Το δίλημμα του Μουντιάλ: Ρονάλντο ή Ίμπραχίμοβιτς

Δύο από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της γενιάς τους, με απίθανους αριθμούς και ακόμα πιο εξωπραγματικές επιδόσεις στο χορτάρι, έχουν την ατυχία να διασταυρώνουν τα ξίφη τους στα μπαράζ της ευρωπαϊκής ζώνης για την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όποια εκ των Πορτογαλία - Σουηδία αποκλειστεί, θα αναγκάσει τον ηγέτη της να παρακολουθήσει τους αγώνες της Βραζιλίας από το σπίτι του, όπως θα πράξουν ποδοσφαιριστές από την Αντίγκουα και από το Μπουρουντί.

Σε μία σπάνια προσπάθεια απονομής δικαιοσύνης, η FIFA δεν αποδέχεται την απόλυτη ανωτερότητα της Ευρώπης έναντι των υπολοίπων συνομοσπονδιών της, ώστε να της προσφέρει ακόμη περισσότερα εισιτήρια για να μην μένουν εκτός διοργάνωσης χώρες που πραγματικά έχουν να προσφέρουν κάτι. Με μία διαφορετική ανάγνωση, ο Ζεπ Μπλάτερ που έχει αγκιστρωθεί στον ρόλο του και πιθανότατα θα βάλει υποψηφιότητα για τον προεδρικό θώκο και το 2015, ώστε να αποχωρήσει από την παγκόσμια ομοσπονδία σε ηλικία 83 ετών, επιμένει στη συνταγή που τον γιγάντωσε ως παράγοντα, του έδωσε απεριόριστη κι επικίνδυνη δύναμη, στηρίζοντας αφρικανικές, ασιατικές και αμερικανικές συνομοσπονδίες έναντι της "γηραιάς Ηπείρου" και παίρνοντας ως αντάλλαγμα τη δική τους υποστήριξη στις πολλές δύσκολες στιγμές που στιγματίζουν τη θητεία του Ελβετού.

Μέχρι να επεκταθεί το Μουντιάλ και να διεξάγεται με 40 ομάδες όπως ζήτησε ο πρόεδρος της UEFA, Μισέλ Πλατινί, θα υπάρχουν ποδοσφαιρικοί "γίγαντες" που θα μένουν εκτός νυμφώνος, πληρώνοντας μία κακή πορεία στα προκριματικά. Τουλάχιστον ούτε ο Πορτογάλος ούτε ο Σουηδός αισθάνονται έλλειψη από μεγάλες διοργανώσεις, αφού από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν κι έγιναν διεθνείς, έχουν δώσει το παρών σε όλα τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού με εξαίρεση το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής στο οποίο δεν συμμετείχαν οι Σκανδιναβοί.

Ο Τζορτζ Μπεστ δεν κατάφερε ποτέ να βιώσει αυτό το μοναδικό αίσθημα εκπροσώπησης της πατρίδας στις κορυφαίες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις. Το ίδιο ισχύει για τους Βαλεντίνο Ματσόλα, Γιάρι Λίτμανεν και Ράιαν Γκιγκς. Η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου, τουλάχιστον μέχρι να αποτρελαθεί κάποιος Άραβας και καταρρίψει αυτό το ρεκόρ, ο Ουαλ΄ς Γκάρεθ Μπέιλ, αγωνίζεται με τη βεβαιότητα ότι το σπουδαιότερο σκηνικό που θα γνωρίσει είναι το Champions League, παρότι στο Euro 2016 θα προκριθεί η μισή Ευρώπη, αφού θα διεξαχθεί με 24 ομάδες.

Η μοίρα φέρθηκε καλά και για τους δύο μέχρι αυτό το σημείο, αλλά η μπάλα βρίσκεται στα πόδια τους αυτήν τη στιγμή και πρέπει να ορίσουν οι ίδιοι την τύχη τους για τη συνέχεια. Ο Ιμπραχίμοβιτς, εξάλλου, δεν έχει και πολλές ευκαιρίες μπροστά του. Έχοντας πατήσει τα 32 και σε μία ομάδα που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει την τρομερή Σουηδία στα μέσα της δεκαετίας του '90, αυτή πιθανότατα να είναι η τελευταία φορά που ο "Ίμπρα καντάμπρα" να διεκδικεί θέση σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μπορεί να βρίσκεται ακόμα στο χώρο και σε 4 χρόνια από τώρα, έχοντας καταρρίψει το ρεκόρ σκοραρίσματος του Σβεν Ρίντελ (49) με άλλα 4 γκολ και αυτό των συμμετοχών του εν ενεργεία Άντερς Σβένσον (146), όμως εάν και τότε οι Σκανδιναβοί παρουσιάζονται ως μία one man show ομάδα, δεν θα έχουν τύχη για το Μουντιάλ της Ρωσίας, αφήνοντας τον Ιμπραχίμοβιτς εκτός της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης για 3η σερί φορά.

