Το twitter μας έκοψε την μπάλα

Αφορμή για τον παρόν κείμενο έδωσε το παρακάτω tweet:

Αν είσαι ενεργός χρήστης του twitter συνειδητοποιείς πόσο μεγάλη αλήθεια είναι η παραπάνω. Έτσι και αλλιώς όσες φορές οι άντρες 25+ μαζευόμαστε στο σπίτι για να δούμε μπάλα στην ουσία μόνο μπάλα δεν βλέπουμε. Μιας και έχουμε ψιλοχαθεί λόγω δουλειάς, γυναικών και άλλων υποχρεώσεων χρησιμοποιούμε τα ματς του Champions League και των αγαπημένων μας ομάδων σαν αφορμή για να βρεθούμε, να πιούμε τις μπίρες μας, να φάμε τις πίτσες μας, να πούμε τα νέα μας και κατά τύχη να δούμε και κανένα γκολ.

Από τη στιγμή που μπήκε και το twitter στη ζωή μας τα πράγματα γίναν πολύ χειρότερα. Γιατί κάπου ανάμεσα στα προαναφερθέντα, προσπαθούμε να χώσουμε και μερικά tweets, RT's και Likes. Οπότε από μπάλα, γιοκ.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, στον μέσο φίλαθλο από τη στιγμή που έγινε χρήστης του twitter:

-Σταμάτησε να βλέπει μπάλα και άρχισε να την ακούει (την μπάλα).

-Χάνει τα γκολ και τα βλέπει σε επανάληψη μέσω vine.

-Όταν τα προλαβαίνει δεν χαίρεται γιατί τα είδε, αλλά γιατί πρόλαβε να τα φτιάξει σε vine και να τα τουιτάρει για να κερδίσει RT's.

-Χαίρεται περισσότερο με 10 RT παρά με ένα γκολ της ομάδας του.

-Προτιμάει να βλέπει μπάλα μόνος του αντί για παρέα.

-Έχει κάνει πριν το ματς μεγαλύτερη προετοιμασία από όση έχει κάνει για το στοίχημα, αφού έχει ετοιμάσει τουίτς για κάθε πιθανή εξέλιξη του αγώνα.

-Μπορεί να δει μπάλα χωρίς πίτσες, μπίρες και σουβλάκια. Βασικά όσο είναι στο twitter δεν χρειάζεται να τρέφεται γενικώς.

-Πρώτα ψάχνει το hashtag του αγώνα και μετά το κανάλι στο οποίο παίζεται.

-Ακόμα και αν δεν δείχνει η τηλεόραση τον αγώνα που τον ενδιαφέρει, μπορεί να τουιτάρει για αυτόν.

-Προτιμάει να φάει γκολ η ομάδα του, παρά να ανεβάσει τουίτ με ορθογραφικό λάθος.

-Η δίεση (#) έχει αντικαταστήσει το τηλεκοντρόλ.

-Έχει σημασία να ξέρει τα ονόματα των ποδοσφαιριστών μόνο και μόνο για να μπορεί να δει αν έχουν twitter και να τους κάνει mention.

-Δεν στενοχωριέται που αργεί ο ντελιβεράς. Γιατί όταν θα έρθει θα πρέπει να αφήσει το κινητό και ίσως χάσει καμιά καλή τουιτερική εξέλιξη. Άσε που πολλές φορές ο ντελιβεράς αποτελεί και πηγή έμπνευσης:

-Μετά το ματς δεν μπορεί να κοιμηθεί. Όχι από τα συναισθήματα (αρνητικά/θετικά) που του προκάλεσε η ομάδα του, αλλά από την αγωνία για το αν θα πάρει κανένα follower όσο κοιμάται.

-Στην ουσία δεν του αρέσει πλέον η μπάλα και το twitter είναι ένας καλός τρόπος για να μην το παραδεχθεί άμεσα.