Ομάδα αλάνας
Τα αξέχαστα ματς του Μουντιάλ, το χέρι του Κουζμάνοβιτς και μία βόλτα στο μουσείο της Ακρόπολης.
Όχι ακριβώς αυτό που κάποιος θα ονόμαζε σύγκρουση των παγκοσμίων υπερδυνάμεων σε κάτι που μόνο υπερθέαμα δεν ήταν. Από τα ματς που σε ένα χρόνο θα θυμάσαι ότι αντίπαλοι ήταν η Σλοβακία με την Τυνησία, σε 10 η Ουγγαρία με το Μαρόκο και σε 20 η Φινλανδία με την Μογγολία. Αξέχαστο.
Δείτε την εκπομπή κάνοντας κλίκ εδώ!
Τα περισσότερα μοιάζουν να είναι αντίγραφα των αυθεντικών, μερικά μοιάζουν να είναι αντίγραφα αντιγράφων, ενώ κάποια έχουν τις περιγραφές στο κενό. Προφανώς γιατί δεν έχει ακόμα κατασκευαστεί το αντίγραφο.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο του μουσείου μπορεί και να είναι το κέντρο του κυρίως διαδρόμου κοντά στην είσοδο, που αν σηκώσεις το κεφάλι βλέπεις τι θα φορεθεί σε εσώρουχα εφέτος το καλοκαίρι στην Βόρεια Ευρώπη. Ο αρχιτέκτονας είτε επειδή δεν το σκέφτηκε, είτε επειδή γούσταρε το μάτι, έχει κάνει τον διάδρομο του επάνω ορόφου διαφανή, οπότε όποια περνάει με φούστα φλασάρει το βρακάκι της στο φιλοθεάμον κοινό του ισογείου.
Η Γκάνα είναι καλύτερη από την Αλγερία και η Σερβία από την Σλοβενία οπότε και το απογευματινό ματς ήταν καλύτερο από την μεσημεριανή σούπα. Το πρόβλημα της Σερβίας είναι ότι πάντα μοιάζει σαν να είναι ομάδα που έγινε σε αλάνα. Ότι κάποιοι υπήρχαν, βάλανε «πόδια», βγήκε μια ενδεκάδα και με το που τελειώσει το ματς ο κάθε ένας θα τραβήξει τον δρόμο του στην ομάδα του που εκεί βγάζει το ψωμάκι του και αυτή τον ενδιαφέρει. Δεν είναι συμπτωματικό ότι οι Σέρβοι αρχίζουν και παίζουν μπάλα όταν μένουν με 10 παίκτες και νιώθουν ότι πρέπει να προσπαθήσουν λίγο περισσότερο για να έχουν τύχη στο ματς.