Ζήσης ο καθοδηγητής
Ας αρχίσουμε από το γεγονός της νίκης η οποία θα φανεί χρήσιμη τόσο βαθμολογικά όσο και ψυχολογικά. Θα ήταν μεγάλο πλήγμα αν ξεκινούσαμε με μια ήττα στο τουρνουά απέναντι μάλιστα σε μια ομάδα που έψαχνε διαρκώς τον Τελέτοβιτς και ήταν μονοδιάστατη.
Ευτυχώς όμως εθνική δεν πλήρωσε το άγχος που η εκάστοτε πρεμιέρα σε μια τέτοιου επιπέδου διοργάνωση εμπεριέχει. Παρόλο που ήταν νευρική και άστοχη από την περιφέρεια στο πρώτο ημίχρονο, αδυνατώντας να προσπεράσει τη Βοσνία, χάρη στην άμυνά της κράτησε χαμηλά το σκορ και κατάφερε στη συνέχεια να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της.
Η άνοδος της ομάδας συνδυάστηκε με αυτήν του Νίκου Ζήση, ο οποίος αφενός σκόραρε αφετέρου δημιούργησε για τους συμπαίκτες του. Είχε το ρόλο του καθοδηγητή και μαζί με τις βοήθειες που πήρε κατά διαστήματα από τους Μπράμο - Μπουρούση βοήθησε την Ελλάδα να πάρει διαφορά. Διαφορά έκανε επίσης ο Κουφός, που ήταν το ίδιο αποδοτικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Σημαντικό όπλο ο ομογενής.
Μην σας ξεγελά το χαμηλό ποσοστό στα τρίποντα (4/19). Δεν σημαίνει αυτομάτως κακές επιλογές. Μπορεί τα σουτ να μην ήταν εύστοχα, όμως έγιναν κάτω από καλές προϋποθέσεις, αφού η μπάλα γύρισε σωστά στην περιφέρεια. Προφανώς είναι θέμα ψυχολογίας των σουτέρ, η οποία παιχνίδι με παιχνίδι θα βελτιώνεται.
Βέβαια εκείνο που αναμφίβολα πρέπει να ανέβει είναι η ταχύτητα δράσης - αποφάσεων. Σε ορισμένα plays οι διεθνείς έδειχναν στάσιμοι, σαν να δίσταζαν να επιτεθούν. Εκεί θα χρειαστεί περισσότερη βοήθεια από τον πάγκο, ιδίως από τα δύο εφεδρικά πλέι μέικερ, για να μην επιφορτίζονται την ευθύνη της αποκλειστικά οι Ζήσης και Καλάθης. Ξανθόπουλος και Σλούκας μπορούν και πρέπει να προσφέρουν οργανωτικά. Όπως και ο Φώτσης, ο οποίος είχε από νωρίς τον βραχνά των φάουλ.
Σε καμία περίπτωση δεν φαντάζομαι ότι θα υπάρχει θέμα νίκης απέναντι στη Φινλανδία. Είναι μάλιστα εξαιρετική η χρονική συγκυρία, αφού θα επιτρέπει συνολικά στην ομάδα να αποκτήσει ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση, στοιχείο απαραίτητο για τη συνέχεια του τουρνουά.
