Κράμα... Σόλιντ και Μαλεζάνι!

Ο Μπέσνικ Χάσι θύμισε κάτι μεταξύ Σόλιντ και Μαλεζάνι, από εκείνες τις εποχές έχουμε να δούμε τόσο μεγάλη αφέλεια στον τρόπο προσέγγισης ενός αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Αλβανός τεχνικός εμφανίστηκε αδιάβαστος και από τύχη δεν έγινε υπεύθυνος ενός πρωτοφανούς διασυρμού από την Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Σχολιάζει ο Τσάρλυ.

Κράμα... Σόλιντ και Μαλεζάνι!

Όποιος είχε ακούσει την εκπομπή της Δευτέρας στον Sport24 Radio 103.3 και όσα κουβεντιάσαμε με τον Θέμη, θα γνωρίζει πως αυτές οι κρίσεις δεν γίνονται βάσει αποτελέσματος. Δεν ήμουν υποχρεωμένος, αλλά για να έχω μία πρόσφατη εικόνα του τρόπου παιχνιδιού της Σπόρτινγκ, έκατσα και παρακολούθησα σε επανάληψη το παιχνίδι της με την Φεϊρένσε.

Δεν γίνεται να δεις την Σπόρτινγκ και αμέσως να μην διαπιστώσεις την ταχύτητα που έχουν στην ανάπτυξη. Ότι ψάχνουν τους χώρους και ξέρουν να τους εκμεταλλεύονται συνδυάζοντας ταχύτητα και ποιότητα, πως ο Νέλσον Μάρτινς είναι παικταράς και δεν μπορεί να τον παίξει μόνος του κανείς από τους μπακ που διαθέτει ο Ολυμπιακός και τον τρόπο που λειτουργεί ο Φερνάντες σαν κρυφός επιθετικός, κάθε φορά που η ομάδα του αναπτύσσεται από τα πλάγια.

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΠΑΙΖΑΝ

Δεν γίνεται απέναντι σε αυτήν την ομάδα, να χρησιμοποιήσεις μόνο μπαλάτους μέσους και ακραίους. Χρειαζόντουσαν ποδοσφαιριστές ικανοί για αμυντικές αποστολές τόσο στον άξονα όσο και στα άκρα της επίθεσης. Ο Μπέσνικ Χάσι κατέβασε μία ενδεκάδα λες και έπαιζε με ομάδα κατώτερη του.

Οι επιλογές του και η τοποθέτηση των γραμμών, μου έφεραν στο μυαλό κάποιον που κάνει τσαμπουκά στον δρόμο σε μποξέρ, δίχως να γνωρίζει το επάγγελμα του. Ο Ολυμπιακός έδειχνε σαν να μην είχε γνώση τι μπορούσε να κάνει ο αντίπαλος του και οι ποδοσφαιριστές δεν είχαν τακτική οδηγία αντιμετώπισης. Πραγματικά σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, έχω πολλά χρόνια να δω κάτι παρόμοιο.

Ο Μάρτινς είχε ότι ακριβώς ήθελε για να οργιάσει, έπαιξε και στις δύο πλευρές και ο Ολυμπιακός του προσέφερε σε όλο το πρώτο ημίχρονο τα μπακ ψηλά, επιπόλαιες λανθασμένες μεταβιβάσεις και ελευθερία στα πρώτα μέτρα από τα εξτρέμ. Μπορούσε άνετα να ξεκινήσει το τρέξιμο του και με μία επιλογή τρίπλα, η μεταβίβαση να φύγει στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού.

ΘΑ ΜΑΡΚΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΦΕΡΝΑΝΤΕΣ;

Ο Φερνάντες πρέπει να ένιωσε μεγάλη έκπληξη όταν είδε πως όταν κόβει ανάμεσα από τα στόπερ δεν τον ακολουθεί κανείς από τους δύο κεντρικούς χαφ του Ολυμπιακού. Στην πραγματικότητα δεν επιλέχτηκε ποδοσφαιριστής να πάρει τον συγκεκριμένο ρόλο. Στην εκπομπή της Δευτέρας τα ρεπορτάζ έλεγαν πως θα ξεκινήσει ο Ζντιέλαρ, δίπλα στον Ζιλέ και ο Οφόε μπροστά τους.

