Το... λάθος
Άρχισαν να βαραίνουν οι τελικοί. Ο Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης πια με ελάχιστο άγχος και πολύ ενθουσιασμό, ο Παναθηναϊκός πρωταθλητής Ελλάδας σε μία χρονιά που για κάποιο λόγο θέλει να μας πείσει ότι είναι η τελευταία του σε υψηλό επίπεδο. Ο Τάσος Μαγουλάς σχολιάζει...
Το 1-1 αποτελεί μία φυσιολογική εξέλιξη της θεωρίας. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει καλύτερους παίκτες, πολύ πιο έμπειρη ομάδα, παίζει στην έδρα το, γνωρίζει άριστα τα μονοπάτια τέτοιων αγώνων, έχει καρδιά και μέταλλο. Βεβαίως όλα αυτά ισχύουν, αλλά τίποτε από αυτά δεν μέτρησε.
Ο Ολυμπιακός μία νέα ομάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης πήγαινε για το 2-0 και ουσιαστικά το τέλος της σειράς. Γύρισε πάλι μια μεγάλη διαφορά, για πρώτη φορά στην έδρα του Παναθηναϊκού, είχε το πάνω χέρι. Στο τέλος ο άνθρωπος που κρατάει τον Ολυμπιακό όλη την χρονιά έπρεπε να πάρει την σωστή απόφαση: πήρε την λάθος.
Ουσιαστικά ο δεύτερος τελικός εξελίχθηκε σε συρραφή λαθών.
Πράσινο λάθος
Ο Ομπράντοβιτς πιστεύει πολύ στο σύστημα του και σωστά πράττει. Άλλαξε όμως κάτι: απέσυρε τον Διαμαντίδη από τον ρολο του οργανωτή. Ο Καλάθης και ο Γιασικεβίτσιους πήραν όλο το βάρος πάνω τους, ο Σάτο έπαιξε εκπληκτική άμυνα και ο Διαμαντίδης όσο πιο ξεκούραστος γινόταν σκόραρε αλλά και βοήθησε στην κλειστή άμυνα.
Ο Παναθηναϊκός όμως μετά +16 αντί να τελειώσει τον αγώνα κατέρρευσε και δεν είναι η πρώτη φορά.
Αντί να πάει σε ήρεμο μπάσκετ, να επιστρέψει στο σημάδεμα των μις ματς, συνέχισε ένα υπερβολικά ελεύθερο παιχνίδι και χωρίς να το καταλάβει έβαλε τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι. Βουγιούκας και Περπέρογλου ξεχάστηκαν στον πάγκο, ο Σάρας και ο Καλάθης οργάνωναν χωρίς καμία κίνηση, ο Σάτο πήρε ένα σουτ και τέλος.
Στον επίλογο ο Παναθηναϊκός άφησε πολλά στην τύχη. Στην καλή του τύχη αφού ο Ολυμπιακός είχε την τελευταία επίθεση, παραλίγο να του κλέψει την μπάλα ενώ ο Παπαδόπουλος ουσιαστικά πήρε και το επιθετικό ριμπάουντ.
Οι πρωταθλητές στηρίζονται αρκετά στο κατά πόσο είναι άστοχοι οι αντίπαλοί τους και αυτό είναι το λάθος τους. Παράλληλα είναι τρομερό για την πιο συγκροτημένη ομάδα της Ευρώπης να μην μπορεί να κάνει ούτε επαναφορά στα κρίσιμα σημεία.
Αυτή την περίοδο οι πράσινοι παίζουν πολύ κάτω από το επίπεδό τους αλλά ακόμα κι έτσι γνωρίζουν πως όσο η μπάλα θα παίζεται αυτοί θα διεκδικούν το πρωτάθλημα. Με λάθος τρόπο; Τι σημασία έχει;
Κόκκινο λάθος
Πολύ πριν φτάσουμε στην ρουλέτα των τελευταίων λεπτών, ο Ολυμπιακός είχε τον απόλυτο έλεγχο διότι ακόμα και ένα ταπεινό +5, στην έδρα του Παναθηναϊκού αποτελεί πλεονέκτημα. Οι ερυθρόλευκοι προτίμησαν να ακολουθήσουν την πεπατημένη της Πόλης και γι αυτό δεν αντέδρασαν αποτελεσματικά στο 16-0 των αντιπάλων τους. Μόλις η διαφορά πήγε στο +16 η ιστορία επαναλήφθηκε, ωστόσο δεν μπορεί να έχει το ίδιο αποτέλεσμα όπως στην Πόλη. Διότι μπορεί ο Μαγουλάς να προέβλεψε ότι ο αγώνας είχε τελειώσει από το 27’ και βεβαίως να έπεσε έξω, αλλά στο τέλος ο Ολυμπιακός δεν ανέτρεψε ποτέ την διαφορά.
Οι πρωταθλητές Ευρώπης, όφειλαν να αντιδράσουν στην πρώτη μεγάλη αντεπίθεση του Παναθηναϊκού στην σειρά.
Στο τέλος ο αρχηγός τους έκανε το ...γνωστό λάθος. Πήγε να κερδίσει μόνος του τον Παναθηναϊκό. Δεν τα πήγε άσχημα καλύπτοντας την διαφορά αφού πρώτα πήρε ένα μεγάλο διάστημα ξεκούρασης. Στο τέλος όμως λειτούργησε με το θυμικό. Όπως θα παρατηρήσατε δεν έγινε καμία κίνηση από συμπαίκτη διότι φάνηκε πως ο Σπανούλης θα πήγαινε στο ένας εναντίον ενός με τον Καλάθη. Ο Ντουντα περίμενε συνεργασία με τον Χάινς ή έστω ένα ντράιβ αλλά τελικά ο Σπανούλης πήγε να...σκοτώσει τον αντίπαλο με τρίποντο.
