Analysis: Αυτοδυναμία

Την ώρα που οι Έλληνες πολίτες αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, η ελληνική ομάδα κατάφερε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά να επικρατήσει με 1-0 της Ρωσίας και να πάρει την πολύ μεγάλη πρόκριση στην φάση των 8 της διοργάνωσης. Ο Σάντος παρέταξε την ομάδα με σκοπό να εκμεταλλευτεί τα πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των παικτών και να εκμηδενίσει την αδιαμφισβήτητη διαφορά ποιότητας των Ελλήνων διεθνών σε σχέση με τους Ρώσους.

Όπως είχε αναλυθεί και σε προηγούμενο άρθρο, ο Σάντος δεν είχε μεγάλα τακτικά διλήμματα αναφορικά με την αναμέτρηση και εν τέλει δικαιώθηκε με τον τακτικό… κυνισμό του. Από την άλλη η Ρωσία φάνηκε ότι δεν είχε προετοιμάσει σε ορθολογικές βάσεις ένα εναλλακτικό πλάνο που θα είχε ως στόχο την ανατροπή αποτελέσματος: όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις πριν τον αγώνα ο Άντβοκατ δεν θεωρούσε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει γκολ ή τουλάχιστον να προηγηθεί… και εν τέλει πλήρωσε την λανθασμένη του κρίση.

Το μειωμένο αγωνιστικό βάθος της Ελλάδας «κλειδί» της αναμέτρησης

Ο Σάντος είχε ένα πολύ συγκεκριμένο τακτικό πλάνο που είχε ως κύριο στόχο την διατήρηση του μηδέν παθητικού. Ο Πορτογάλος συνειδητοποίησε ότι η Ελλάδα δεν έχει την δυνατότητα να ανατρέπει εις βάρος της αποτελέσματα, τουλάχιστον όχι απέναντι σε ομάδες με την ανασταλτική ποιότητα των Ρώσων. Η λογική του… 1-0 ήταν μονόδρομος για τον Πορτογάλο ο οποίος παρέταξε μία ομάδα σε σχήμα 4-5-1:

• με σημαντικά μειωμένο αγωνιστικό βάθος
• επιστροφές των πλάγιων επιθετικών για να «ντουμπλάρουν» τους πλάγιους επιθετικούς των Ρώσων ή τις προωθήσεις των πλάγιων μπακ
• με τον Καραγκούνη συνδετικό κρίκο χαφ και επίθεσης
• με τον Σαμαρά σε ρόλο «target man» είτε αγωνιζόμενος στην πλευρά, είτε στην κορυφή της επίθεσης
• με τον Γκέκα να πιέζει τον Ντενίσοφ στην υποδοχή της πρώτης πάσας των Ρώσων
• με πολύ περιορισμένες προωθήσεις των πλάγιων μπακ

Τα παραπάνω τακτικά χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με την αυταπάρνηση των Ελλήνων διεθνών στην ομαδική ανασταλτική λειτουργία λειτούργησαν εξαιρετικά. Οι μεσοαμυντικές ζώνες είχαν συνοχή και η ομάδα απέκτησε την «σκληράδα» που της έλειψε από τους αγώνες με Τσεχία και Πολωνία. Το σημαντικότερο στοιχείο, πλην των παραπάνω, ήταν ότι η Ρωσία δεν μπόρεσε να βρει κενούς χώρους και να εκτελέσει το αγαπημένο της παιχνίδι των αντεπιθέσεων. Οι Τζαγκόεφ και Αρσάβιν δεν μπόρεσαν να γίνουν απειλητικοί αφού δεν βρήκαν κενούς χώρους δράσης, ενώ ο Κερζάκοφ δεν φημίζεται για την ικανότητα του σε set παιχνίδι. Ο Σάντος επέλεξε να δώσει κατοχή και πρωτοβουλία κινήσεων στην ομάδα του Άντβοκατ και περίμενε από τους παίκτες του να εκμεταλλευτούν κάποιο στημένο ή λάθος της αντίπαλη άμυνας… όπως και έγινε.

