Επιμνημόσυνη δέηση για την τραγωδία του 1993

Η άφιξη της αποστολής στην πόλη του τελικού συνδυάστηκε με μια λιτή αλλά άκρως φορτισμένη συγκινησιακά τελετή στην παραλία της περιοχής. Σύσσωμη η ομάδα και οι συνοδοί με λουλούδια στα χέρια και δάκρυα στα μάτια απέτισαν φόρο τιμής στα 30 θύματα της τραγωδίας της 27ης Απριλίου του 1993.

Ο Καλούσα Μπουάλια, το μοναδικό στέλεχος εκείνης της ομάδας που επέζησε γιατί δεν ταξίδεψε με το συγκεκριμένο αεροπλάνο και νυν πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Ζάμπιας, με τετράμμενη φωνή σημείωσε: " Δεν είναι σύμπτωση ότι είμαστε εδώ γιατί δουλέψαμε σκληρά ως ομάδα. Παρόλα αυτά είμαι πεπεισμένος ότι τα αδέρφια μας που έχασαν εδώ τη ζωή τους μάς έτειναν χείρα βοηθείας.

Το 1993 ήρθαν εδώ να εκπληρώσουν μια υπόσχεση, αλλά δεν τα κατάφεραν. Το όνειρό τους να φέρουν μια επιτυχία πίσω στη μητέρα γη είναι ο ίδιος λόγος που έφερε εμάς εδώ. Η μόνη διαφορά είναι ότι εμείς είμαστε εδώ ζωντανοί και αυτοί όχι. Τα όνειρά τους είναι και δικά μας όνειρα, μας χαμογελούν από εκεί απάνω. Προσεύχομαι οι ψυχές τους να αναπαύονται εν ειρήνη και ο Θεός να μας δώσει τη δύναμη και το κουράγιο να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας. Και τα δικά τους".

Το ενός λεπτού σιγή που ακολούθησε ήταν το λιγότερο για τους 18 ποδοσφαιριστές, το προπονητικό επιτελείο και το πλήρωμα του αεροσκάφους τόσο πρόωρα και άδικα έφυγαν από τη ζωή.