Προς το παρόν, ο Ιμπραχίμοβιτς δείχνει ικανός να τραβήξει αυτό το κάρο. Ήδη μέσα στον τελευταίο 1,5 χρόνο μας έχει προσφέρει 5 από τα πιο όμορφα τέρματα που έχουν σημειωθεί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο: το αψεγάδιαστο γυριστό απέναντι στη Γαλλία στο Euro 2012, το ανεπανάληπτο ψαλιδάκι στο φιλικό με την Αγγλία, τα δύο υπέροχα τακουνάκια με την Παρί Σεν Ζερμέν (απέναντι σε Μαρσέιγ πέρυσι και σε Μπαστιά φέτος) και το πρόσφατο άπιαστο σουτ στην κίνηση απέναντι στην Άντερλεχτ. Με 14 γκολ σε 15 αγώνες με την Παρί φέτος ήδη και άλλα 7 σε 9 με τη Σουηδία, είναι πρόδηλο ότι ψάχνεται για μερικά highlights ακόμα στο μέλλον.

Για τον Ρονάλντο, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Σε ηλικία 28 ετών και σε μία παραδοσιακά κορυφαία χώρα, έχει ακόμα αρκετά Μουντιάλ και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα μπροστά του. Μόνο που ο στόχος του Πορτογάλου είναι διαφορετικός. Θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών ή έστω της εποχής του. Για να το πράξει αυτό, χρειάζεται μία διάκριση με την εθνική Πορτογαλίας, στην οποία ο ίδιος να διαδραματίσει τον μεγαλύτερο ρόλο. Η πορεία μέχρι τον τελικό του Euro 2004 σε ηλικία 19 ετών δεν μπορεί να του πιστωθεί εξ ολοκλήρου. Στην πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Μουντιάλ 2006 είχε αξιοσημείωτη παρουσία, αλλά αφενός οι Ίβηρες ήρθαν 4οι, αφετέρου δεν κατάφερε να πάρει ούτε το βραβείο του Κορυφαίου Νεαρού Παίκτη του θεσμού, εξαιτίας της συμπεριφοράς του. Πέρυσι, ο Ρονάλντο υπήρξε η βασική μηχανή του πορτογαλικού οχήματος που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Euro 2012, αλλά έπεσε πάνω στη νέμεσί του, στην Ισπανία, και έχασε την ευκαιρία.

Η αναζήτηση της κατάκτησης μιας μεγάλης διεθνούς διοργάνωσης συνεχίζεται από τον εγωιστή Ρονάλντο. Εάν προλάβει τον Λιονέλ Μέσι σε μία τέτοια επιτυχία, θα κερδίσει τους περισσότερους υποστηρικτές στη θεωρητική μάχη για τον καλύτερο εκ των δύο. Φέτος βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα, αφού σε 17 αναμετρήσεις με τη Ρεάλ Μαδρίτης μετράει ήδη 24 τέρματα, ενώ σε 6 αγώνες με την Πορτογαλία έχει σκοράρει ισάριθμες φορές.

Όπως και ο Ιμπραχίμοβιτς, έτσι και ο Ρονάλντο, με αυτόν τον ρυθμό σε μερικά χρόνια θα έχει καταρρίψει το ρεκόρ συμμετοχών και τερμάτων της πατρίδας του. Η παρουσία τους στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στο πλέον ποδοσφαιρικό σκηνικό που θα μπορούσε να στηθεί, στη Βραζιλία, θα τους προσφέρει τουλάχιστον 3 παιχνίδια σε αυτήν την προσπάθεια κατάρριψης ρεκόρ. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, δεν γίνεται να είναι κι οι δύο "Princes Of The Universe"...