Η αποκάλυψη με Παπάζογλου και το χαμένο πρώτο ημίχρονο

Ο Λάζλο Μπόλονι είχε δυο εμπνεύσεις στο Χαριλάου. Η μια αποδείχτηκε επιτυχής, αφού ο Παπάζογλου ήταν η αποκάλυψη του ματς και η άλλη ανεπιτυχής, αφού ο ΠΑΟΚ…έχασε το πρώτο ημίχρονο με τον Βιεϊρίνια επιτελικό χαφ. Εξού και η ισοπαλία…

Ο Μπόλονι δικαιώνει και στον ΠΑΟΚ την φήμη του προπονητή που αναδεικνύει νέους παίκτες. Μετά τον Αθανασιάδη και τον Μπαλάφα ήρθε η σειρά του Παπάζογλου στο Χαριλάου. Τελικά δεν αφήνει κανέναν αναξιοποίητο ο Ρουμάνος. Ο ξεγραμμένος για πολλούς και μονίμως αμφισβητούμενος Έλληνας φορ, πραγματοποίησε μια ολοκληρωμένη εμφάνιση, παίζοντας για πρώτη φορά βασικός και μάλιστα σε ένα τοπικό ντέρμπι. Σκόραρε με το κεφάλι, είχε ρεπερτόριο κινήσεων φτασμένου σέντερ φορ, κέρδισε πολλές μονομαχίες από τον Σανκαρέ και γενικά η άμυνα του Άρη τον «ένιωσε» για τα καλά. Ο Μπόλονι τον επέλεξε στο κατάλληλο ματς και δικαιώθηκε. Ο Ρουμάνος αποδεικνύει ότι εκμεταλλεύεται στο έπακρο τον «ταπεινό» πάγκο που διαθέτει.

Ο ΠΑΟΚ, πάντως, φάνηκε πως θα μπορούσε να φύγει με την νίκη από το Χαριλάου, εάν έπαιζε για 90 και όχι για 45 λεπτά. Υπό την έννοια, ότι όσο επιτυχημένη αποδείχτηκε η επιλογή του Μπόλονι με τον Παπάζογλου, άλλο τόσο ανεπιτυχής αποδείχτηκε η επιλογή του με την αρχική μετατόπιση του Βιεϊρίνια στον κεντρικό άξονα της μεσαίας γραμμής. Ο Πορτογάλος, που είναι το μεγάλο επιθετικό όπλο του ΠΑΟΚ, «αχρηστεύτηκε» σε όλο το πρώτο ημίχρονο, παίζοντας πίσω από τον Παπάζογλου και δεν… ακούμπησε μπάλα.

Ο ΠΑΟΚ με τον Βιεϊρίνια κεντρικό χαφ και τον Σαλπιγγίδη πάλι ντεφορμέ, δεν είχε καθόλου άκρα, που αποτελούν και φέτος το ατού του. Επίσης, με τον Βιεϊρίνια έξω από τα νερά του στην θέση του επιτελικού μέσου και τον Ίβιτς στον πάγκο, δεν είχε και κέντρο σε όλο το πρώτο ημίχρονο και έτσι αναπόφευκτα όλη η ανάπτυξή του στηριζόταν σε γιόμες από την άμυνα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο ΠΑΟΚ… έχασε όλο το πρώτο ημίχρονο με ένα ανορθόδοξο σχήμα που είχε δοκιμαστεί μόνο σε φιλικά της καλοκαιρινής προετοιμασίας.

Ο Μπόλονι είπε ότι ξεκίνησε τον Βιεϊρίνια στον κεντρικό άξονα, με το αιτιολογικό ότι ήταν κουρασμένος και ήθελε έναν αριστερό χαφ για να βοηθάει αμυντικά τον Σνάουτσνερ, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία, που είναι ένα… παντελώς χαμένο πρώτο ημίχρονο για τον ΠΑΟΚ.

Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ο Μπόλονι διόρθωσε το λάθος του, επαναφέροντας τον Πορτογάλο στα άκρα και βάζοντας τον Ίβιτς στην γνωστή του θέση, αντί του φιλότιμου, πλην ανούσιου Ρομπέρ. Αμέσως η ομάδα ξαναβρήκε την ισορροπία και την ταυτότητά της, ισοφάρισε αυτόματα, το κέντρο με την παρουσία του Ίβιτς εξορθολογίστηκε και η ομάδα του Μπόλονι έπαιξε σαν γηπεδούχος μέσα στο Χαριλάου.

