Στίβεν Κάρι: Άιβερσον ή Ντάνκαν;

Είναι ο Στέφεν Κάρι ο νέος Άλεν Άιβερσον; Ναι και όχι. Ένα πράγμα είναι σίγουρα: τόσο βαρετός ώστε στο τέλος καταλήγει ενδιαφέρον. Αλλά πάλι, χρειάζεται το ΝΒΑ τον διάδοχο του μεγαλύτερου...κοντού της ιστορίας ή τον γιο του Ντελ Κάρι ο οποίος ίσως στο τέλος της διαδρομής του να έχει κάνει τον Τιμ Ντάνκαν να φαίνεται... ακραία προσωπικότητα.

Κάποιος θα ρωτήσει αν αυτά έχουν σχέση με το μπάσκετ και η απάντηση είναι εύκολη: το ΝΒΑ, ως το απόλυτο μπασκετικό προϊόν, οφείλει να αναμειγνύει όλες τις παραμέτρους διότι ο πρωταθλητισμός αφορά στους πάντες. Δεν είναι... αθλητισμός μόνο. Εκεί έρχεται ο Στίβεν Κάρι, να ανακατέψει την τράπουλα αλλά στο τέλος να κρατάει όλα τα φύλλα του κλειστά. Και δεν θα τα ανοίξει ποτέ.

Η σύγκριση με τον Άιβερσον αφορά στο παιχνίδι τους καταρχάς και την επιρροή στην ομάδα. Είναι ηγέτες αλλά ως εκεί. Ο Άιβερσον δεν χρειάστηκε δεύτερο δίπλα του για να παίξει τελικούς. Ο Κάρι μεγάλωσε μέσα από την ομάδα και με αυτήν, πήρε πρωτάθλημα που δεν κατέκτησε ο Άιβερσον. Καλοδέχτηκε την άνοδο του Τόμσον, ενώ ο Άιβερσον δεν κατάφερε ποτέ να ταιριάξει με τον Καρμέλο.

Ένας άλλος Άιβερσον

Το παιχνίδι του Άιβερσον ήταν πλήρες σε άμυνα κι επίθεση στηριζόμενο στην απίστευτη ταχύτητα, τα μοναδικά αθλητικά του χαρίσματα και την τεράστια καρδιά του οπότε το 1,80 του δεν πολυφαινόταν. Ο Κάρι είναι 1,92, πιο γρήγορος από τον μέσο όρο, ελάχιστα αλτικός, αδύναμος ως αμυντικός. Αλλά...Αλλά ίσως να είναι ο καλύτερος στην ιστορία σε εκτέλεση μετά από ντρίπλα. Τέλειο σουτ, τέλεια εκτέλεση, τέλεια ντρίπλα, τέλειο διάβασμα του παιχνιδιού. Κάπου εδώ τελειώνουν όλα όσα γίνεται να γραφτούν εν συγκρίσει με τον Άιβερσον.

Ο Κάρι είναι ο παίκτης που θα... μισούσε ο Ντέιβιντ Στερν. Διότι, ο άνθρωπος που δημιούργησε το ΝΒΑ των ημερών μας, έπαιρνε δύναμη από την κόντρα, την διαφωνία, το πρόβλημα. Κάθε ζήτημα που προέκυπτε, του προσέφερε την ευκαιρία να δημιουργήσει κάτι καλύτερο μεγαλύτερο. Ο Άιβερσον δεν τον έβαλε ποτέ σε πραγματικούς μπελάδες. Του έδωσε ευκαιρίες να βελτιώσει το προϊόν.

Ο ηγέτης των Γουόριορς; Τίποτα. Ούτε ντύσιμο περίεργο, ούτε ακραία τατού, ούτε δηλώσεις, ούτε επιθετικό παιχνίδι, ούτε περίεργες επαγγελματικές αποφάσεις. Ειλικρινά, ο Στερν θα τον απόβαλε λόγω έλλειψης προκλήσεων.

