Τα παντελόνια του Δέλλα και η ... φιγούρα που γλίστρησε στο σκοτάδι

To Contra.gr βρέθηκε στο γήπεδο του Περιστερίου για την αναμέτρηση του Ατρόμητου με τον Παναθηναϊκού και παρουσιάζει όσα δεν έδειξαν οι κάμερες τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά την σπουδαία πρόκριση των γηπεδούχων στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας.

CONTRA.GR

11 ΦΕΒ 2016

Στρατικοποιημένη ζώνη. Αυτό θύμιζε η περιοχή πέριξ του γηπέδου του Περιστερίου αρκετές ώρες πριν από τη σέντρα της ρεβάνς του Ατρομήτου με τον Παναθηναϊκό. ΜΑΤ εδώ, ΜΑΤ εκεί, ΜΑΤ και παραπέρα. Και όλα αυτά για να μην έρθουν στο Περιστέρι οι οπαδοί των "πράσινων" στους οποίους είχε έτσι και αλλιώς απαγορευτεί η μετακίνηση. Αθάνατη Ελλάδα. Πόσες διμοιρίες κινητοποιήθηκαν απλώς και μόνο για να μην πλησιάσουν κάποιοι ένα γήπεδο...

Τέλος πάντων, το κατάπιαμε και αυτό και προχωρήσαμε για τα δημοσιογραφικά να κάνουμε τη δουλειά μας. Περνώντας, εννοείται, από τρεις ζώνες ασφαλείας που είχαν δημιουργήσει οι αστυνομικοί έξω από το γήπεδο (για ένα ματς στο οποίο είναι ζήτημα να κόπηκαν 2.000 εισιτήρια). Ο καιρός μουντός, ο αέρας πολύς, το γήπεδο εντελώς άδειο ακόμη και μία ώρα πριν από το ματς.

Ο ενεργητικός Δέλλας και ο ήρεμος Στραματσόνι

Δειλά-δειλά κάποιοι φίλαθλοι αρχίζουν και συγκεντρώνονται αλλά και πάλι, το γήπεδο ακόμα και στο πολύ σημαντικό αυτό ματς, δεν γεμίζει. Μαράζι το έχουν στον Ατρόμητο να το δουν μια φορά γεμάτο και η ομάδα τους να νικήσει. Την τελευταία φορά που γέμισε ασφυκτικά, στο φινάλε των πλέι οφ του 2013, η ισοπαλία με τον Αστέρα που στέρησε το Champions League ξενέρωσε πολύ κόσμο.

Το παιχνίδι όπως θα το περίμενε κανείς. Μετριότατο και γεμάτο άγχος, οι ομάδες φοβούνται και την σκιά τους αποφεύγοντας το ρίσκο. Ο Στραματσόνι στον πάγκο του φαινομενικά είναι ήρεμος αλλά όσο τα λεπτά κυλούν και το γκολ δεν έρχεται, το άγχος τον καταβάλλει.

Ο Δέλλας, πιο ενεργητικός, φωνάζει και χειρονομεί από την αρχή. Οχι φυσικά όσο ο Γιώργος Σπανός ο οποίος ζει τον αγώνα (τον κάθε αγώνα) σαν έφηβος. Είναι κρίμα που δεν υπάρχει μία ειδική κάμερα να καταγράφει τις αντιδράσεις του. Οσο το παιχνίδι παίζεται, ξεχνά ότι είναι πρόεδρος. Και δεν το κάνει για να δείξει ότι είναι απλός...Ετσι του βγαίνει.

Τα όργια του Μπρίτο, η σέντρα του Κιβρακίδη και το φοβερό τελείωμα του Στόιτσεφ φέρνουν το 1-0 και μαζί τον...παράδεισο στο Περιστέρι. Το γήπεδο, υποτονικό μέχρι τότε, ξυπνά και κοχλάζει. Ο Παναθηναϊκός τα έχει χαμένα αλλά περισσότερο από όλους ο προπονητής που αλλάζει συστήματα με το ρυθμό που οι καλές κυρίες των βορείων προαστίων αλλάζουν τουαλέτες.

