Τάρλατς στο Contra.gr: "Αν ερχόμουν πάλι στον Ολυμπιακό, θα έφερνα μαζί μου τον Μποντιρόγκα"!

- Μίλησέ μας λίγο για το πρότζεκτ των Εθνικών ομάδων της Σερβίας στο οποίο συμμετέχεις;

Ουσιαστικά στην Εθνική ομάδα εγκαινιάσαμε μία νέα περίοδο με προπονητή τον Σάσα Τζόρτζεβιτς. Κύριος στόχο όλων μας είναι να επιστρέψει η Σερβία στο top level του παγκοσμίου μπάσκετ, σ΄αυτό που άνηκε δηλαδή τα προηγούμενα χρόνια. Αρχίζουμε πρώτα από τις ατομικές επιδόσεις των παικτών και εν συνεχεία πάμε στην ομαδική λειτουργία.

O Τζόρτζεβιτς παρακολουθεί...

- Το παιχνίδι με την Ελλάδα πως το είδες;

Τα παιχνίδια με την Ελλάδα είναι πάντα παιχνίδια δύο ομάδων με πολύ δυνατό χαρακτήρα, δύο ομάδων που παλεύουν σκληρά μέχρι το τέλος. Το μπάσκετ που παίξαμε σ' αυτό το παιχνίδι αποτελεί το στόχο μας για τα επόμενα χρόνια, έτσι θέλουμε να παίζουμε. Από την αρχή μέχρι το τέλος με πολλή ενέργεια και ποιότητα. Πιστεύουμε ότι έχουμε και άλλους νέους παίκτες να βάλουμε στη μεγάλη Εθνική ομάδα. Ο Τζόρτζεβιτς παρακολουθεί μαζί μας όλα τα πρωταθλήματα των μικρών και έχει επαφή με όλους τους ομοσπονδιακούς τεχνικούς.

- Ποιος είναι ο ορίζοντας αυτού του πρότζεκτ, που θέλετε να φτάσετε;

Πριν έρθουμε στην Ισπανία για το παγκόσμιο Κύπελλο είχαμε θέσει στόχο στην οκτάδα και ήδη το καταφέραμε. Δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας λέξη. Για το μέλλον αρχικά βλέπουμε το Ευρωμπάσκετ του 2015 ενώ φυσικά θέλουμε να πάμε και στην Ολυμπιάδα του Ρίο. Ημασταν απόντες από το Λονδίνο άλλωστε. Αν καταφέρουμε να είμαστε στους πρώτους τρεις του Ευρωμπάσκετ, ακόμα καλύτερα. Από εκεί και πέρα στις επόμενες διοργανώσεις θέλουμε να λέμε ότι στόχος μας θα είναι το μετάλλιο, εκεί θέλουμε να φτάσουμε. Να μην νιώθουμε ικανοποιημένοι χωρίς μετάλλιο.

Πατρίδα μου και η Ελλάδα...

- Πως και ασχολήθηκες με τις Εθνικές;

Το ότι συμμετέχω σ΄' αυτό το πρότζεκτ είναι κάτι που με ικανοποιεί πάρα πολύ, το κάνω με μεγάλη χαρά, αλλά και δεν το περίμενα. Με κάλεσε να μιλήσουμε ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα ενώ και ο Σβέτισλαβ Πέσιτς έπαιξε το δικό του ρόλο. Ο τελευταίος μου είπε ότι πρέπει να ασχοληθώ μ' αυτό το κομμάτι. Ετσι ανέλαβα αυτή τη μεγάλη ευθύνη. Σκεφτείτε πόσο μεγάλοι παίκτες έχουν περάσει από αυτήν την ομάδα. Πήρα την απόφαση, δέχθηκα την πρόσκληση του Ντέγιαν και νομίζω ότι κάνουμε καλή δουλειά.

- Σχέσεις με την ελληνική ομοσπονδία έχετε;

Εχουμε πολύ καλές σχέσεις με την ελληνική ομοσπονδία και θέλουμε να τις βελτιώσουμε ακόμα περισσότερο. Θέλω επί της ευκαιρίες να δώσω συγχαρητήρια για την άψογη διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κάτω των 20 ετών στην Κρήτη. Δεν μου κάνει καμία εντύπωση ότι η Ελλάδα θα διοργανώσει και το Παγκόσμιο των κάτω των 19 του χρόνου, πάλι στο Ηράκλειο. Εγώ όταν πάω στην Ελλάδα αισθάνομαι ακόμα ιδιαίτερα, ο κόσμος δεν μας ξεχνά.

- Τι νιώθεις για την Ελλάδα, 14 χρόνια μετά τη φυγή σου από τον Ολυμπιακό;

Ερχομαι συχνά και νιώθω την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα μου. Από την πρώτη στιγμή που πατώ σε ελληνικό έδαφος νιώθω φανταστικά.

Θα έφερνα μαζί μου τον Μποντίρογκα

- Αν γυρνούσαμε τα χρόνια πίσω και είχες την ευκαιρία να επιλέξεις, θα ξαναρχόσουν στον Ολυμπιακό;

Εννοείται ότι θα ξαναρχόμουν. Δεν δίνω ούτε 0,1 % πιθανότητες να μην ερχόμουν και πάλι. Το ίδιο ακριβώς θα έκανα. Απλώς αν είχα τη δεύτερη ευκαιρία,θα προσπαθούσα να έφερνα μαζί μου και τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Ο Πειραιάς έχει την ψυχή και πάντα στον Πειραιά νιώθεις διαφορετικά.