Αυτός όμως είναι ο Κάρι και ανοίγει ένα καινούργιο κεφάλαιο στο ΝΒΑ. Ο Άιβερσον υπήρξε η ελπίδα των φτωχών του γκέτο για πλούτη, δόξα. Ο απόλυτος ήρωας με το καταστροφικό τέλος που...ταιριάζει. Ο Γκραντ Χιλ, εκπροσώπησε, την πλούσια τάξη των μαύρων, αλλά οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να αλλάξει το μπάσκετ όπως όριζε το ταλέντο του και τα πρώτα χρόνια στους Πίστονς. Αστέρι από το κολλέγιο, καλό και πλούσιο παιδί.

Η νέα τάξη... παικτών

Ο Στέφεν Κάρι δεν εκπροσωπεί τίποτε και κανέναν. Ίσως μία νέα τάξη παικτών του ΝΒΑ, την τάξη των "παιδιών πρώην παικτών". Μεγαλωμένος κοντά στο πρωτάθλημα, γιος ενός εξαιρετικού, αλλά όχι μεγάλου παίκτη. Η μητέρα του φρόντισε να τον έχει μαντρωμένο και ο πατέρας να βρίσκει ευκαιρίες να τον φέρνει στην δουλειά. Μεσαία τάξη; ΟΚ, Ο Ντελ Κάρι έβγαλε εκατομμύρια, αλλά πέραν του μεγάλου σπιτιού, η οικογένεια ζούσε φυσιολογικά: "δεν υπήρχαν χρυσαφικά στο σπίτι. Ούτε μεγάλα κασετόφωνα, ούτε ακριβά δώρα. Ανέσεις πολλές, αλλά ποτέ τα παιδιά δεν θα έπαιρναν κάτι περισσότερο από την ηλικία τους", δήλωσε το αφεντικό της οικογένειας, η Σόνια Κάρι.

Ο Κάρι μεγάλωσε στον ορισμό του ζεστού οικογενειακού περιβάλλοντος. Τόσο ζεστού ώστε ακόμα και όταν ο Κάρι είχε την ευκαιρία να επεκτείνει την καριέρα του για δύο χρόνια στο Τορόντο(αποχώρησε 38 ετών) και μετά να βρει δουλειά στο ΝΒΑ (το 2007 προσελήφθη από τους Χόρνετς ως βοηθός αλλά παραιτήθηκε μετά από έναν μήνα λόγω των παιδιών του), γύρισε πίσω για να προλάβει τα παιδιά στην εφηβεία τους: "το χρωστούσα στην Σόνια και τα παιδιά. Είχα μία γεμάτη καριέρα και δύο ακόμα χρόνια δεν θα μου έδιναν τίποτε περισσότερο. Θα έχανα χρόνο από τα παιδιά μου. Το 2007, όταν οι Χόρνετς ζήτησαν να επιστρέψω, με παρότρυνε η οικογένειά μου να το κάνω. Με είχαν πέντε χρόνια στα πόδια τους και με βαρέθηκαν. Πήγα, αλλά μου έλειψαν οι αγώνες του Στέφεν και του Σεθ. Ήθελα να είμαι μαζί τους".

Ο καλός χριστιανός

Για τον σταρ των Γουόριορς, όλα ήταν λυμένα όπως έπρεπε. Μία πολύ αυστηρή μητέρα και πιστή χριστιανή ("πρέπει να φόρεσα γυαλιά ηλίου για πρώτη φορά στο ΝΒΑ, ενώ μεγάλα ακουστικά μάλλον κάπου μακριά από το σπίτι σε λεωφορείο για να μην με καταλάβει", ανέφερε σε συνέντευξή του ο Στέφεν Κάρι), ο πατέρας που έδειχνε τον δρόμο. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να δουλέψει. Και το έκανε. Με τρόπο που θυμίζει Τζόρνταν στο ΝΒΑ. "Έφτανε μία ώρα πριν την προπόνηση κι έφευγε μόλις ολοκλήρωνε μία πεντάδα από εύστοχα σουτ σε βολές, δίποντα, τρίποντα υπό διάφορες συνθήκες", θυμάται ο προπονητής του στο λύκειο.

