Γιατί έτσι μας αξίζει: ο ντεκαυλέ τελικός της παρωδίας

Για καθίστε ρε παιδιά. Πότε ο τελικός Κυπέλλου οποιουδήποτε σπορ ήταν γιορτή του αθλητισμού; Οκ, είναι ντεκαυλέ να βλέπεις τον κορυφαίο αγώνα της χρονιάς μπροστά σε άδειες εξέδρες και υπό το βλέμμα 310 ατόμων, αλλά τι καλύτερο είχαμε δει τα προηγούμενα χρόνια;

Γιορτή με επεισόδια, βρισίδια και ξύλο

Εκτός αν επανήλθαμε από κώμα και τα έχουμε διαγράψει όλα από τη μνήμη. Εκτός αν προσγειωθήκαμε τώρα στην Ελλάδα και δεν έχουμε ιδέα για την προϊστορία τέτοιων αγώνων. Γιατί αν θυμάμαι καλά, αυτά που μου έρχονται στο μυαλό σε τέτοιους αγώνες είναι επεισόδια εντός και εκτός γηπέδου, πουστριλίκια την ώρα που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας χαιρετά τους πρωταγωνιστές, τελικούς να γίνονται μπροστά σε μάθητές και με τηλεοπτικό φόντο ένα τεράστιο πανό του χορηγού, τελικούς να τελειώνουν σχεδόν τα μεσάνυχτα μετά από εντολή των διαιτητών να εκκενωθούν οι εξέδρες και τελικούς που ολοκληρώθηκαν με κυνηγητά διαιτητών και ατάκες "Μπριζίτ Μπαρντό".

Γιορτή ήταν ελάχιστοι αγώνες, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Γι' αυτό και τα ξεχωριστά αφιερώματα, τα μακροσκελή κείμενα και οι θύμισες μίας εξαίρεσης. Γιορτή ήταν ο τελικός του 2009 παρά το γεγονός ότι και εκεί είχαμε παρατράγουδα και σοβαρά επεισόδια. Εκτός αν εγώ ήμουν σε άλλο γήπεδο. Απλά το ποδόσφαιρο που είχαν παίξει οι δύο ομάδες και η αδιανόητη τροπή του ντέρμπι, έφεραν όλα τα άλλα σε δεύτερη μοίρα και ηρέμησαν τα αγριεμένα πλήθη.

Γιορτή ήταν ελάχιστοι αγώνες, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Γι' αυτό και τα ξεχωριστά αφιερώματα, τα μακροσκελή κείμενα και οι θύμισες μίας εξαίρεσης.

Γιορτή ήταν ο τελικός του 1994. Γκολ, ανατροπές, παράταση, πέναλτι. Κι εκεί, όμως, είδαμε ντου οπαδών στις εξέδρες των αντιπάλων, ανταλλαγές αντικειμένων στο ημίχρονο και σοβαρά επεισόδια στα πέριξ του ΟΑΚΑ. Απλά όπως και το 2009, το ποδόσφαιρο που είδαμε στο χορτάρι ήταν τέτοιο που δεν μπορούσαμε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο διαφορετικό.

Ακόμα κι αυτά, όμως, ήταν γιορτή μπάλας. Όχι ποδοσφαιρική γιορτή. Εδώ ακριβώς είναι η ειδοποιός διαφορά. Δεν γιορτάσαμε τον θεσμό, δεν γιορτάσαμε το ποδόσφαιρο, απλά χορτάσαμε το θέαμα και τρίβαμε τα μάτια μας προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουμε πως γίνεται στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο να βλέπουμε τέτοια μπάλα.