H αποθέωση, η μουσική και ο πανηγυρτζής λαός

Έχει πια χάσει την ψυχραιμία του ο Στραματσόνι, από το 45' κιόλας όταν και διαμαρτυρήθηκε στον Μήτσιο επειδή δεν σφύριξε έγκαιρα τη λήξη του ημιχρόνου. Μετά το γκολ όμως, το όποιο ιταλικό σαβουάρ βιβρ, πηγαίνει στον κάλαθο των αχρήστων. Η σύγχυση όμως στο μυαλό του Ιταλού παράγει τέρατα όπως την αλλαγή του Λαγού στο 90' για να παίξει σέντερ φορ ο Τελάντερ! Μετά το σφύριγμα της λήξης δε, η λογική χάνεται εντελώς αφού τέσσερις πράσινοι κυκλώνουν τον Μήτσιο για να... διαμαρτυρηθούν. Ο Στιλ μάλιστα αντικρίζει και την κίτρινη κάρτα. Διαμαρτυρία ρε παλικάρια για ποιο λόγο;

Ο θεός του ποδοσφαίρου, βλέποντας από εκεί ψηλά, γνωρίζει ότι πρέπει να τιμωρήσει αυτό το θράσος και δίνει οριστικά την πρόκριση στον Ατρόμητο. Λίγο πιο πριν, ο Δέλλας αποδεικνύει ότι τα παντελόνια του δεν τα φορά απλά αλλά τα τιμά όσο λίγοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ζητά από τους παίκτες του να σταματήσουν να κάνουν γελοίες καθυστερήσεις! "Παίξτε κανονικά" τους φωνάζει με χαρακτηριστικές χειρονομίες. Θα σε φάει η μαρμάγκα Κολοσσέ σ' αυτή τη χώρα που θέλησες να δουλέψεις.

Στο τέλος, πανηγύρι και κατήφεια. Εξω από τα αποδυτήρια ο κόσμος περιμένει να αποθεώσει τους παίκτες και τον Δέλλα. Πριν από 15 ημέρες, μετά την ήττα από τον ΠΑΣ, ακριβώς οι ίδιοι (μα οι ίδιοι) περίμεναν για να σταυρώσουν τον προπονητή. Πόσο πανηγυρτζής λαός είμαστε τελικά, πόσο απίστευτα κυκλοθυμικός...

Η "καληνύχτα" του Αλαφούζου και το ραντεβού του Σπανού

Μέσα στα αποδυτήρια μουσική στη διαπασών και χαμόγελα, πολλά χαμόγελα. Μέσα στο κλίμα γενικής ευφορίας, μία μικροκαμωμένη φιγούρα γλιστρά έξω από την πόρτα. Ακούγεται μία σιγανή φωνή που λέει καληνύχτα και η φιγούρα χάνεται στο σκοτάδι του πάρκινγκ. Αν δεν υπήρχαν και οι άλλες φιγούρες, των συνοδών-σωματοφυλάκων, δύσκολα θα καταλάβαινε κανείς ότι πρόκειται για τον Γιάννη Αλαφούζο. Και όμως έφυγε σαν να απέδρασε σιωπηρά από την πιεστική πραγματικότητα. Σαν ένα αερικό...

Ο Σπανός, με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, δεν έχει βέβαια κανένα λόγο για να αποδράσει από τη δική του πραγματικότητα. Αντίθετα, την απολαμβάνει μέχρι το μεδούλι κλείνοντας ραντεβού με τους συνεργάτες του σε κοντινό φαγάδικο που ειδικεύεται στο κεμπάπ. Εκεί θα τους έλεγε ωραίες ιστορίες για όλα αυτά που σκεφτόταν πριν από 15 ημέρες όταν ο κόσμος ζητούσε κεφάλια και τιμωρίες. Δεν χρειάστηκαν παρά μόνο δύο εβδομάδες το ανάθεμα να γίνει ζήτω. Και ίσως χρειαστούν ακόμα λιγότερες για να γίνει και πάλι το ταξίδι από την ανάποδη. Ποδόσφαιρο βλέπετε...

Ν.Γ.