Αυτό που ανέπτυξε από νωρίς είναι η επαφή με την μπάλα. Κληρονόμησε το τέλειο σουτ, αλλά ο πατέρας του δεν ήταν ακριβώς... μάγος της ντρίπλας. Ο Κάρι έγινε και το παιχνίδι του στο μικρό κολέγιο του Ντάβινστον απογειώθηκε. Γιατί το άσημο πανεπιστήμιο και όχι το Ντιουκ, όπως ο μικρότερος αδερφός του; "γιατί ο Στέφεν ήθελε πάντα να έχει κίνητρο. Ήταν πέντε, έπαιζε με τα οκτάχρονα. Ήταν 10 με τα 14χρονα. Τρομερά ανταγωνιστικός, το χρειαζόταν ως χαρακτήρας να στέκεται απέναντι στους καλύτερους. Του άρεσε να είναι αουτσάιντερ. Δεν γέμιζε το... μάτι", θυμάται ο πατέρας του.

Δεν γεμίζει το μάτι

Και δεν το γέμισε ούτε στο ΝΒΑ. Ένας καλός σουτέρ, σε μία κακή ομάδα. Βάζει βολές, χαμένος μεταξύ του οργανωτή και του εκτελεστή, τον οποίο πόσταρε και περαστικός. Την δεύτερη χρονιά αρχίζουν οι πρώτοι μικροτραυματισμοί, πριν έρθει η τρίτη σεζόν και η επέμβαση στον αστράγαλο να τον κάνουν... ακόμα πιο αδιάφορο. Δεν τον ακουμπούσες ούτε στο fantasy διότι υπήρχε η αίσθηση πως σπάει εύκολα.

Τρία χρόνια μετά έχει χάσει 10 παιχνίδια κι έχει σπάσει πολλούς αστραγάλους. Το πιο σημαντικό; Έσπασε πολλά στερεότυπα. Αρκεί να έχεις γνώση των βασικών. Θα μπορούσε να είναι κάτι σαν ο Τιμ Ντάνκαν των κοντών. Πλέον πρέπει να μπορείς να σουτάρεις και να ντριπλάρεις με την ίδια ικανότητα και ναι, αυτό είναι η απόλυτη βάση. Και για να ντριπλάρες και να σουτάρεις, οφείλεις να ξεκινήσεις από νεαρή ηλικία. Όσο μεγαλώνεις οφείλεις να διαβάζεις το παιχνίδι. Να το μελετάς. Όχι απλά να παίζεις. Να ξέρεις τι γίνεται γύρω σου και όχι απλά να μπορείς να βάλεις την μπάλα στο καλάθι ή να σταματάς τον αντίπαλο από το να την βάλει.

Ο κύριος βαρεμάρα

Αυτό ήταν και το πρώτο θετικό για τον Κάρι, όπως γράφτηκε κατά την δεύτερή του χρονιά στην San Francisco Chronicle από τον Ράστι Σίμοντς: "οι δηλώσεις του δεν λένε κάτι και ήρθε η ώρα που ουσιαστικά βιαζόμασταν να φύγουμε. Μιλάμε για τον σταρ της ομάδας. Ο τύπος δεν έλεγε τίποτα. Μέχρι που τον ρώτησα κάτι για το παιχνίδι. Άρχισε να αναλύει και να εκλαϊκεύει πράγματα τα οποία δεν βλέπαμε. Ήταν κάτι καινούργιο. Εξηγούσε και ανέλυε τα πάντα. Δεν το περιμένεις από έναν παίκτη 40 λεπτών στο παρκέ".

