Το μπάσκετ μας το αργό

Τέσσερις ελληνικές ομάδες έπαιξαν σε ένα βράδυ, μία νίκησε, μία έπαιξε εξαιρετικά, αλλά έχασε στο σουτ και δύο έχασαν σχετικά εύκολα από αντιπάλους χαμηλού βεληνεκούς. Ο Τάσος Μαγουλάς σχολιάζει τα καλά, τα στραβά και τα ανάποδα των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη.

Το μπάσκετ μας το αργό

Το ενδιαφέρον των περισσοτέρων είναι στην Ευρωλίγκα προφανώς αλλά λόγω κενών και χρόνου αρκετοί είδαμε σημαντικά κομμάτια από τα παιχνίδια της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ.

Η πιο μπασκετική Τετάρτη της τελευταίας 10ετίας, κατέληξε σε ένα μάλλον ασφαλές συμπέρασμα. Το μπάσκετ προχωράει, γίνεται γρήγορο, γίνεται θεαματικό, αγγίζει το κοινό, οι ελληνικές ομάδες με Έλληνες ή γιουγκοσλαβικής σχολής προπονητές αισθάνονται άνετα μόνο με το γνωστό αργό τέμπο. Θέλουν το μπάσκετ που το ελέγχουν οι ίδιοι σε κάθε δευτερόλεπτο απόρροια σκάουτιγκ και πλάνου το οποίο εκτελείται κατά γράμμα. Αν το πλάνο είναι λάθος; Την άλλη φορά.

Αργό... αγαπημένο τέμπο

Ο Ολυμπιακός ήταν ο πρώτος στην βραδιά για την Ευρωλίγκα κι έδειξε πόσο καλά αντανακλαστικά έχει σε φαινομενικές περιόδους κρίσης. Δεν έμεινε στην ιστορία με τον Γκριν την οποία φυσικά δεν δημιούργησαν οι δημοσιογράφοι, δεν ασχολήθηκε με το γεγονός πως ο Γιανγκ έμεινε εκτός κι έκανε το παιχνίδι, για πρώτη φορά φέτος όπως το ήθελε ο Σφαιρόπουλος. Φαινόταν σε κάθε στιγμή πόσο άνετος αισθανόταν ο Έλληνας τεχνικός έχοντας διαβάσει τις αδυναμίες της ομάδας του Μπαρτζώκα και κτυπώντας τις με έμφαση. Πολύ σκάουτιγκ, ανάλυση, φυσικά κανένας ρυθμός αλλά αυτό ήθελε ο Θεσσαλονικιός κόουτς. Αυτό πέτυχε σε μία νίκη που θα ήταν πολύ εύκολη αν περιελάμβανε κι ένα στοιχείο από τον...φετινό Ολυμπιακό: την ταχύτητα.

Όλα προσανατολισμένα στην δυνατή άμυνα η οποία όταν δεν ήταν αποτελεσματική(όλα τα ελεύθερα τρίποντα του Ράις) ήταν ρισκαδόρικη αλλά στηριζόμενη στην κακή στατιστική του Αμερικανού. Έμφαση στα ριμπάουντ παρά τα κοντά σχήματα, όλοι έβαζαν τα σώματά τους με δύναμη. Α και πολύ λίγες αλλαγές.

Σε μία δύσκολη εβδομάδα, ο Σφαιρόπουλος πηγαίνει στο περυσινό πλάνο κι επειδή βοηθούν οι αντίπαλοι(δηλαδή ομάδες που είναι γνωστές στους παίκτες) ακολουθεί αυτό που πιστεύει πως θα του φέρει την νίκη: την καταστροφή του αντιπάλου. Κέρδισε την πρώτη μάχη και μένει η δεύτερη πολύ πιο σημαντική σε όλα τα επίπεδα.

ΤΡΕΞΕ ΝΙΚ, ΤΡΕΞΕ

Για τον Παναθηναϊκό η κατάσταση ακριβώς αντίθετη. Ο Πασκουάλ ήθελε ρυθμό πίστεψε σωστά πως την Ρεάλ του ενός σπουδαίου γκαρντ την νικάς μόνο τρέχοντας και μας προσέφερε ένα υπέροχο παιχνίδι. Ίσως εκεί εμφανίστηκαν δύο αδυναμίες: το γεγονός πως ο Φελντέιν έβαλε όλα τα τρίποντα, έκρυψε τις επτά χαμένες επιθέσεις του όταν έπρεπε να δημιουργήσει ή να πάει κοντά στο καλάθι. Χάρις στον Δομινικανό και το γεγονός πως η άμυνα της Ρεάλ ασχολήθηκε μαζί του μόνο στο τέλος, οι πράσινοι υλοποίησαν το πλάνο, έπαιξαν το παιχνίδι τους αλλά στο τέλος τον μοναδικό τους οργανωτή να μένει από δυνάμεις και τον Γκιστ με φορείο στα αποδυτήρια. Το δεύτερο δεν το αποφεύγεις. Η εικόνα του ...ηρωικού πλην εξοντωμένου Καλάθη σε άμυνα κι επίθεση όμως θα πρέπει να μείνει καρφωμένη στο μυαλό του Πασκουάλ, πολύ απλά διότι θα κοστίσει σε βάθος χρόνου. Δεν είναι τόσο τα 34 λεπτά, όσο πως απόντος άλλου οργανωτή ή αξιόλογου αμυντικού στην περιφέρεια πρέπει και να κουβαλάει την μπάλα, και να σκοράρει, και να πασάρει και να κυνηγάει τον αντίπαλο γκαρντ.