Από ότι φαίνεται παρά τον θρίαμβο της Πόλης, ο ηγέτης του Ολυμπιακού αναζητά εκείνο το τελειωτικό κτύπημα στο...παρελθόν.
Το μεγαλύτερο όμως ζήτημα για τον Ίβκοβιτς είναι ότι απόντος του Λο πρέπει να βρει άλλους τρόπους για να αποδεσμεύει-ξεκουράζει μέσα στο παρκέ τον Σπανούλη. Ο Γκετσεβίτσιους και ο Μάντζαρης δεν τα πάνε άσχημα, λείπει όμως η ταχύτητα και η ποιότητα του Λο.
Γκρίζο λάθος
Κάναμε ότι μπορούσαμε για να πούμε καλά λόγια για τους διαιτητές και για 66 λεπτά μας δικαίωναν. Ο πρώτος αγώνας και τα 26 λεπτά του δεύτερου τελικού άφησαν τους διαιτητές εκτός εικόνας: επέλεξαν να σφυρίξουν τα πάντα και οι ομάδες, ιδιαίτερα προπονητές τους, έμειναν ικανοποιημένοι.
Ξαφνικά αλλάζουν τα κριτήρια. Από το 26ο λεπτό μέχρι το 40ο επιλέγουν να μην δώσουν σχεδόν τίποτα. Και πάλι κρατησαν μία ισορροπία.
Αυτό ήταν και το βασικό λάθος. Αλλάζουν πολλά και μαζί η συμπεριφορά των προπονητών. Στο 35 ο Ομπράντοβιτς έπρεπε να τιμωρηθεί με τεχνική ποινή μαζί με όλο του το επιτελείο. Το βλέπουν οι... απέναντι και ξαφνικά ο ακάθιστος ύμνος μέχρι να φτάσουμε στο 39 οταν εκτός από τεχνική ποινή ο Ίβκοβιτς άξιζε να χρεωθεί και με...κλήση από την τροχαία για την κούρσα του.
Ακόμα κι έτσι κρατούν την ισορροπία. Αφήνουν στο τέλος ότι φάουλ έχει γίνει ένθεν κι ένθεν, δεν πολυψάχνουν τα επιθετικά φαουλ αλλά..
Αλλά έχουν στερήσει από τον Παναθηναϊκό το καλάθι του Διαμαντίδη(74-66 6.35 πριν το τέλος της τεταρτης περιόδου) και δυστυχώς για τους ίδιους ο Γκόντας αν κι ελέγχει από κοντά την φάση δεν βλέπει τον αρχηγό του Παναθηναϊκού να πατά την γραμμή 10’’ πριν το τέλος. Ο ίδιος διαιτητής που είχε διακρίνει στο ΣΕΦ πως ο Μπατίστ είχε πατήσει γραμμή έστω και λίγο, τώρα δεν βλέπει ότι το μισό πόδι του Διαμαντίδη είναι πάνω στην γραμμή. Πολύ, πολύ χοντρό.
Τρεις τρομοκρατημένοι...άρχοντες του αγώνα οι οποίοι πίστεψαν ότι αφήνοντας τις ομάδες και τους προπονητές να κάνουν ότι θέλουν, στο τέλος αδίκησαν και τους δύο. Δεν θα τα βάλουμε σε ζυγαριά. Στερήθηκε από τον Ολυμπιακό μια τελευταία ευκαιρία για ένα νικητήριο καλάθι και από τον Παναθηναϊκό δύο πόντοι που είχε πετύχει νωρίτερα. Δηλαδή, για να κάνουμε χιούμορ, έπρεπε να έχει την τελευταία επίθεση η ομάδα του Ίβκοβιτς με τον Παναθηναϊκό μπροστά τρεις πόντους.
Το θετικό στην ιστορία είναι ότι απλά έχουμε να κάνουμε κακούς διαιτητές οι οποίοι είναι ανίκανοι να επιβληθούν στο παιχνίδι. Δεν είχαν πρόθεση γι αυτό και τα πολλά τους λάθη το δεύτερο ημίχρονο είναι και για τους δύο. Καταλήφθηκαν όμως από φόβο γι αυτό και κάνεις δεν μπορεί να τους δικαιολογήσει.
Οι διαιτητές όμως δεν αποφασίζουν τον νικητή, τουλάχιστον ότι φέτος όχι έως τώρα.
Ο Ολυμπιακός παίζει καλύτερα στο μεγαλύτερο διάστημα μαθαίνει και βελτιώνεται ωστόσο αν οι νεαροί παίκτες του σταθούν στην λογική «μας αδίκησαν» τότε δεν θα πάρουν τον τίτλο όπως και οι προκάτοχοι τους. Όταν μπορείς να πάρεις το πρωτάθλημα, το κατακτάς δεν το συζητάς.
Ο δε Παναθηναϊκός, οφείλει να βελτιώσει το παιχνίδι του και να πάψει να στηρίζεται στο παθος, την καρδιά, το μέταλλο, ακόμα και την τύχη. Όλα αυτά είναι καλά για πρωτοσέλιδα εφημερίδων δεκαετία του 80, όχι για μια ομάδα πρωταθλήτρια.
Διαβάστε ακόμη:
Βουγιούκας: "Πολύ σημαντική νίκη για την ψυχολογία μας"
Παπανικολάου: "Δεν εκτελέσαμε τις εντολές του Ίβκοβιτς"
Καϊμακόγλου: "Να πάμε σε physical game"
Περπέρογλου: "Η πίεση στον Ολυμπιακό"
Ομπράντοβιτς: "Στο τέλος... είδαμε τα κριτήρια"
