεισε ότι αξίζει –ακόμα- θέση βασικού. Ο Γκαζαριάν τουλάχιστον που πέρασε στο ματς ως αλλαγή κέρδισε τουλάχιστον το πέναλτι που οδήγησε στο 2-2.

Έλειψαν Κασάμι, Αφελάι

Είναι γεγονός ότι θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό, πιθανότατα καλύτερο, αν στη διάθεση του 51χρονου κόουτς ήταν και οι Κασάμι, Αφελάι, αφού και οι δύο ως τώρα έχουν πείσει ότι ανήκουν στο κλειστό κλαμπ εκείνων που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στη φετινή ομάδα. Με τα "αν", όμως, χάνουμε την ουσία και η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός θέλει ακόμη πολλή δουλειά για να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο, ενώ σημαντικές απουσίες είχε και ο Εργοτέλης.

Προβληματικό το 4-4-2

Κατά την ταπεινή μου άποψη, το 4-4-2, έτσι τουλάχιστον όπως προσπαθεί να το εφαρμόσει ο Μίτσελ στα εκτός έδρας παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος, δεν πείθει (sic). Είναι καλό σημάδι το ότι οι "ερυθρόλευκοι" δημιούργησαν τόσο πολλές τελικές, αλλά καθόλου καλό το ότι «έφαγαν» τόσες κόντρες και δύο γκολάρες από μια ομάδα που βρίσκεται στην ουρά του βαθμολογικού πίνακα.

Ο Γιουσούφ θύμιζε… Ρόμπεν εκμεταλλευόμενος τα τεράστια κενά που άφηναν οι
"ερυθρόλευκοι" στο κέντρο και την άμυνά τους, για να αποδειχθεί στην πράξη και για μία ακόμη φορά ότι ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα όταν προσπαθεί να διασπάσει καλά οργανωμένες άμυνες και παίκτες που πέφτουν με δύναμη σε όλες τις προσωπικές μονομαχίες.

Έχω την αίσθηση ότι αρχής γενομένης από την αναμέτρηση με τη "Μεγάλη Κυρία" του ιταλικού ποδοσφαίρου, ο Μίτσελ θα ανακατέψει πάλι την τράπουλα. Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός θα παίξει πιο "κλειστά", πιο οργανωμένα και πιο προσεκτικά την Τετάρτη ψάχνοντας τις δικές του αντεπιθέσεις για να επαναλάβει κατόρθωμα ανάλογο με εκείνο κόντρα στην Ατλέτικο, αλλά το Champions League είναι μια άλλη ιστορία που θα μας απασχολήσει από την Κυριακή.

Μένοντας στο σήμερα, είναι δεδομένο ότι οι "ερυθρόλευκοι" δεν έχουν βρει ακόμη τη σωστή χημεία. Μπορεί ο Νταβίντ Φουστέρ να επιβεβαίωσε ξανά πως μπορεί να αποτελέσει καταλύτη στην επιθετική ανάπτυξη του Ολυμπιακού και στην παραγωγή φάσεων, ωστόσο, η ανασταλτική λειτουργία εκπέμπει SOS!

Με άλλα λόγια, ο Μίτσελ δεν έχει καταφέρει ακόμη να βρει μια διάταξη κι ένα σχήμα που να έχει ισορροπία σε άμυνα και επίθεση. Όλα αυτά είναι σαφές ότι ξεκινούν από το χώρο της μεσαίας γραμμής κι εκεί φάνηκε πάλι το πόσο απαραίτητος είναι ο Κασάμι, αλλά και ο Εντινγκά, ο πιο "καθαρός" από τους "κόφτες" που υπάρχουν στο ρόστερ.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι αρχής γενομένης από τον αγώνα με τη Γιουβέντους ο Ολυμπιακός θα επιστρέψει στο περσινό 4-3-3 που γίνεται 4-5-1 στη φάση της άμυνας. Με τον Μήτρογλου στην κορυφή και τους Φουστέρ, Αφελάι στα δύο άκρα. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, το ζητούμενο είναι ποιοι θα παίξουν στον άξονα από τους ακόλουθους πέντε: Τσόρι, Κασάμι, Μανιάτης, Μιλιβόγεβιτς, Εντινγκά. Καλό το ερώτημα, ας ελπίσουμε ότι ο Μίτσελ θα βρει και τη λύση.

Όσο για την άμυνα, μην αποκλείσετε καθόλου το ενδεχόμενο να δούμε κάποια στιγμή, ίσως και πολύ σύντομα, τους Αμπιντάλ και Μιλιβόγεβιτς ως δίδυμο στις θέσεις των στόπερ, καθώς ο Μποτία παραμένει επιρρεπής στα αβίαστα λάθη, ενώ ο Αυλωνίτης "χάνεται" συχνά λόγω απειρίας. Με άλλα λόγια, ο Μίτσελ καλείται να βγάλει ξανά… λαγούς από το καπέλο. Ο Θεός μαζί του…