Ο Πασκουάλ ήταν πολύ κοντά στο να βρει τις σταθερές του και με την επιστροφή του Τζέιμς(εξαρτάται στην κατάσταση που βρίσκεται) να βλέπαμε έναν Παναθηναϊκό στο 100%. Με τον Γκιστ εκτός και αν η αναζήτηση πάει σε δύο παίκτες, τότε χρειάζεται και άλλος χρόνος. Τα σημάδια είναι θετικότατα διότι οι βασικοί πυλώνες του ρόστερ είναι εξαιρετικού επιπέδου. Ό,τι πληρώνεις παίρνεις άλλωστε.

Ο,ΤΙ ΕΙΔΑΤΕ, ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ

Τί θα γίνει την Παρασκευή; Σφουγγάρι και σβήστε ό,τι έχετε δει ως τώρα. Ιδιαίτερα στην Ευρωλίγκα. Ο Παναθηναϊκός έχει την έδρα, το πρέπει, τους ψηλούς. Ο Ολυμπιακός πλήρης, την έλλειψη πίεσης, τους κοντούς. Ωραία πράγματα. Α και με ξένους διαιτητές οπότε χάνεται ένα μέρος της...μαγείας τέτοιων αγώνων(την γκρίνια δηλαδή και την θεωρία συνομωσίας) αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα.

ΠΑΟΚ με σφεντόνες, ΑΕΚ με... Γιουγκοσλάβους

Για τους δύο τους τσάμπιονς λιγκ, για τον ΠΑΟΚ, δεν μπορεί να γίνεται η οποιαδήποτε αναφορά διότι παλεύει με σφεντόνες ενώ οι αντίπαλοί του έχουν...δόρατα. Τί να πεις για μία ομάδα με τρεις απλά καλούς ξένους, τρεις άλλους που δεν τους...πιάνει το μάτι σου για ξένους και μία σειρά από Έλληνες που τα δίνουν όλα όμως δεν αρκεί. Είναι άδικο για τον Σούλη Μαρκόπουλο και την δουλειά του, τουλάχιστον να μην υπάρχει ο προϋπολογισμός για τρεις, τέσσερις ξένους που θα κάνουν την διαφορά.

Αντίθετα η ΑΕΚ έχει τα χρήματα, επενδύει μεγάλα ποσά και ο Ζντοβτς θέλει μία ομάδα που να παίζει αργά και να προσπαθεί στην άμυνα. Να...προσπαθεί διότι περιέργως ο δικέφαλος δεν έχει στο ρόστερ του ούτε έναν αθλητικό παίκτη οπότε κάπου εκεί πληγώνεται. Φάνηκε στα διαστήματα που οι Αμερικανοί της Λουντβισγκμπουργκ έτρεχαν οι «Γιουγκοσλάβοι» της ΑΕΚ δεν προλάβαιναν να δουν ούτε αριθμό φανέλας υποπίπτοντας σε αρκετά φάουλ.

Ο δικέφαλος παραμένει ένα πραγματικό σύνολο, δουλεμένο, φευ, απέναντι σε ταχείς ομάδες εμφανίζει ένα τεράστιο μειονέκτημα: αργά πόδια, ελάχιστα άλματα.

ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ

Στο επιμύθιο, βλέποντας την φετινή Ευρωλίγκα, δεν μπορεί να μην σου αρέσει το παιχνίδι εκεί που πάει. Γρήγορο, πιο ελεύθερο, θεαματικό, παίκτες που χωρίς να έχουν την αλυσίδα του προπονητή στο λαιμό βάζουν όλα τα σουτ, λάθη σίγουρα. Δεν υπάρχει παρά μόνο σε λίγους αγώνες και κυρίως αυτή η πάλη, το ξυλίκι, τα κλωτσομπουνίδια. Η «άγρια ομορφιά» που έλεγαν κάποτε για να μας πείσουν για τα 41-40 παιχνίδια. Αυτό δεν ήταν ποτέ μπάσκετ και είναι ευχάριστο που οι διαδοχικοί αγώνες, η κούραση, η αδυναμία για αναλυτική παρουσίαση του αντιπάλου, ξανακάνει πρωταγωνιστές αυτούς που έπρεπε να είναι πάντα: τους παίκτες/αθλητές.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Τζόναθαν Χολμς ήταν ο πρώτος σκόρερ και ριμπάουντερ της Μπαρτσελόνα. Οι περισσότεροι δεν τον είχατε ξανακούσει. Έπαιξε λίγο στα φιλικά των Καβς. τον έκοψαν και πέρυσι ήταν τραυματίας. Μόλις του κτύπησαν την πόρτα οι Καταλανοί πέρασε τον Ατλαντικό κολυμπώντας. Η΄...απάντηση στο περίφημο "δεν υπάρχουν καλοί παίκτες μέσα στην χρονιά".

Υπάρχουν πολλοί και καλοί. Απλά πρέπει να τους βρουν οι ομάδες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ναι, αλλά δεν έπαιξε ο Γιανγκ...
Και τώρα η πίεση στον Παναθηναϊκό...

News 24/7

24MEDIA NETWORK