Φαν Χάαλ, ο καλύτερος

Πριν το Μουντιάλ μία προσεκτική ματιά στο ρόστερ της Εθνικής ομάδας της Ολλανδίας ήταν αρκετή για να... χλευάσει κανείς τους "οράνιε". Από τους έμπειρους παίκτες της, καλή σεζόν είχε κάνει μόνο ο Ρόμπεν. Ο φαν Πέρσι και ο Σνάιντερ πέρασαν μαρτύριο μέσα στη χρονιά, ενώ στους Κάιτ και ντε Γιονγκ δεν θα μπορούσε κανείς να ρίξει όλο το βάρος της προσπάθειας για διάκριση.

Τι έμενε; Ποδοσφαιριστές που τώρα ουσιαστικά ξεκινούν την καριέρα τους στο top επίπεδο (Ιντι, ντε Φράι, Μπλιντ, Γιάανματ, Κλάσι, Βαϊνάλντουμ), κάποιοι σκόρπιοι έμπειροι, όχι από το υψηλό ράφι (Φλαρ, Φερά) και ο...σταρ της ομάδας: ο Λουίς φαν Χάαλ.

Ο Ολλανδός καθηγητής του ποδοσφαίρου (προφανώς ο απλός χαρακτηρισμός προπονητής δεν αποδίδει πιστά την πραγματικότητα) ανέλαβε τη δύσκολη δουλειά να κρατήσει δύο πολύ μεγάλα καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Αφενός η Ολλανδία έπρεπε να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της και να φτάσει όσο πιο μακριά γινόταν (ήταν άλλωστε η φιναλίστ του προηγούμενου τουρνουά), αφετέρου ήταν σαφές ότι τα νέα παιδιά θα έπρεπε να ανταποκριθούν έτσι ώστε να επιτευχθεί στην πράξη η ανανέωση που είχε αρχίσει να εφαρμόζει ο φαν Χάαλ από τη στιγμή που ανέλαβε τη δουλειά (2012).

Το πλάνο

Ως γνήσιος πραγματιστής, ο νέος τεχνικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επέλεξε ένα τρόπο παιχνιδιού που θα επέτρεπε στην ομάδα του να αναδείξει τις αγωνιστικές αρετές της και να μακιγιάρει τις αδυναμίες της που ήταν ουκ ολίγες. Το παιχνίδι κατοχής της μπάλας μπήκε για λίγο στα ράφια των γραφείων της ολλανδικής ομοσπονδίας αφού ο προπονητής προτίμησε να έχει 3 κεντρικούς αμυντικούς στην 11άδα του για καλύτερο έλεγχο των μετόπισθεν και να φτιάξει μια ΄"ομάδα αντεπιθέσεων", όπως έκανε στην τελευταία του δουλειά στην Άλκμααρ.

Μ'αυτό τον τρόπο επίσης, ο Ολλανδός εκλέκτορας εξασφάλιζε την ενεργή συμμετοχή στο παιχνίδι των πλάγιων μπακ και έδινε μήνυμα στον αντίπαλο ότι η ομάδα του θα υπέκυπτε, αν υπέκυπτε, μόνο μετά από πόλεμο μέχρις εσχάτων.

Στην πρεμιέρα κόντρα στην παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία, οι Ολλανδοί δεν είχαν κανένα λόγο να κρατήσουν την μπάλα στην κατοχή τους. Την παραχώρησαν ευχαρίστως στη "ρόχα" και η ομάδα του Ντελ Μπόσκε, αν και προηγήθηκε, έπεσε σε μία καλοστημένη παγίδα. Στο ανοιχτό γήπεδο, με την ταχύτητα του Ρόμπεν, την ακρίβεια πάσας του Μπλιντ και την εκτελεστική δεινότητα του φαν Πέρσι, οι "οράνιε" έστησαν το δικό τους πάρτι και διέλυσαν στους πέντε ανέμους τους Ιβηρες.

Τα αποτελέσματα

Η Ολλανδία είχε μόλις δώσει το αγωνιστικό της στίγμα που στη συνέχεια επιβεβαιώθηκε και στα επόμενα παιχνίδια. Με τις ομάδες που της παραχώρησαν γήπεδο και πρωτοβουλία, οι φιναλίστ του προηγούμενου παγκοσμίου Κυπέλλου είχαν τα θέματά τους. Καλή κάθετη μπαλιά δεν υπήρχε έτσι ώστε να διασπαστεί η αντίπαλη άμυνα και οι ευθύνες έπεφταν πάνω στους ώμους του Ρόμπεν, που επιχειρούσε να αλλοιώσει τις ισορροπίες των αμυνομένων εντελώς μόνος του.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις την επιτυχία εξασφάλιζε η σταθερότητα της αμυντικής γραμμής και κυρίως ο ογκόλιθος Φλααρ που παίζοντας με το μυαλό και την ικανότητά του να προβλέπει τις φάσεις έδινε πολλές λύσεις. Κόντρα στο Μεξικό, οι Ολλανδοί είχαν σαφώς και την τύχη με το μέρος τους, όμως την ίδια ώρα διέθεταν τις δυνάμεις όχι μόνο να πιέσουν μέχρι τέλους για την ισοφάριση, αλλά και να εξασφαλίσουν τη νίκη χωρίς να φτάσουν σε παράταση.