Δεν είναι ο Τζέισον Κιντ ή ο Στιβ Νας σε επίπεδο οργάνωσης. Βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον Άλεν Άιβερσον από τους μεγάλους πλέι μέικερ του ΝΒΑ. Γιατί; Διότι ακόμα και τώρα πρώτα σουτάρει μετά πασάρει, αλλά γνωρίζει να το κάνει μέσα από την ροή του παιχνιδιού αξιοποιώντας και τους συμπαίκτες του. Δεν έχει την... μανία του Άλεν Άιβερσον με το σκορ. Μάλλον, όπως σε όλα στην ζωή του, την έχει αλλά την καλύπτει με χαμόγελο, τέλεια συμπεριφορά και ηγετική παρουσία. Κοινώς τον αγαπάνε όλοι και κυρίως οι προπονητές του διότι πάντα είναι πρώτος στην προπόνηση και ποτέ δεν αντιμιλάει.

Το καλό με τον Κάρι είναι πως δεν υποκρίνεται διότι πλέον όλο το ΝΒΑ αυτό ψάχνει. Να βρει την... παγίδα που λένε οι Αμερικανοί αλλά δεν υπάρχει. Μεγάλωσε φυσιολογικά και συμπεριφέρεται φυσιολογικά. Όπως ο Τιμ Ντάνκαν. Όπως δεν μεγάλωσε ο Άλεν Άιβερσον και η πλειοψηφία των συμπαικτών του. Πλην του γιου του Μάικαλ Τόμσον, Κλέι. Φανατικός χριστιανός βάζει όλη του την ζωή γύρω από τις διδαχές του Ιησού.

Θεέ μου, φοράει γυαλιά ηλίου!

Ένα άλλο παράδειγμα; Για πρώτη φορά πέρυσι τον είδαν να μπαίνει στο γήπεδο φορώντας γυαλιά ηλίου και ακολούθησε... επίσημη δήλωση του γενικού διευθυντή, Μπομπ Μάγιερς: "κάτι έχει συμβεί. Ο Κάρι δεν φοράει τα γυαλιά του σε κλειστούς χώρους. Δεν το έχει ξανακάνει. Το ψάχνουμε". Από την... ειρωνεία καταλαβαίνετε κι ένα μέρος της πραγματικότητας.

Στους τελικούς, η οικογένεια καλούσε μετά το τέλος των αγώνων φίλους στο σπίτι και αυτοί κοιμόνταν στρωματσάδα. Το ίδιο και ο Στέφεν Κάρι αν πήγαινε ως αργά. Υπερβολική απλότητα; Ο Ντελ Κάρι απάντησε και γι αυτό: "όλα ξεκίνησαν από τον πατέρα μου. Δούλευε σκληρά αλλά με ώθησε να παίξω μπάσκετ και μπέιζμπολ. Θα το έκανα όμως μόνο αν ήμουν ο εαυτός μου. Απλός. Αξία έχει το παιχνίδι και αν σου προσφέρει τα προς το ζην. Μετά, είσαι ένας ακόμα άνθρωπος. Ούτε καλύτερος ούτε χειρότερος από τον γείτονά σου που δουλεύει σε ένα κατάστημα, είναι γιατρός, είναι φοιτητής".

Τον εξευτέλισαν οι Κινγκς!

