Ο Ολυμπιακός δεν ήταν γι' αυτό το επίπεδο

Πρέπει να είμαστε δίκαιοι με την αποστολή που ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και ειλικρινείς με τον κόσμο του συλλόγου. Ο φετινός Ολυμπιακός δεν άνηκε σε αυτό το επίπεδο. Βρέθηκε στους "16" του Γιουρόπα Λιγκ, επειδή βρήκε μία πολύ εύκολη αντίπαλο στην φάση των "32". Ο αγώνας με την Μπεσίκτας ήταν επικίνδυνος όχι για το μέγεθος και την δυναμική του αντιπάλου, αλλά λόγω των πολλών αδυναμιών που έχει η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού και της απειρίας του τεχνικού τιμ που έχει αναλάβει να σουλουπώσει την κατάσταση.

ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΠΟΤΑ

Ξεκινάμε από τον Βούζα. Ο υπηρεσιακός τεχνικός του Ολυμπιακού πέρα από την απόφαση του να κάνει τα χατίρια του κόσμου, να εμφανίσει τους 3 που είχε εξαφανίσει ο Μπέντο, δεν έχει κάνει την παραμικρή παρέμβαση.

Μονιμοποίησε τον Καμπιάσο, αντί του Μάρτινς, που δεν νομίζω πως ο Πορτογάλος ήταν το πρόβλημα του Ολυμπιακού και δεν άλλαξε τίποτα από πλευράς τακτικής, πέρα από την εμφάνιση ενός 4-6-0 που ήταν για γέλια, με τον Τσόρι να είναι φάντασμα στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο.

ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΑΝ ΤΑ ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑΤΑ

Ο αγώνας στην Κωνσταντινούπολη ήθελε μία διαφορετική διαχείριση που δεν υπήρχε ο άνθρωπος να την δώσει. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να βγάλει σκληράδα, χρειαζόταν ένα χαφ παραπάνω. Το παιχνίδι με την Μπεσίκτας ήθελε στον άξονα περισσότερους από δύο παίκτες για να βγουν τα μαρακαρίσματα. Ο Βούζας απλά ξεπατίκωσε την τακτική Μπέντο και αντί του Μάρτινς έβαλε τον Καμπιάσο. Κράτησε για ακόμα μία φορά τον Φορτούνη σε ρόλο δεύτερου επιθετικού. Τα χαφ έμεναν δύο και η μπάλα έφτανε εύκολα στον Τάλισκα, αλλά και στον φορ Αμπαμπακάρ.

Ο Ολυμπιακός δεν ήταν έτοιμος να παίξει με δύο εξτρεμ και τον Φορτούνη κοντά στον Ανσαριφάντ, έναν αντίπαλο με ποδοσφαιριστές που είχαν ποιότητα με την μπάλα. Το γεγονός αυτό φάνηκε πολύ έντονα στο πρώτο κομμάτι του αγώνα που δημιουργήθηκε ο φόβος πως το σκορ μπορεί να πάει ψηλά.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΑΜΠΟΥΜΠΑΚΑΡ

Μόλις στα πρώτα δέκα λεπτά είχε σκοράρει ο Αμπομπακάρ και είχε αποδειχτεί πως το δίδυμο Ντα Κόστα, Ρέτσος δεν μπορούσε να τον παίξει πουθενά. Είχε πρόβλημα όταν ήταν εκτός περιοχής, όταν έβγαινε στο πλάι αλλά και μέσα στην περιοχή.

Αν ψάξουμε κάτι θετικό ήταν το κομμάτι από το δεύτερο τέρμα του Μπάμελ μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Εκεί οι ερυθρόλευκοι πήραν μπάλα, πέτυχαν ένα όμορφο γκολ εκμεταλλευόμενοι την διαρκή αλλαγή θέσεων του Μανθάτη με τον Ελιονούσι και ήρθε η κόκκινη του Αμπουμπακάρ.

Ένα τεράστιο δώρο που ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να το εκμεταλλευτεί.

ΔΕΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΕ ΤΟ "ΔΩΡΟ" ΤΟΥ ΑΜΠΟΥΜΠΑΚΑΡ

Δεν έχει γίνει η δουλειά και για να είμαστε ειλικρινείς δεν υπάρχει και η ποιότητα στο ρόστερ για να πάρει σε τέτοιο επίπεδο παιχνιδιού έστω και με ομάδα που στο αμυντικό κομμάτι δεν σκίζεται, την κατοχή και να δημιουργήσει επιθέσεις.

Ο Ολυμπιακός ανέβασε γραμμές και έκανε μία μόνο ευκαιρία με το μακρινό φάουλ του Φορτούνη.

Βγήκε στην επιφάνεια μία γνωστή αδυναμία που έχουν οι ερυθρόλευκοι στην δημιουργία και πως δεν μπορεί το δίδυμο στόπερ και ο Φιγκέιρας να υπηρετήσουν άμυνα σε ψηλά μέτρα. Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς το πρόβλημα της τριάδας Φιγκέιρας, Ρέτσος, Ντα Κόστα υπήρχε και στα πρώτα 22 λεπτά όταν ο Ολυμπιακός αμυνόταν σε χαμηλά μέτρα.

ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΑ ΛΑΘΗ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ

Άφησα για το τέλος τον Λεάλι. Πράγματι ο Ιταλός έχει μεγάλη ευθύνη, το πρόβλημα είναι όμως συνολικό και δεν γίνεται να το χρεώσουμε ολοκληρωτικά σε αυτόν. Στο πρώτο τέρμα είχε την ευκαιρία νωρίτερα να καθαρίσει την φάση, δύο φορές είχε σηκωθεί η μπάλα και δεν βγήκε να την μπλοκάρει. Δεν επιτρέπεται στον δικό του χώρο η μπάλα να κατεβαίνει χωρίς δύναμη και να μην βγαίνει ο τερματοφύλακας να καθαρίσει.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο του λάθος, γιατί έχει να κάνει με την γνώση της θέσης που αγωνίζεται. Από εκεί και πέρα η θέση του τερματοφύλακα έχει εξελιχτεί πολύ και η εκγύμναση τους. Πλέον όταν χτυπά η μπάλα σε τερματοφύλακα πρέπει να μοιάζει σαν να χτυπά σε τοίχο. Ο καλός τερματοφύλακας είναι τόσο γυμνασμένος που τα χέρια του μοιάζουν με κουπιά, ακουμπά η μπάλα πάνω του και είναι σαν να βρήκε τσιμέντο.

Δεν επιτρέπετε να παίζεις στους "16" του Γιουρόπα Λιγκ και να σου παίρνει τα χέρια δύο φορές η μπάλα, να την βρίσκεις και να καταλήγει στα δίχτυα σου. Η αλήθεια όμως είναι πως συνολικά η εικόνα του Ολυμπιακού δεν ήταν για το επίπεδο που βρισκόταν η διοργάνωση.

Και οι ερυθρόλευκοι είχαν απέναντι τους έναν αντίπαλο φλύαρο, με παίκτες που ατομικά ήξεραν πολύ μπάλα όμως δεν είχαν κίνηση χωρίς μπάλα και τρεξίματα στην κάλυψη χώρων. Έναν αντίπαλο που αν ο Ολυμπιακός ήταν σε μία από τις καλές του χρονιές θα μπορούσε να τον κοιτάξει στα μάτια και να τον πετάξει έξω.