Είδες η Εθνική;

Πώς το έλεγε ένα παλιό προεκλογικό διαφημιστικό που σατίρισαν εύστοχα οι Α.Μ.Α.Ν; "Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε". Εκεί ακριβώς περικλείεται το νόημα από τη φιλική εκτός έδρας νίκη της Εθνικής κόντρα στους Ολλανδούς. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο.

Δεν γίναμε ξάφνου ομαδάρα επειδή κερδίσαμε την Ολλανδία ούτε θα πάμε να πάρουμε την επόμενη διοργάνωση. Κάναμε κάτι που στο πρόσφατο παρελθόν το περιμέναμε, δεν μας έκανε έκπληξη και το είχαμε συνηθίσει. Μας έγινε αυτονόητο.

Όλα αυτά μετά το Μουντιάλ του 2014 έγιναν είδος προς εξαφάνιση. Ήρθε η μπόρα, η καταιγίδα, ένας τραγικός απολογισμός στα προκριματικά και η άφιξη του Μίκαελ Σκίμπε για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Νίκες σαν αυτές κόντρα στην Ολλανδία σου τονώνουν το πρεστίζ, κερδίζουν τα 15 λεπτά δημοσιότητας στα αθλητικά Μέσα, αλλά το βασικότερο είναι ότι δίνουν αυτοπεποίθηση στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Δεν ξεχάσαμε τη μπάλα ούτε έσπασε το καλούπι και δεν βγάζουμε καλές μονάδες στο "εργοστάσιο" του ελληνικού ποδοσφαίρου. Απλά πρέπει να βάλουμε στην άκρη τον "κωλοπαιδισμό" -με την καλή έννοια- και να σοβαρευτούμε. Σαν μονάδες, πόσο μάλλον σαν σύνολο.

ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ

Μην αρχίσουμε τις τυμπανοκρουσίες ότι με το 2-1 επί των Ολλανδών πάμε να πάρουμε την πρώτη θέση στα προκριματικά του Μουντιάλ και να κερδίσουμε "σβηστά" το Γιβραλτάρ. Ένα-ένα τα βήματα μέχρι να αγαπηθεί αυτή η ομάδα από το κοινό, μέχρι το τρολάρισμα στο twitter να δώσει τη θέση του στην αναγνώριση και έπειτα στην αποθέωση. "Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή".

Στο αγωνιστικό κομμάτι, Φορτούνης, Μήτρογλου και Κυριάκος Παπαδόπουλος κερδίζουν τα άτυπα βραβεία των καλύτερων του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Ο πρώτος έχει το ταλέντο και τη διάθεση να γίνει ο ηγέτης της Εθνικής αρκεί να μη βιάζεται. Τα έδειξε για ένα ημίχρονο. Τον δεύτερο τον κατάλαβε για τα καλά η ολλανδική άμυνα και απέδειξε γιατί -όταν... θέλει- είναι, μακράν του δεύτερου, ο καλύτερος Ελληνας επιθετικός και ο τρίτος συνεργάστηκε καλύτερα με τον Παπασταθόπουλο και η επιβλητικότητα που βγάζει στον αγωνιστικό χώρο είναι το βασικό του στοιχείο για να γίνει ο άρχοντας της αμυντικής γραμμής.

Πλέον, η Εθνική μπαίνει στη μάχη των προκριματικών έχοντας ιδιαίτερα δύσκολη αποστολή. Όχι μόνο στον όμιλο, αλλά στο να δείξει στο ελληνικό κοινό ότι η... μυκονιάτικες παραλίες ανήκουν στο παρελθόν και άπαντες -όσους καλεί, τέλος πάντων, ο Σκίμπε- έχουν τη διάθεση και συνάμα την ηθική υποχρέωση να κλείσουν στο χρονοντούλαπο τις ιστορικές γκέλες της προηγούμενης προκριματικής φάσης και να χαράξουν σε λευκή κόλλα χαρτί μια νέα πορεία.

Ουδείς έχει την απαίτηση για υψηλές πτήσεις. Όλοι, όμως, θέλουν το αυτονόητο: αγάπη για το εθνόσημο. Και τούτο είναι το δυσκολότερο. Δυσκολότερο και από τον άθλο του 2004...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ολλανδία - Ελλάδα 1-2

Τραυματίστηκε ο Φορτούνης

Βρήκε δίχτυα μετά από ένα χρόνο ο Μήτρογλου!