Πιστεύοντας πως αυτή είναι η επιλογή του τεχνικού του Ολυμπιακού, εξηγούσα πως θεωρώ πως ο Μπέσνικ Χάσι επιλέγει τον Ζντίελαρ επειδή χρειάζεται έναν συντηρητικό ποδοσφαιριστή σε αυτόν τον χώρο, καθώς βάσει σκάουτινκ είναι υποχρεωτικό να δοθεί η εντολή σε ένα καθαρό 6άρι να πάρει τις κινήσεις χωρίς μπάλα του Φερνάντες μέσα στην περιοχή. Τελικά για 45 λεπτά τέτοιος ποδοσφαιριστής στην βασική ενδεκάδα δεν υπήρχε, η συγκεκριμένη αποστολή δεν δόθηκε σε κανέναν.

ΧΩΡΙΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ

Οι επιλογές του, απέναντι σε μία ταχύτατη ομάδα με ποιότητα πάνω στο τρέξιμο, δεν είχαν έναν ποδοσφαιριστή ικανό να βγάλει επιθετικότητα στο μαρκάρισμα και να καλύψει αμυντικά αποστάσεις χωρίς μπάλα. Οι Ζιλέ, Οφόε, Φορτούνης, Μάριν, Καρσελά είναι καλοί ποδοσφαιριστές για το δικό μας επίπεδο. Όλοι τους ξέρουν μπάλα και έχουν ποιότητα για να κερδίσουν κατώτερους, όταν όμως παίζεις με καλύτερους, χρειάζεται να υπάρχουν ποδοσφαιριστές να καλύπτουν αποστάσεις και να βγάζουν ένταση δίχως μπάλα.

Εδώ δεν υπήρχε κανείς να κάνει την βρώμικη δουλειά. Είναι από τα παιχνίδια που δεν χρειάζονται πολύ ανάλυση, έχω χρόνια να δω από την εποχή του Σόλιντ και του Μαλεζάνι, ελληνική ομάδα να παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ και να μην υπάρχουν ξεκάθαροι αμυντικοί ρόλοι στους ποδοσφαιριστές τους. Κατέβηκε να παίξει την Σπόρτινγκ, με Μάριν, Καρσελά, Φορτούνη και Ζιλέ, Οφόε πίσω τους και μετά το πρώτο τέρμα και μέχρι να φύγει το ημίχρονο με την τελευταία γραμμή άμυνας στην σέντρα.

Το τελικό 2-3 δεν αντικατοπτρίζει καθόλου την εικόνα του παιχνιδιού. Θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να πάθει μεγάλη ζημιά, άλλωστε οι φάσεις για να δεχθεί 6 γκολ από το ημίχρονο είχαν δημιουργηθεί. Θα μπορούσαν να είχαν μπει άνετα 6 γκολ στο πρώτο μέρος, με χαμένες ευκαιρίες της Σπόρτινγκ.

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ

Και εδώ έρχομαι να εκφράσω μία απορία που πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω. Πως γίνεται να παίξει με πιο συντηρητικό σχήμα και στα δύο παιχνίδια με την Ριέκα -που μοναδική απειλή που υπάρχει, είναι ο Χέμπερ που στην πραγματικότητα δεν μπορεί να κάνει ούτε το 1% από όσα ο Μάρτινς- από ότι στο παιχνίδι με την Σπόρτιγκ; Είναι μία ερώτηση στην οποία πραγματικά δεν μπορώ να δώσω απάντηση.

Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στον κόσμο του Ολυμπιακού που βρέθηκε στο Καραϊσκάκης. Πραγματικά έσωσαν την ομάδα τους με την νηφαλιότητα που έδειξαν στο πρώτο ημίχρονο, με την ανοχή τους και την στήριξη που παρείχαν. Αν το Καραϊσκάκης είχε λειτουργήσει διαφορετικά, θα βίωνε ο Ολυμπιακός ένα πολύ σκληρό βράδυ. Ζήσαμε τον ορισμό του "ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα", για την εικόνα που είχε ο αγώνας το 2-3 είναι κολακευτικό.

ΡΟΣΤΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥΣ

Ο Χάσι άφησε έρμαιο τον Ολυμπιακό στις ορέξεις των παικτών του Ζέσους. Εδώ όμως θέλω να πω και κάτι. Ο Αλβανός τεχνικός αξίζει σκληρής κριτικής γιατί δεν έκανε το παραμικρό για να βοηθήσει τους παίκτες του στην αντιμετώπιση των ποδοσφαιριστών της Σπόρτινγκ. Συνολικά όμως το ρόστερ, δείχνει να έχει φτιαχτεί για να είναι σε θέση ο Ολυμπιακός να κερδίζει κατώτερους αντιπάλους, παίζοντας πράγματι καλύτερη μπάλα από ότι πέρυσι, όμως έχει τεράστιες αμυντικές αδυναμίες. Έμεινε μεγάλο κενό στην θέση του αριστερού μπακ, με τον Χάσι να χρησιμοποιεί τον Φιγκέιρας με ανάποδο πόδι. Δόθηκαν πολλά λεφτά για να αποκτηθεί ένα παιδί που απλά μικρός θεωρούνταν μεγάλο ταλέντο, ξέρει μπάλα, αλλά δεν βγάζει καθόλου ένταση στο μαρκάρισμα και δεν πάει επιθετικά πάνω στον αντίπαλο, ενώ όλες οι καλές μεταγραφές είναι ποδοσφαιριστών που είναι αξιόλογοι με την μπάλα στα πόδια και παίρνουν πολύ χαμηλότερο βαθμό στην δουλειά που κάνουν χωρίς αυτήν.

Για παιχνίδια Τσάμπιονς Λιγκ δεν ταιριάζει το δίδυμο, Ζιλέ, Οφόε καθώς κανείς από τους δύο δεν αρέσκεται στο να καλύπτει αποστάσει και να κυνηγά τρεξίματα αντιπάλων με μπάλα και χωρίς. Ο Ζιλέ θέλει δίπλα του έναν σκληρό ποδοσφαιριστή για την βρώμικη δουλειά και ο Οφόε θα πρέπει να παίζει με δύο χαφ στην πλάτη του. Η τριάδα Καρσελά, Φορτούνης, Μάριν μπορεί να βρει συνεργασίες και να ανοίγει άμυνες, όταν ο Ολυμπιακός θα επιτίθεται ή ακόμα και αν διαλέγει να βρει χώρους, η ποιότητα του αντιπάλου θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε η αναχαίτιση να μην θέλει πολύ κυνήγι. Άλλωστε στο πρώτο κείμενο που έγραψα μόλις επέστρεψα από την καλοκαιρινή μου άδεια, τόνισα πως το ρόστερ έχει ποιότητα, αλλά η άμυνα μπάζει. Και όταν αυτή η διαπίστωση γίνεται από τα παιχνίδια με την Παρτιζάν και συνεχίζουν αντίπαλοι χαμηλού επιπέδου να σου δημιουργούν αμυντικά προβλήματα, αυτόματα γίνεται αντιληπτό πως στο Τσάμπιονς Λιγκ, το πρόβλημα θα είναι μεγάλο.

Χαμένος ήταν ο Τζούρτζεβιτς, δεν τον κρίνω επιθετικά, δεν τον βοήθησε η εικόνα του παιχνιδιού, δεν μπόρεσε όμως σε καμία περίπτωση να πιέσει το δίδυμο Κόατες, Ματιέ όταν προσπαθούσαν να πάρουν μέτρα με την μπάλα.

News 24/7

24MEDIA NETWORK