Το 1-0 αιφνιδίασε τον Άντβοκατ

Ο τεχνικός των Ρώσων φάνηκε ότι δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος για το παιχνίδι, τουλάχιστον όχι για το το σενάριο που θα έφερνε την Ελλάδα μπροστά στο σκορ. Ο τεχνικός των Ρώσων θεωρούσε ότι πολύ δύσκολα η Ελλάδα θα παραβίαζε την εστία της ομάδας του και επέλεξε ενισχύσει το γενικότερο πλάνο που θα εξασφάλιζε το μηδέν παθητικό - και αυτόματα την πρόκριση. Ο Άντβοκατ:

• εστίασε στην διατήρηση του ελέγχου του ρυθμού με έντονη κατοχή της μπάλας – σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια στην διοργάνωση
• δεν αύξησε την πίεση στο ομολογουμένως άτεχνο ελληνικό κέντρο

• «επένδυσε» στην δημιουργία «τριγώνων» στο 4-3-3 με σταθερό σημείο αναφοράς τον Κερζάκοφ και συχνές προωθήσεις των κεντρικών του χαφ/πλάγιων μπακ
• έδωσε ελευθερία κινήσεων στον Αρσάβιν με σκοπό την αποδιοργάνωση της ελληνικής άμυνας

Οι αλλαγές

Οι αλλαγές αμφότερων των προπονητών κρίνονται λογικές και είχαν ως άμεσο στόχο την ενίσχυση πολύ συγκεκριμένων πλάνων. Ο Άντβοκατ πέρασε τον πιο «συμβατικό» σέντερ φορ, Παβλουτσένκο (46′), στην κορυφή της επίθεσης αφού το πλάνο του δεν εστίαζε στην κινητικότητα του επιθετικού. Διαμόρφωσε σχηματισμό σε 4-4-2 και υπερφόρτωσε τις πλευρές με σκοπό την εκμετάλλευση του πλάτους του γηπέδου απέναντι στην σταδιακά ενισχυμένη αμυντική διάταξη του Σάντος. Από την άλλη ο Σάντος ενίσχυσε σταδιακά την ανασταλτική λειτουργία της ομάδας διατηρώντας τον αρχικό σχηματισμό με βάση πιο αμυντικογενείς παίκτες (Χολέμπας αντί Γκέκα, Μάκος αντί Καραγκούνη, Νίνη αντί Σάλπι), διατηρώντας τον κουρασμένο μεν, MVP δε, Σαμαρά στην ενδεκάδα με στόχο την διατήρηση της μπάλας και την δυνατότητα προσωπικών ενεργειών.

Σχόλιο: Αναμφίβολα ήταν ο MVP της ελληνικής ομάδας ενσαρκώνοντας στην εντέλεια τα τακτικά «θέλω» του Σάντος – κρατώντας μπάλα, μοιράζοντας παιχνίδι, κερδίζοντας κεφαλιές και επιχειρώντας ουκ ολίγες επελάσεις στο δεξί άκρο της Ρωσικής άμυνας.

Συμπέρασμα

Ο τακτικός… κυνισμός του Φερνάντο Σάντος δικαιώθηκε απέναντι σε μία σαφώς καλύτερη ομάδα από την Ελλάδα. Ο τεχνικός μας κατάλαβε ότι η καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα για την ομάδα μας και επέλεξε να επενδύσει στα πλεονεκτήματα του ρόστερ της Ελλάδας παρά να επιχειρήσει τακτικές καινοτομίες. Ο Σάντος α επέτρεψε στην Ρωσία να διατηρήσει την κατοχή της μπάλας (68%), να επιτεθεί στην εστία μας (25 τελικές) και να περιμένει στωικά την «¨χρυσή’ ευκαιρία για γκολ, εμπιστευόμενος τις ανασταλτικές ικανότητες των παικτών μας. Από την άλλη ο Άντβοκατ επέλεξε μία αρκετά συντηρητική τακτική απέναντι σε μία…ακίνδυνη ομάδα θεωρώντας ότι η ατομική ποιότητα των παικτών του και οι αυτοματισμοί θα έφερναν το – ικανό να δώσει την πρόκριση – γκολ. Παρά την πρωτοβουλία των κινήσεων οι Ρώσοι δεν είχαν σαφές επιθετικό πλάνο απέναντι στην ελληνική άμυνα. Το 1-0 δεν ήταν στο μπλοκάκι του Άντβοκατ.