Ο Ατματσίδης, ο Μποροβήλος και οι κάφροι που μας αξίζουν

Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να ξεκινάς με το αυτονόητο: στην προκειμένη περίπτωση το αυτονόητο είναι ότι o Hλίας Ατματσίδης έπραξε λάθος. Για πολλούς λόγους, με βασικότερο τον αυθορμητισμό του. Και κάθε τι παρόμοιο σαν το σχόλιο του Ατματσίδη συνιστά μικρότητα (και αστοχία στο χρονικό σημείο).

Πάμε παρακάτω. Ο Ατματσίδης απέκτησε το απόλυτο άλλοθι για μία λανθασμένη επιλογή του με την απαράδεκτη απάντηση του Γιώργου Μποροβήλου. Απάντηση που... συνάδει με το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου και δη του πρωταθλήματος του οποίου ηγείται. Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που στο επόμενο Δ.Σ θα ζητήσει, πιθανότητα, από τους παράγοντες των ομάδων να μην οξύνουν τα πνεύματα και να παραμένουν σε φίλαθλα πλαίσια.

Αυτοί που μας αξίζουν

Δεν κάνει τίποτα εντύπωση, πλέον. Ούτε το status του Ατματσίδη ούτε η απάντηση του Μποροβήλου. Αυτό είναι το ποδόσφαιρό μας. Να πούμε πάλι το αυτονόητο ότι αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας; Να το πούμε. Αμβρόσιοι, Φαήλοι και "ποδοσφαιροκάφροι" (όπως του αποκαλώ) υπάρχουν πολλοί. Καθείς στο πόστο του και στην ανοησία του. Το θέμα, όμως, είναι τι ακριβώς πρεσβεύουν και που απευθύνονται.

Ο Ατματσίδης έχει το "κοινό" του. Τους "ταλιμπάν" που έχουν τυφλό οπαδισμό και αποτελούν το κύριο συστατικό για την μεμψιμοιρία (sic) του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Μποροβήλος έχει κι αυτός το δικό του "κοινό". Υψηλότερου επιπέδου, που θέλει να ικανοποιεί χωρίς να έχει σκοτούρες πάνω από το κεφάλι του έχοντας πάντα στην άκρη του μυαλού του αυτή την ανάγκη να αποτινάξει από πάνω του το γνωστό λογοπαίγνιο με το όνομά του. Αμφότεροι αποτελούν μέρος αυτού που αγαπάμε, αλλά σιχαινόμαστε να παρακολουθούμε. Αμφότεροι βάζουν κι άλλο κάρβουνο στη φωτιά που σιγοκαίει το προϊόν, αμφότεροι γίνονται βορά στις ορέξεις των κάφρων, αμφότεροι βγήκαν χαμένοι από τη μάχη "κατινιάς" που ξεδιπλώθηκε μπροστά μας στις σελίδες του facebook.

Θα μου πείτε, τι διαφορετικό θα περιμέναμε; Εδώ μία ήττα του Ολυμπιακού και το πικάρισμα που -ευλόγως, όπως σε ΟΛΕΣ τις χώρες- ακολουθεί αυτής, έγινε μείζον θέμα συζήτησης για το ποιος είναι πολιτισμένος φίλαθλος και ποιος κάφρος. Είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι εξ αυτών που αποθέωσαν το ομολογουμένως εξαιρετικό θέμα του Σταύρου Γεωργακόπουλου με τον Θανάση Μπαράκα, έδωσαν μάχη ανωριμότητας στα social media το βράδυ της Τετάρτης για το ποιος την έχει πιο μεγάλη. Και είμαι σίγουρος ότι είναι οι ίδιοι που αύριο-μεθαύριο σε μία έκρηξη αγανάκτησης για τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, θα ζητήσουν συσπείρωση ενάντια στον εχθρό. Ούτε σε επεισόδιο των "Απαράδεκτων" τέτοιο ρεσιτάλ αποσταγμένης μαλακίας...

Δύο λόγια για το Ολυμπιακός-Άρσεναλ

Οσον αφορά στο ματς του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ, τα πράγματα είναι απλά. Πρώτον, θα δανειστώ κάτι που έγραψε ένας πολύ καλός φίλος: "Υπό τις συνθήκες που ξεκίνησε ο αγώνας μιλάμε για αποτυχία. Υπό τις συνθήκες που ξεκίνησε ο όμιλος όχι. Εγω διαλέγω το πρώτο. Αυτή θα ήταν η φετινή υπέρβαση. Χάθηκε άλλη μια μεγάλη ευκαιρία". Δεύτερον, αυτά τα ματς τα κερδίζουν πρωτίστως οι άμυνες. Το περίφημο "τσούκου-τσούκου μπολ" που ουδέποτε υιοθετήθηκε από τους φίλους του Ολυμπιακού και δεν συνάδει με την ευρωπαϊκή του νοοτροπία. Πιθανόν, απεχθές σύστημα, αλλά σίγουρα σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργικό...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ο Ατματσίδης, ο Μποροβήλος και ο Ολυμπιακός

Μποροβήλος: "Δεν είναι κακό να είναι κανείς βλάκας"