ΤΕΛΙΚΟΙ ΣΑΝ ΒΙΝΤΕΟΚΑΣΕΤΑ

Μας αρέσει να δουλευόμαστε μεταξύ μας απορρίπτοντας το πρόσφατο παρελθόν. Πώς μπορώ να ξεχάσω τελικό στο μπάσκετ που θύμιζε φτηνή βιντεοταινία του '80, με γνωστό οργανωμένο οπαδό να κάνει πως τραβάει μαχαίρι, μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα, σαν τον Στιβ Ντούζο σε ταινία του Ευστρατιάδη; Πώς μπορώ να ξεχάσω τον τελικό του Παναθηναϊκού με τον Άρη στο ΟΑΚΑ όπου είδαμε σε πρώτο πλάνο τα γεννητικά όργανα οπαδού, σε επίδειξη μαγκιάς προς τους αντίπαλους κάφρους;

Η περίφημη γιορτή έχει ήδη πάρει χαρακτήρα... επιθεώρησης Σεφερλή. Ο OTE TV ζητά μετάθεση λόγω απεργίας και ο Κοντονής απειλεί με ματαίωση λόγω βοηθών Σιδηρόπουλου. Μιλάμε για τον απόλυτο τελικό της παρωδίας.

Για να μην πάμε τόσο πίσω και κουράζετε το μυαλό σας, ας θυμηθείτε τι έγινε πρόσφατα στη Λευκάδα, στο περιθώριο του τελικού του μπάσκετ γυναικών. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι κάφροι πήγαν για την γιορτή του θεσμού και γλέντησαν με μαχαίρια, καδρόνια και κάθε λογής δολοφονικά αντικείμενα. Είναι οι ίδιοι που θα πήγαιναν και το Σάββατο στο ΟΑΚΑ, εφόσον ο Σταύρος Κοντονής άνοιγε τις πύλες και άφηνε τον κόσμο να απολαύσει τη... γιορτή του ποδοσφαίρου.

Στα τέτοια τους ο τελικός, να είστε σίγουροι. Δεν θα έδιναν καμία σημασία για το ποδοσφαιρικό κομμάτι παρά μόνο για την εξέδρα, τον παλμό, τα υβριστικά συνθήματα και το ραντεβού πριν ή μετά τον αγώνα. Λίγοι θα ήταν εκείνοι που πραγματικά θα ξυπνούσαν το πρωί του Σαββάτου με το ρομαντικό άγχος, την ποδοσφαιρική καύλα και την ανυπομονησία να πάνε στο γήπεδο να απολαύσουν μπάλα. Το αγνό, το παλιό, το καλό. Ελάχιστοι.

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ

Οκ, σε κανέναν δεν αρέσει να βλέπει αυτή τη ματσάρα σε άδειες εξέδρες. Είναι ξενέρα, θυμίζει προπονητικό διπλό, μοιάζει κάτι σαν θεατρική παράσταση σε δωμάτιο διαμερίσματος. Τι να κάνουμε, όμως. Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε. Στο δίλημμα grexit ή κύπελλο, διαλέξαμε το δεύτερο. Ξέραμε τις συνέπειες, γνωρίζαμε αυτό που θα ερχόταν, ήμασταν σίγουροι πως ο εφετινός τελικός θα έχει ιδιαιτερότητες. Ας το χωνέψουμε και να κοιτάξουμε του χρόνου να φτιάξουμε αυτό που εμείς οι ίδιοι καταστρέψαμε. Δημοσιογράφοι, οπαδοί, παράγοντες.

Οι τελικοί όλων των σπορ στην Ελλάδα ουδέποτε αποτέλεσαν σημείο αναφοράς γι' αυτό που κανονικά θα έπρεπε να πρεσβεύουν. Αφήστε στην άκρη τα κροκοδείλια δάκρυα και ας κοιταχτούμε όλοι μαζί στον καθρέπτη. Ίσως είναι η μοναδική ευκαιρία να ασχοληθούμε το Σάββατο μόνο με τη μπάλα και όχι με τους ανεγκέφαλους στρατούς των ομάδων. Τι να κάνουμε; Όλοι θα θέλαμε να είμαστε 21 Μαϊου στο Γουέμπλεϊ να το γιορτάσουμε, αλλά προφανώς έχουμε αυτό που μας αξίζει...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Κοντονής: "Αν δεν τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, θ' αποφασίσω εγώ..."

Ισχυρή πιθανότητα να πάει Κυριακή ο τελικός