Ο μεγαλύτερος... εξευτελισμός για έναν από τους καλύτερους παίκτες των ημερών μας, ήρθε λίγες ημέρες πριν από το ντραφτ. Οι Κινγκς λάτρευαν τον Ταϊρίκι Έβανς και είχαν αποφασίσει πως αυτόν ήθελαν οπότε στις προπονήσεις προχώρησαν σε μία απρέπεια σε βάρος του Κάρι. Τον έβαλαν να μαρκάρει τον θηριώδη Έβανς σε παιχνίδια 1-1 ο οποίος απλά τον διέλυσε πηγαίνοντας συνέχεια στο καλάθι. Οι εκπρόσωποι του Κάρι διαμαρτυρήθηκαν έντονα αλλά ο μικρός με το λαμπερό χαμόγελό του, όταν ρωτήθηκε είπε: "δεν άκουσα κάτι". Στην ίδια πολιτεία πια, αυτός έκανε την ομάδα του αφεντικό και στο Σακραμέντο ακόμα βαράνε κουδούνες.

Αλλά και στο ΝΒΑ, παρέμεινε αδιάφορος όπως θυμάται ο ο δημοσιογράφος Τζίμι Σπένσερ κατά την διάρκεια της πρώτης σειράς πλέι οφ στην καριέρα του Κάρι, κόντρα στο Ντένβερ: "στα αποδυτήρια μετά από έναν αγώνα γίνεται πανικός για να πάρουμε δηλώσεις του σταρ. Γυρίζω και κοιτάζω σε μία γωνία τον Στέφεν μόνο του. Δεν τον πλησίασε κανείς δημοσιογράφος παρά το γεγονός πως δεν υπήρχε άλλος παίκτης. Ήθελε να μιλήσει, του έκανα ερωτήσεις και του είπα: "δυστυχώς δεν θα είναι συνέχεια έτσι". Απλά χαμογέλασε. Πάλι".

Σωστή γραμματική

Οι σχέσεις του με τα ΜΜΕ εξαιρετικές και μιλάει σε όλους. Πρόσφατα έκανε και δηλώσεις για το διαφημιστικό της εκκλησίας της γειτονιάς του. Είναι τόσο προσεκτικός ώστε κάθε φορά που έβλεπε τον Ράστι Σίμονς ως ρούκι, ήθελε να του μιλήσει κατ’ ιδίαν. Γιατί; "Στην Κρόνικλ έχουμε την εντολή να "φτιάχνουμε" τις δηλώσεις ιδιαίτερα των νεαρών. Να είναι σωστές με βάση την γραμματική. Θυμάμαι ο Στέφεν πόσο πρόσεχε όχι μόνο τί έλεγε, αλλά και πώς το γράφαμε. Δεν τον ένοιαζε αν αποδίδαμε σωστά το νόημα, αλλά αν αλλάζαμε τόσο τα λόγια του ώστε να... συμφωνούν με την σωστή γραμματική. Μία ημέρα είναι η αλήθεια, τα άλλαξα πολύ και με πλησίασε αγχωμένος: "τί έκανα λάθος; Πες μου να το διορθώσω;".

Για όλους μας είναι πιο εύκολο να εκτιμήσουμε την πληθωρική και αυτοκαταστροφική προσωπικότητα του Άλεν Άιβερσον. Άλλωστε παραμένει αυτός που άνοιξε τον δρόμο στους κοντούς στην εποχή των σπουδαίων αθλητών. Έδειξε πως ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ μπορεί να είναι κάτω από τα... 6 feet. Ο Κάρι πηγαίνει το παιχνίδι περισσότερο στα βασικά. Ντρίπλα, σουτ, πάσα. Ίσως να το ανοίγει περισσότερο σε παίκτες οι οποίοι είναι έτοιμοι να δουλέψουν σκληρά. Προβάλλεται ως πρότυπο για την μέση αμερικάνικη οικογένεια και ταιριάζει απόλυτα με την ήρεμη προσέγγιση του κομισάριου Άνταμ Σίλβερ.

Το ΝΒΑ μπαίνει στα πιο ήρεμα νερά της ιστορίας του και θα μείνει εκεί όσο ανάμεσα στους καπεταναίους του είναι ο Στέφεν Κάρι. Το ερώτημα είναι, πόση ηρεμία μπορεί να ...αντέξει το πρωτάθλημα. Όλοι μας.