O καθρέφτης του Φερνάντο Σάντος

Μετά τον αποκλεισμό από την Κόστα Ρίκα, εμείς εδώ στην Ελλάδα, ΜΜΕ και κόσμος, είχαμε αποφασίσει να κινηθούμε στο ασφαλές μονοπάτι της υπερηφάνειας και της ήπιας κριτικής. Ξέρετε, μπράβο παιδιά, σας αγαπάμε, δεν πειράζει, την άλλη φορά, αντίο ρε Τυπάρα, είστε πρώτοι στις καρδιές μας και άλλες τέτοιες κλισέ σαχλαμαρίτσες. Φαίνεται όμως ότι ο ίδιος ο Σάντος (εφόσον έκανε τις δηλώσεις που του αποδίδουν στην Πορτογαλία ) προτιμά να μιλήσουμε ειλικρινά για όσα πήγαν στραβά. Κανένα πρόβλημα, γίνεται κι αυτό.

Ας πούμε λοιπόν για την αδυναμία της Εθνικής να επιτεθεί ορθολογικά, με πλάνο και ψυχραιμία. Ας μιλήσουμε για την περιβόητη αντεπίθεση 5 εναντίον 2, στην οποία οι Έλληνες διεθνείς έμοιαζαν με μπουλούκι που έτρεχε δίχως στόχο και σκοπό. Αυτές οι φάσεις, οι αντεπιθέσεις για μια ομάδα που θέλει να παίζει κυρίως αμυντικά, δουλεύονται στην προπόνηση, σωστά; Άρα, η συγκεκριμένη αποκαρδιωτική εικόνα δεν βαραίνει τον Μήτρογλου που κουβάλησε περισσότερο τη μπάλα, ή τον Λάζαρο που σούταρε αντί να πασάρει. Βαραίνει τον Σάντος.

Ας σταθούμε λίγο και σε όλα λέγαμε επί μήνες, πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Όταν σε μια ολόκληρη προκριματική φάση, με αντιπάλους υποδεέστερους (πλην της Βοσνίας) αρκείσαι στο να κερδίζεις με 1-0 και δεν βάζεις στο παιχνίδι σου την πρωτοβουλία, την πίεση ψηλά στο γήπεδο, κάποια απαραίτητα επιθετικά στοιχεία, τότε όταν θα χρειαστεί να επιτεθείς με παίκτη παραπάνω και κόντρα σε μια ομάδα επιεικώς ισοδύναμη (ίσως και χειρότερη) θα καταφύγεις σε γιόμες! Ακόμα και στο σπουδαίο ματς με την Ακτή, όπου η Ελλάδα έδειξε ότι μπορεί να παίξει και αλλιώς, πολύ οργάνωση δεν υπήρχε. Υπήρχε θέληση, τρεξίματα και πίστη στη νίκη, όχι όμως κάποιο ξεκάθαρο πλάνο.

Να πούμε τέλος για το γεγονός ότι παίξαμε σε τελική φάση Μουντιάλ, ουσιαστικά δίχως σέντερ φορ. Ο Σάντος κατηγόρησε κάποιους διεθνείς για εγωισμό, αλλά ο δικός του εγωισμός άφησε τον Κλάους στη Θεσσαλονίκη (δεν τον πίστεψε ποτέ, ούτε όταν ήταν προπονητής στον ΠΑΟΚ και εν συνεχεία επέμεινε στο λάθος του, αφήνοντας εκτός αποστολής ενώ είχε κάνει ένα πολύ καλό δεύτερο μισό στη σεζόν) . Με τον Μήτρογλου ανέτοιμο και τον Γκέκα ντεφορμέ και με αμυντικά χαφ που τελικά δεν έπαιξαν λεπτό (Τζιόλης, Ταχτσίδης) παραμένει απορίας άξιον πώς ο Αθανασιάδης ή ο Δημήτρης Παπαδόπουλος δεν βρήκαν θέση στην αποστολή.

Υπάρχουν κι άλλα που μπορούν να χρεωθούν στον Σάντος. Δεν τίθεται θέμα, ο Πορτογάλος με τέσσερις προκρίσεις στο ενεργητικό του (δυο από τα προκριματικά στα τελικά και δυο από τη φάση των ομίλων σε Euro και Μουντιάλ) προφανώς είναι υπερεπιτυχημένος.

Προφανώς επίσης, παρά την απαξίωση όσων εξακολουθούν να τον βλέπουν ...καρπουζά, είναι και καλός προπονητής. Αφού όμως εκείνος αποφάσισε να ασχοληθεί, όχι με την πρόκριση στους «16» αλλά με τον αποκλεισμό από τους «8» και να αναζητήσει υπευθύνους, τότε ας ρίξει μια ματιά στον καθρέφτη του. Ίσως τον βοηθήσει...

Υ.Γ. Για την ΕΠΟ τα εισιτήρια επιστροφής κ.λ.π. δεν γνωρίζω ακριβώς τι συνέβη. Ο Σάντος εντούτοις, όσο κουσούρια κι αν του προσάψει κανείς, ψεύτης ή ασεβής δεν υπήρξε ποτέ.