Ζητείται (ακόμη μία) υπέρβαση

Τούτο το κείμενο θα έπρεπε να είναι τελείως διαφορετικό αν έλειπαν τα τρία-τέσσερα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. Η μήπως όχι; Πρώτη φορά παίζει ο φετινός Παναθηναϊκός με τα νεύρα του τεχνικού τιμ και των οπαδών του, πρώτη φορά χάνει μεγάλες διαφορές και φλερτάρει με την αυτοκτονία; Μα φυσικά όχι.

Μ' αυτές τις νεκραναστάσεις ο Παναθηναϊκός πορεύεται όλη τη σεζόν, το ίδιο έγινε και στη σειρά με τη Μακάμπι. Μοιάζει να αδειάζει από ενέργεια η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στα κρίσιμα σημεία, διότι τόσο κακές αμυντικές αντιδράσεις σαν και αυτές στις δύο τελευταίες επιθέσεις της Μακάμπι που κατέληξαν σε φάουλ-γκολ του Μπλου και στις τρεις βολές του Πνίνι δεν εξηγούνται για μία ομάδα τρομερά έμπειρη όπως ο Παναθηναϊκός.

Προφανώς αυτό θα είναι και το μεγάλο στοίχημα του Ομπράντοβιτς ενόψει και της μεγάλης μάχης της Πόλης με την ΤΣΣΚΑ. Κόντρα στη θεωρητικά (αλλά και πρακτικά) καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης κάθε νεκρό διάστημα θα τιμωρηθεί με τρόπο αμείλικτο από την παρέα του Αντρέι Κιριλένκο και του ΜίλοςΤ Τεόντοσιτς.

Οσο πάντως το κάρο αντέχει, ο Γιασικεβίτσιους είναι φρέσκος πάνω στο παρκέ και οι παίκτες στα φτερά προσφέρουν λύσεις (Περπέρογλου σήμερα, Σάτο ίσως αύριο) ο Παναθηναϊκός δικαιούται να ονειρεύεται. Ο Λιθουανός, πραγματικός σταρ του αθλήματος στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία, διδάσκει μπάσκετ στην επίθεση. Υπέροχο να τον βλέπει κανείς να ντριπλάρει και να εκτελεί αμέσως χωρίς ιδιαίτερη ισορροπία στο κορμί του.

Ομως, ο Σάρας δεν αντέχει να προσφέρει περισσότερα από 20 λεπτά και στην άμυνα σημαδεύεται συνέχεια από τους αντιπάλους προπονητές. Οπότε, ο Διαμαντίδης και οι εμπνεύσεις του είτε για να φτάσει η μπάλα στο καλάθι, είτε για να πάει στους ψηλούς φαντάζει μονόδρομος. Επιτέλους, ο 3d επιχείρησε να βγάλει και εν μέρει έβγαλε προσωπικές φάσεις κόντρα στη Μακάμπι παίρνοντας πρωτοβουλίες και έχοντας ως προτεραιότητα την εκτέλεση και όχι την πάσα. Με τον Καλάθη στο παρκέ, ο Καστοριανός γκαρντ μπορεί να αφοσιωθεί στο σκοράρισμα και να παίρνει ανάσες στην άμυνα αφού είναι φανερό ότι οι αντοχές του έχουν μειωθεί.

Θα χρειαστεί και άλλα πράγματα ο Παναθηναϊκός στην Κωνσταντινούπολη. Περισσότερη βοήθεια από τον Μάριτς, τον καλό Σάτο που θα πάρει σουτ και θα τα βάλει, τον αποτελεσματικό Βουγιούκα, τον πασπαρτού Καϊμακόγλου. Μα πάνω από όλα θα χρειαστεί ενέργεια και φρεσκάδα για να τα βάλει με μία ομάδα που μπορεί να τρέξει πάνω στο παρκέ σαν το διάβολο.

Η αλήθεια είναι ότι ο φετινός Παναθηναϊκός δεν μοιάζει έτοιμος για μία ακόμη μεγάλη υπέρβαση. Περισσότερο φέρνει στο νου την ομάδα του 2005 που έφτασε στο πικ της με την πρόκριση στο φάιναλ φορ της Μόσχας. Αλλά μήπως πέρυσι, πριν από τα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα πίστευε κανείς στο 6ο αστέρι; Ας αφήσουμε λοιπόν το χρόνο να κυλήσει, ας επιτρέψουμε στον Ομπράντοβιτς και το επιτελείο του να κατεβάσουν ιδέες και τα λέμε στις 11 του Μάη. Με δύο ελληνικές ομάδες στην Πόλη παρακαλώ...