Με την Κόστα Ρίκα, η ομάδα του φαν Χάαλ παγιδεύτηκε επιθετικά αλλά δεν κινδύνευσε καθόλου στον ανασταλτικό τομέα. Ήταν ξεκάθαρο ότι η Ολλανδία είτε θα νικούσε είτε θα όριζε τη μοίρα της στα πέναλτι. Και αυτό έκανε, με τη αμέριστη βοήθεια του προπονητή της ο οποίος, σε μία σπάνια ποδοσφαιρική έμπνευση, άλλαξε τερματοφύλακα λίγο πριν τη ρώσικη ρουλέτα και δικαιώθηκε απόλυτα από την επιλογή του. Ο Κρουλ ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής.

Τα γκολ των Ολλανδών ανά χρονικό διάστημα μέσα στο παιχνίδι

Κόντρα στην Αργεντινή τέλος, η Ολλανδία πήγε το παιχνίδι εκεί που ήθελε. Κράτησε ανέπαφη την εστία της, με κόπο πάντως, είχαν τη μεγάλη ευκαιρία με τον Ρόμπεν στο φινάλε και τελικά έπεσαν στη διαδικασία του πέναλτι. Καθόλου τυχαία, ήταν το μοναδικό ματς του τουρνουά στο οποίο ο φαν Χαάλ δεν μπόρεσε να παρέμβει με τον δραστικό τρόπο που το είχε κάνει στους προηγούμενους αγώνες, αφού είχε "σπαταλήσει" δύο αλλαγές, μία για τον Ίντι που είχε κάρτα και έμοιαζε ευάλωτος και μία για τον Ντε Γιονγκ, που δεν μπορούσε να παίξει πάνω από 60'. Έκανε αυτό που είχε υποσχεθεί πριν το τουρνουά ο προπονητής της. Έπεσε μόνο μετά από μεγάλη μάχη αφού πρώτα έβγαλε τα συκώτια του αντιπάλου.

Λιγότερο "ολλανδική" από πότε

Σίγουρα η έκδοση των "οράνιε" για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 δεν θα συγκίνησε τον Κρόιφ και τη δική του παρέα που είχε μάθει σ' ένα διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού, πιο αρχοντικό, πιο ποιοτικό, πιο επιθετικό. Ο φαν Χάαλ όμως ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι στα γήπεδα της Βραζιλίας θα παρατάξει τους διαδόχους του Κρόιφ και του φαν Μπάστεν και μια ομάδα πιστή στις γνωστές ολλανδικές αρχές. Υποσχέθηκε αποτέλεσμα και αυτό έφερε.

Μία ακόμη γεύση από τα στατιστικά των Ολλανδών

Η ομάδα του ήταν ένα σκυλί του ποδοσφαιρικού πολέμου. Έτρεχε ακατάπαυστα, πέτυχε τα περισσότερα γκολ της (6 τον αριθμό) από το 75'-90', δείγμα ότι δεν παρατούσε κανένα παιχνίδι, δεν άφηνε τίποτα στην τύχη του, είχε ακρίβεια πάσας 83%, ακρίβεια στο σουτ 59%, τις μισές εναέριες μονομαχίες της κερδισμένες. Ηταν ένα ΣΥΝΟΛΟ παικτών που τίμησαν τον ιδρώτα τους, εφάρμοσαν σχεδόν στην εντέλεια το πλάνο του προπονητή τους όπου κι αν τους ζήτησε να αγωνιστούν και δεν κοροϊδεψαν κανέναν.

Ηταν, σε τελική ανάλυση, μία επιβεβαίωση του κανόνα που θέλει πάντα έναν πραγματικά καλό προπονητή να χαράζει τη στρατηγική, να βελτιώνει σε μεγάλο βαθμό τους παίκτες του και να βάζει τη δική του ξεχωριστή σφραγίδα. Γι' αυτούς τους λόγους ο Λουίς φαν Χάαλ αποκτά δικαιωματικά τον τίτλο του καλύτερου προπονητή του Μουντιάλ και ο μόνος που μπορεί να σταθεί κοντά ή και δίπλα του, είναι ο Πίντο, ο προπονητής της Κόστα Ρίκα.