Ο Λαζάρ δεν ήταν πια μόνος του δημιουργικά και μαζί με τον Σέρβο «πήραν» το κέντρο του αντιπάλου. Εάν παίζονταν η μπάλα περισσότερο από την πλευρά του Βιεϊρίνια και αξιοποιούνταν ο Πορτογάλος, ή εάν ήταν πιο συγκεντρωμένοι και είχαν στοιχειωδώς καλύτερες επιλογές οι άλλες δυο αλλαγές, Γεωργιάδης και Γιάννου, ο ΠΑΟΚ θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις και για δεύτερο γκολ.

Ο Λαζάρ ήταν και πάλι έξοχος. Ένας σύγχρονος χαφ αξιοζήλευτης ποιότητας, πολύ καλός σε τακτικό επίπεδο, με σπουδαία τεχνική και μυαλωμένο παίξιμο. Αποτελεί σίγουρα μια εξαιρετικά σημαντική μεταγραφή, αρκεί να είναι υγιής. Έβγαλε την ασίστ στον Παπάζογλου για το γκολ, ενώ παραλίγο θα σκόραρε και ο ίδιος με την πανέξυπνη εκτέλεση φάουλ στο πρώτο ημίχρονο.

Σε απόδοση τον ακολούθησε ο Σνάουτσνερ. Ψύχραιμος, ώριμος και πάντα πρώτος πάνω στην μπάλα ο Πολωνός δεν άφησε… ούτε κουνούπι να περάσει από την πλευρά του. Μεγάλη εμφάνιση από τον Σνάουτσνερ, παρότι είχε… αραχνιάσει στον πάγκο. Απέδειξε ότι εξακολουθεί και είναι μια πολύ αξιόπιστη αμυντική λύση για τον ΠΑΟΚ.

Το αρνητικό γεγονός ήταν για άλλη μια φορά το γκολ από στημένη φάση, που αποτελεί μια χρόνια «πληγή» του ΠΑΟΚ. Ιδίως την τελευταία διετία. Ο χαμηλός μέσος όρος ύψους της 11άδας και η έλλειψη ενός στόπερ ικανού στο ψηλό παιχνίδι, διαιωνίζουν το πρόβλημα. Ο Μαλεζάς, ο μοναδικός ψηλός της άμυνας, έχει δυναμισμό και προσόντα, αλλά και πρόβλημα αλτικότητας. Δείχνει ότι είναι άμεση προτεραιότητα η απόκτηση ενός ψηλού στόπερ τον Ιανουάριο, κενό το οποίο λανθασμένα δεν καλύφθηκε το καλοκαίρι.

Ο Κοντρέρας ήταν ο γνωστός Κοντρέρας. Ήρεμος, απροσπέλαστος, διορατικός και απολαυστικός, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, αποτέλεσε τον «εγκέφαλο» της ομάδας στα μετόπισθεν. Ο Χιλιανός παρέδωσε για πολλοστή φορά σεμινάρια υψηλής αμυντικής παιδείας. Το έχω ξαναπεί, ότι είναι μακράν ο ποιοτικότερος κεντρικός αμυντικός του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ο Χαλκιάς είχε στο ενεργητικό του αρκετές εξόδους, κάποιες αποτυχημένες, κάποιες επιτυχημένες, για το γκολ δεν φέρει καμία ευθύνη και το συνολικό πρόσημο της εμφάνισής του ήταν θετικό. Τέλος, ο Αρίας έκανε αρκετή δουλειά ανασταλτικά, όπως και ο Ετό, ενώ ο Κολομβιανός ξεμύτισε και λίγο πιο μπροστά για πρώτη ίσως φορά και αυτό είναι ελπιδοφόρο σημάδι για το μέλλον.

Συμπερασματικά, ο ΠΑΟΚ παρά τις πολλές και βαρύνουσας σημασίας απουσίες, έδειξε την ομαδική του ποιότητα και στο Χαριλάου. Φαίνεται καθαρά ότι είναι ομάδα με αυτοπεποίθηση και υψηλό αίσθημα ανταγωνισμού, που δεν «μασάει» σε κανένα γήπεδο και αυτό είναι οιωνός επιτυχημένης σεζόν.