Ζητείται λογική στον ΠΑΟΚ
Για πρώτη φορά στην ιστορία του ο ΠΑΟΚ διαθέτει ισχυρό οικονομικά μεγαλομέτοχο, για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια διαθέτει πανευρωπαϊκού κύρους προπονητή, είναι μέσα σε όλους τους στόχους του και πολλοί ασχολούνται με τον Σαλπιγγίδη, τον Ζαγοράκη και τον Γκαρσία. Η λογική έχει εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον…
Ο ΠΑΟΚ με τον Ιβάν Σαββίδη οργανώνεται αργά, αλλά σταθερά, σε ευρωπαϊκά πλαίσια. Είναι τυφλός, μη επαρκώς ενημερωμένος, επιτήδειος, ή κινείται από αλλότρια κίνητρα, όποιος δεν το βλέπει αυτό. Με τον Στέφενς δημιουργείται μια ομάδα που συνηθίζει στις νίκες. Είναι εμπαθής, όποιος δεν το βλέπει και αυτό.
Απλήρωτοι και οι καφέδες…
Εάν δεν υπήρχε ο Σαββίδης και οι καφέδες, που λέει ο λόγος, απλήρωτοι θα έμεναν από την οποιαδήποτε «οικουμενική» διοίκηση, στην εποχή της οικονομικής κρίσης που διανύουμε. Τώρα μας φταίει, το γιατί δεν έκανε τον ΠΑΟΚ μέσα σε ένα χρόνο καλύτερο από τον Ολυμπιακό. Μας διαφεύγει, ότι ο Ολυμπιακός παίζει επί 15 σχεδόν συναπτά έτη στο Τσάμπιονς Λιγκ, με έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Εάν δεν υπήρχε ο Σαββίδης δεν θα υπήρχε και η προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον, γιατί, απλά, δεν θα υπήρχε ούτε καν παρόν. Δεν θα υπήρχε το πλάνο κατασκευής του νέου αθλητικού κέντρου στη Θέρμη, ο εξοραϊσμός της Τούμπας, που είναι εμφανής όπου και εάν κοιτάξει κανείς και ο σχεδιασμός για την ανοικοδόμηση νέου γηπέδου.
Ο Στέφενς και το… ανατρεπόμενο
Εάν δεν υπήρχε ο Στέφενς δεν θα υπήρχε και ο Κίτσιου, δεν θα υπήρχε και ο Πόζογλου, δεν θα υπήρχε πειθαρχία στα αποδυτήρια και κυρίως δεν θα υπήρχε μια ομάδα που εμπεδώνει σταδιακά το πνεύμα του νικητή. Το μεταδίδει ο ίδιος, ως νικητής της ίδιας της ζωής που είναι, ξεκινώντας αυτή τη διαδικασία από τα πολύ σκληρά παιδικά του χρόνια. Απόδειξη της νοοτροπίας νικητή είναι και οι ασυνήθιστα πολλές ανατροπές, πριν καν συμπληρώσουμε το πρώτο εξάμηνο της σεζόν. Είναι, ήδη, 12 τον αριθμό, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αυτή δεν είναι ομάδα, πλέον. Είναι… ανατρεπόμενο.
Εάν δεν υπήρχε ο Στέφενς με τις γνώσεις και την διεθνή εμπειρία του, δεν θα αξιοποιούνταν στην πράξη όλο το ρόστερ. Τελευταία παραδείγματα, ο Ολίσε και ο Σπυρόπουλος, οι οποίοι ήρθαν από το… πουθενά και κόντρα στη Καλλονή ήταν από τους πρωταγωνιστές. Δεν θα υπήρχε ίσως και ο Βούκιτς, η διαχείριση του οποίου φέτος είναι υποδειγματική. Ξέρει, ο Ολλανδός, πώς και πότε θα τον χρησιμοποιήσει, για να είναι αποδοτικός ο 34χρονος και - καταπονημένος μυϊκά - Σέρβος χαφ και κυρίως για να μην τραυματίζεται, όπως συνέβαινε διαρκώς πέρυσι.
Η βελτίωση στο κέντρο
Παρεμπιπτόντως, η λειτουργία της μεσαίας γραμμής με Κατσουράνη, Λαζάρ και Βούκιτς, τρεις μπαλαδόρους, δηλαδή, ήταν μακράν βελτιωμένη. Επίσης, ο Τζαβέλας δεν είναι ο στόπερ που χρειάζεται ο ΠΑΟΚ, αλλά αποδεικνύεται καλύτερος στόπερ από τον Κατσουράνη, ο οποίος με την σειρά του φυσικά είναι καλύτερος χαφ παρά στόπερ.
Σε μια χώρα, όπου σε όλους τους τομείς, ο καιροσκοπισμός είναι ευρέως διαδεδομένος ως αντίληψη και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας είναι μια άγνωστη έννοια, η λογική δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Είναι επιτακτικό ζητούμενο.
ΥΓ1: Όσον αφορά στο θέμα Γκαρσία, κι εδώ η λογική αγνοείται σε μια κατάσταση ντεζαβού. Ο προπονητής σύμφωνα με τους κανόνες του ποδοσφαίρου παγκοσμίως αποφασίζει για το ποιος θα παίξει. Είτε λέγεται Δώνης, είτε λέγεται Στέφενς, είτε ακόμα και εάν λέγεται… φούφουτος. Οποιαδήποτε άλλη συζήτηση περί αυτού του θέματος περιττεύει, όσο μεγάλη καριέρα και εάν έχει ο Πάμπλο Γκαρσία πίσω του.
ΥΓ2: Στη Νέα Σμύρνη κάποιοι στην κερκίδα των οπαδών του ΠΑΟΚ αποδοκίμασαν τον Σαλπιγγίδη που έβαλε δυο γκολ στο παιχνίδι και τον Ζαγοράκη, που αποχώρησε από την προεδρία πριν από δυο περίπου χρόνια. Κι εδώ η αναζήτηση λογικής εξήγησης είναι μια περίπλοκη υπόθεση.
