Ποιός είναι ο Γκουαρντιόλα

Μπορεί ο 37χρονος Γιόζεπ Γκουαρντιόλα να είναι ο κατάλληλος προπονητής για την Μπαρτσελόνα;Να την οδηγήσει στον δρόμο των επιτυχιών και να εμπνεύσει το τεράστιο σε όγκο πλήθος που συνοδεύει αυτό που οι ποδοσφαιρόφιλοι αποκαλούν "κάτι περισσότερο από μία ομάδα";

Αν μας ρωτούσατε το 2003 θα ήμαστε επιφυλακτικοί. Τώρα είμαστε από δύσπιστοι ως αρνητικοί. Μήπως ο Φρανκ Ράικαρντ δεν άρχισε κατευθείαν στα βαθιά και στον πάγκο της εθνικής Ολλανδίας; Μήπως δεν οδήγησε τους "οράνιε" στα ημιτελικά του Euro 2000, παρουσιάζοντας μάλιστα ένα ποιοτικό ποδοσφαιρικό θέαμα; Μήπως δεν την... έκανε αμέσως μετά από τη διοργάνωση, για να αναλάβει τη Σπάρτα Ρότερνταμ και να την υποβιβάσει για πρώτη φορά στην ιστορία της;

Ο αντίλογος θα πει πως κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ του 2006 και εκείνη τη χρονιά η Μπάρτσα έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Δεν θα διαφωνήσουμε. Ο τρόπος με τον οποίο φεύγει όμως είναι ενδεικτικός. Για να έρθει ο αγαπημένος της εξέδρας. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα, ο οποίος έχει ακόμη μικρότερη εμπειρία. Πιθανώς βέβαια θα συνοδεύεται από απείρως περισσότερη όρεξη, αλλά θα φτάσει κάτι τέτοιο;

Το να ξεψαχνίσουμε την προπονητική καριέρα του άλλοτε θερινού μεταγραφικού στόχου του Παναθηναϊκού πιθανότατα δεν θα προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η ημερομηνία – σταθμός, μέχρι να ξημερώσει η 8η Μαΐου του σωτήριου έτους 2008, ήταν η 21η Ιουνίου του 2007. Τότε ανέλαβε χρέη προπονητή στη δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα.

Φαίνεται όμως πως το να είναι κάποιος εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, άνθρωπος κοινής αποδοχής και δεμένος συναισθηματικά με αυτό που υπηρετεί, θέλγει για το πόστο του προπονητή. Το αν το σχοινί αντέξει, είναι κάτι που θα φανεί στο χειροκρότημα... Ή στα άσπρα μαντήλια που βγάζουν οι παροικούντες του "Καμπ Νου" στις... στραβές.

Αξίζει όμως να ρίξουμε μία ματιά στον παίκτη Γιόζεπ Γκουαρντιόλα. Στον "χαμάλη" που ουδείς θαύμαζε για το θέαμα που προσέφερε αλλά όταν μαζεύονταν οι παρέες και συζητούσαν για το πώς θα κατάρτιζε ο καθένας την καλύτερη εν ενεργεία ενδεκάδα του μυαλού και του... χάρτη του, όλο και κάποια θέση του δίναμε στην "καρδιά" του κέντρου, πίσω από τον Ζινεντίν Ζιντάν.

Η αρχή...

Ο Γκουαρντιόλα γεννήθηκε στις 18 Γενάρη του 1971. Ανήμερα του Αγίου Αθανασίου, στο Σαντπεδόρ, προάστιο της Καταλονίας. Από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και μετά τον Γυμναστικό Σύλλογο της Μανρέσα, τον λόγο είχε η Μπαρτσελόνα. Αργά και σταθερά βήματα. Πρώτα στους έφηβους, μετά τη δεύτερη ομάδα και μετά στο... καμάρι της περιοχής.

Οι πρώτες επαγγελματικές παραστάσεις του έρχονται το δεύτερο μισό της σεζόν του 1990-91. Τότε, η Μπαρτσελόνα κάνει πλάκα στον ανταγωνισμό, τον διαλύει, και κατακτά με άνεση το πρωτάθλημα. Με τον Γιόχαν Κρόιφ στο τιμόνι και ποιοτικούς συμπαίκτες (Στόιτσκοφ, Σαλίνας, Κούμαν, Αμόρ, Μπακέρο, Μπεγκιριστάιν), ο 20χρονος μέσος δεν θα μπορούσε παρά να διδαχθεί. Να ρουφήξει. Να μάθει και να δοκιμάσει.

Η επόμενη σεζόν είναι πιο δύσκολη. Οι "μπλαουγκράνα" παίρνουν και πάλι τον τίτλο, ξεπερνώντας στις λεπτομέρειες τις Ρεάλ και Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο άπειρος Γκουαρντιόλα όμως μετατρέπεται σε ένα χρήσιμο γρανάζι της μεσαίας γραμμής. Το κοντέρ γράφει 26 συμμετοχές και η πιο σημαντική στιγμή έρχεται στις 20 Μαΐου του 1992.Η Μπαρτσελόνα σηκώνει στον ουρανό του Λονδίνου το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας της και ο Γκουαρντιόλα μετά από χρόνια δηλώνει ότι αυτά τα 113 λεπτά που αγωνίστηκε θα τα θυμάται σε όλη τη ζωή του.

Το σύμβολο μίας πατρίδας

Αυτό που θα θυμούνται οι οπαδοί του είναι το ότι επρόκειτο τότε για τον άνθρωπο που ενσάρκωνε το όνειρο της Βαρκελώνης. Ο συνδετικός κρίκος μίας ομάδας που περιείχε κορυφαίους Βάσκους και εξαιρετικούς ξένους.

