Ο Ρούντολφ και ο Καπίνο

Μόλις είχε τελειώσει το παιχνίδι στο Περιστέρι και ο Ρούντολφ Γκέργκελι ήταν στο επίκεντρο των συζητήσεων έξω από τα αποδυτήρια του δημοτικού σταδίου. Δεν είχε κάνει κάτι που αυτά που είχε κάνει λίγα εικοσιτετράωρα νωρίτερα σπρώχνοντας το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του σε μεγάλη εντός έδρας νίκη, αλλά με την τσαμπουκαλεμένη είσοδό του μεταξύ συμπαικτών των οποίων τα μικρά ονόματα ακόμη αγνοούσε, την τεχνική του σε χώρους πολύ περιορισμένους στο μποτιλιαρισμένο δεύτερο μισό του γηπέδου, τόνωσε την επιθετικότητα του Παναθηναϊκού και “ξύπνησε” τον προπονητή που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

Έκτοτε βέβαια δεν ξαναμπήκε στην αποστολή των πρασίνων, λόγω ενοχλήσεων και διακριτικής αντιμετώπισης, προφανώς λόγω και του καθεστώτος δανεισμού με το οποίο εντάχθηκε στο Τριφύλλι.

Την τελευταία εβδομάδα, όμως, επανήλθε στο κανονικό πρόγραμμα των προπονήσεων, όπως και ο Τοτσέ. Ο Τοτσέ που αντικαταστάθηκε από τον Ρούντολφ σ' εκείνο το παιχνίδι, αλλά στην πλειονότητα των συζητήσεων που ακολούθησαν, αποτελούσε επιθετικό δίδυμο με τον Ούγγρο, με επιστροφή στο 4-4-2.

Βλέπετε, τότε δεν είχαμε γνωρίσει το σύστημα χωρίς κλασικό φορ περιοχής που λάνσαρε ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, τον επόμενο καιρό, χωρίς ακόμη και σήμερα να μπορεί κανείς να πει με σιγουριά, αν ήταν επιλογή ή ανάγκη, με δεδομένο ότι δεν είχε έτσι κι αλλιώς φορ περιοχής.

Με την επιστροφή των δύο καθαρόαιμων επιθετικών, οι προπονήσεις τις τελευταίες ημέρες στις αθλητικές εγκαταστάσεις της Παιανίας, δείχνουν κάποιες νέες αναζητήσεις εκ μέρους του Πορτογάλου, με τον Ρούντολφ να παίζει στην πλάτη ή να έχει στην πλάτη του τον Λέτο και τον Ισπανό.

Περιμένει πολλά από τον Ρούντολφ ο Φερέιρα και όχι άδικα από τα λίγα που ξέρουμε για τον φορ της Τζένοα. Η σωματοδομή, η ταχύτητα και η τεχνική του εξυπηρετεί τη συμμετοχή του σε διάφορα σχήματα και θέσεις και η ενσωμάτωσή του θα είναι το επόμενο μικρό ή μεγάλο -όπως το βλέπει κανείς- στοίχημα για το πράσινο ποδοσφαιρικό τμήμα και την τεχνική ηγεσία του.

Ένα δεύτερο κεφάλαιο, επίσης στον τομέα της διαχείρισης του υλικού, είναι η περίπτωση του Στέφανου Καπίνο. Φυσικά και δεν είναι το λάθος του στη φάση του πέναλτι που παραχώρησε στον ΟΦΗ, ο λόγος για τον οποίο ανοίγει συζήτηση.

Πρώτον, είναι μέσα στο παιχνίδι να κερδίσει εμπειρίες (ή να νικήσει την απειρία του), να βελτιώσει το παιχνίδι του (ή να εξασθενήσει τις αδυναμίες του) αγωνιζόμενος και όχι απλά εργαζόμενος στις προπονήσεις.

Δεύτερον, μπορεί επίσης να άδραξε την ευκαιρία σε χρόνο λειψανδρίας στη θέση του τερματοφύλακα (τραυματισμός Κοτσόλη, τιμωρία Καρνέζη), ωστόσο είναι πολύ νωρίς να πούμε ότι πήρε φανέλα βασικού στο σπίτι του.

Η προπονητική ομάδα σταθμίζει τα συν και τα πλην, δεν θέλει να φρενάρει τον ενθουσιασμό, αλλά ούτε και να οδηγήσει στα όρια την υπερέκθεση στους κινδύνους.

Δεν αποκλείεται να δούμε κι εδώ κάποιες αλλαγές το επόμενο διάστημα, αλλαγές που θα γίνουν με γνώμονα και το συλλογικό συμφέρον, αλλά και την ατομική προστασία. Το σημαντικό είναι ότι το σύνολο των μελών του ποδοσφαιρικού τμήματος έχουν εμπεδώσει πλέον το κλίμα δικαιοσύνης που διέπει τις αποφάσεις και με τον τρόπο τους, βοηθούν ώστε να μεταφραστούν σε αποτελέσματα. Γιατί γνωρίζουν ότι τα αποτελέσματα είναι προς το συμφέρον όλων...