- Ναι αλλά ο Ντέγιαν έπαιξε στον Παναθηναϊκό...

Εχω μεγάλο σεβασμό στον Παναθηναϊκό που είναι μεγάλη ομάδα. Δεν θέλω να πω κάτι για άλλους πως νιώθουν στον Πειραιά αλλά θα μιλήσω για μένα. Οποιος περάσει από τον Πειραιά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην νιώσει ωραία. Αυτό θα έλεγα και στον Ντέγιαν.

Τα πάντα για εμάς ο Ζάρκο...

- Τι θυμάσαι περισσότερο από εκείνα τα ένδοξα, για το μπάσκετ, χρόνια;

Θυμάμαι τα πάντα. Οχι μόνο τις στιγμές των θριάμβων με το ευρωπαϊκό στη Ρώμη αλλά και τα πρώτα χρόνια μας στο Παγκράτι. Θυμάμαι τον Ζάρκο που μας καθοδηγούσε, που ήταν τα πάντα για μας. Ο Ζάρκο μας έδειξε πως πρέπει να προπονείται ένας επαγγελματίας. Στην ηλικία που ήρθαμε δεν ξέραμε πολλά και δεν ήμασταν έτοιμοι. Ειδικά στον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη και του προπονητικού του τιμ οι απαιτήσεις ήταν πολλές. Ο πρόεδρος επίσης, ο κ. Κόκκαλης, ήταν πάντα στο πλευρό μας, ήταν απίστευτος, του είμαστε υποχρεωμένοι.

Δύσκολα να ξεχωρίσω κάτι. Το σημαντικό και για το μπάσκετ και για τη ζωή είναι το πως ένιωθα εγώ στη χώρα. Ετσι νιώθω και σήμερα. Ποτέ δεν ήμουν ξένος, ούτε δυσκολεύτηκα, ποτέ κάτι αρνητικό δεν συνέβη εκτός από ελάχιστα. Για τα θετικά μπορώ να μιλάω για μέρες.

- Αξιζε άρα ο κόπος και οι θυσίες που έκανες τότε...

Φυσικά και άξιζε. Αυτό λέω και τώρα στους μικρούς όταν μας λένε ότι έχουν προβλήματα. Τους λέμε ότι πρέπει να πάρετε τα καλά. Στη ζωή δεν είναι τα πάντα ιδανικά και στο μπάσκετ δεν μπορείς να επιλέξεις τον προπονητή του, το άθλημα δεν είναι ατομικό. Αυτό που είχαμε τότε στον Ολυμπιακό, μπορέσαμε να το εκμεταλλευτούμε. Οποιος ήταν έξυπνος, αυτό έκανε. Ο Ιωαννίδης λέει πράγματα για τη ζωή και έχει δίκιο. Οποιος σταματούσε στην πρώτη βρισιά ή στην πρώτη δυσκολία, δεν προχωρούσε.

- Θα δούλευες ξανά για τον Ολυμπιακό να σου έκαναν πρόταση οι αδελφοί Αγγελόπουλοι;

Η δουλειά που κάνω σίγουρα θα με βοηθήσει να αναλάβω οποιοδήποτε πόστο σε σύλλογο σε οργανωτικό επίπεδο. Θα θέλαμε σ' αυτή τη φάση να δώσουμε τη βάση στην ομοσπονδία αλλά δεν έχουμε σκοπό να μείνουμε για πάντα. Το τι θα γίνει μετά, θα το δούμε. Ο,τι νιώθω καλά όποτε μιλάμε για τον Ολυμπιακό, πρέπει να το πω, ισχύει. Είναι χαρά μου να βρεθώ στο γήπεδο σε αγώνα και να δω τον κόσμο.

Θα δημιουργούσαμε αυτοκρατορία...

- Ιωαννίδης ή Ιβκοβιτς;

Ο κάθε ένας έδωσε τα φώτα του στην ομάδα. Ο Ιβκοβιτς πήρε την ομάδα μετά τον Ιωαννίδη και κέρδισε την Ευρωλίγκα. Μην ξεχνάμε όμως τα φάιναλ φορ του Ιωαννίδη. Είμαι σίγουρος ότι πολλά θα πήγαιναν διαφορετικά για την ομάδα, αν επικρατούσαμε στον τελικό του Τελ Αβίβ το 1994. Νομίζω ότι θα δημιουργούσαμε αυτοκρατορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

- Το ΝΒΑ, στο οποίο έπαιξες μόνο μία σεζόν, τελικά είναι απωθημένο για σένα; Μήπως έπρεπε να πας πιο νωρίς στους Μπουλς;

Πιο νωρίς έπρεπε να πάω σίγουρα. Τότε όμως δεν είχα έναν άνθρωπο να με συμβουλεύσει. Τώρα τα νέα παιδιά έχουν αυτή τη δυνατότητα. Το 95', το 96' ήταν ακόμα εκεί ο Τζόρνταν, ο Κούκοτς, οι Μπουλς έπαιρναν τα πρωταθλήματα. Ηταν ευκαιρία αλλά τότε οι αρχές για τους Ευρωπαίους που έπαιζαν στο ΝΒΑ ήταν διαφορετικές. Και ο ένας χρόνος όμως ήταν φανταστικός. Τώρα μεταφέρω τις εμπειρίες μου εδώ, κυρίως σε οργανωτικό επίπεδο.