Πέντε μήνες αργότερα, αρχίζει η διεθνής περιπέτεια του -χαϊδευτικά αποκαλούμενου- Πεπ. Το ταξίδι με τους "Φούριας Ρόχας" δεν έμελε να του προσφέρει ποτέ κάποια μεγάλη διάκριση. Υπηρέτησε όμως το εθνόσημο ως τον Νοέμβριο του 2001. Ενώ η σχέση του με την ομάδα του ήταν αρμονική, αυτή με την εθνική Ισπανίας σημαδεύτηκε από ταραχές. Το 1994, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν εξαιρετικός. Το 1996, στο Ευρωπαϊκό της Αγγλίας, είχε τσακωθεί με τον Χαβιέ Κλεμέντε και... δεν έδωσε βάση. Το 1998 στη Γαλλία δεν πήγε λόγω τραυματισμού αλλά το 2000 ήταν στις Κάτω Χώρες. Οι 48 συμμετοχές πάντως και τα πέντε γκολ σε εννέα χρόνια, σίγουρα δεν είναι απολογισμός που αρμόζει στο επίπεδό του.

Επιστρέφοντας στη συλλογική δράση, επόμενη χρονιά που τον σημάδευσε έντονα ήταν το 1997. Ενώ άρχισε με τις καλύτερες προϋποθέσεις από τη στιγμή που πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού από τον Χοσέ Μαρία Μπακέρο, τελείωσε με δάκρυ. Ένας επίμονος τραυματισμός στον δικέφαλο τον ταλαιπωρεί για έναν χρόνο.

Βαλίτσες για την Ιταλία και... νοκ άουτ

Στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1999 θα έχει ενεργό ρόλο αλλά η επόμενη διετία, στείρα από επιτυχίες ούσα, θα τον οδηγήσει στον ξενιτεμό. Το πλήρωμα του χρόνου για κάτι διαφορετικό είχε έρθει. Η Μπαρτσελόνα είχε μπει σε μία μεταβατική εποχή και εκείνος δεν ήθελε να περιέλθει σε τέλμα. Η Μπρέσια του προσέφερε νέα επαγγελματική στέγη. Τα χρήματα των "ροντινέλε" μπορεί να πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Η δυνατότητα θητείας στο πλευρό του Ρομπέρτο Μπάτζο όμως όχι.

Το ντεμπούτο του έγινε στην 7η αγωνιστική, στις 14 Οκτωβρίου. Για την ιστορία, Μπρέσια – Κιέβο 2-2. Ακολουθούν ακόμη τρία ματς πρωταθλήματος, ένα Κυπέλλου Ιταλίας, το φιλικό της Ισπανίας με το Μεξικό και μετά ο εφιάλτης. Στις 18 Νοεμβρίου, η Μπρέσια φιλοξενείται στο "Ρενάτο Κούρι" από την Περούτζια των Ζήση Βρύζα και Κώστα Λουμπούτη. Τέσσερις μέρες μετά, ανακοινώνεται ότι ο Ισπανός άσος έχει βρεθεί θετικός σε χρήση ναδρολόνης. Μαζί με τον Γιάπ Σταμ της Λάτσιο. Για το ματς το οποίο ήταν η μόλις δεύτερη συμμετοχή του, μία εκτός έδρας νίκη επί της Πιατσέντζα, στις 21 Οκτωβρίου.

Η ποινή που του επιβλήθηκε είναι τέσσερις μήνες. Όταν ο Γκουαρντιόλα κλήθηκε να σχολιάσει το περιστατικό, δεν έχασε την ψυχραιμία του. Τόνισε πως θα αποδείκνυε την αθωότητά του. Μία μέρα πριν την απόφαση, ο συμπαίκτης του, Βιτόριο Μέρο, είχε χάσει τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Προτίμησε να σταθεί σε αυτό και στο ότι θα κατάφερνε να αποδείξει ότι τα αναβολικά δεν τον άγγιξαν ποτέ.

Τον Μάρτιο επέστρεψε, τελείωσε τη σεζόν με έντεκα συμμετοχές, πήρε μεταγραφή για τη Ρόμα, πέρασε και δεν ακούμπησε, επέστρεψε στην Μπρέσια στο δεύτερο μισό της περιόδου και η ιστορία κάπου εδώ τελειώνει. Δύο χρόνια στην Αλ Αχλί και ένα πεντάμηνο στο Μεξικό δεν είναι το φινάλε που προσδοκούσε. Εκείνο το περιστατικό όμως τον στιγμάτισε.

Η δικαίωση

Η υπόθεσή του δεν έκλεισε το 2002, οπότε και επέστρεψε από τιμωρία. Το 2005 του επιβλήθηκε ποινή επτάμηνης φυλάκισης με αναστολή. Τότε, η δικαίωση πήρε τον χαρακτήρα... Ιερού Αγώνα. Στις 23 Οκτωβρίου του 2007 ήρθε η μεγάλη στιγμή. Οι κατηγορίες άρθηκαν και το όνομα του Γκουαρντιόλα "καθάρισε".

Για να το γιορτάσει, αποφάσισε την ίδια μέρα να βρεθεί στο "Μάριο Ριγκαμόντι", όπου η Μπρέσια φιλοξένησε τη Μάντοβα, σε ένα ντέρμπι ανάμεσα σε δύο μνηστήρες της ανόδου (άσχετο αν η Μάντοβα στη συνέχεια κατέρρευσε). Η Ιταλία όμως δεν τον πήγε και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Το 0-3 με το οποίο συνετρίβη η κάποτε ομάδα του, τα λέει όλα...