Ζέκα... με ΣΥΡΙΖΑ

Ο Κάρλος Ζέκα ήταν ανακάλυψη του Ζεσουάλδο Φερέιρα σε μία εποχή που ακόμα δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους τα μνημόνια στον Παναθηναϊκό. Ηρθε ως άγνωστος και τον συνόδευε το παρατσούκλι "τρεχαντήρι".

Επιβεβαίωσε μέχρι κεραίας τον χαρακτηρισμό στα έξι χρόνια που αγωνίστηκε με την φανέλα του τριφυλλιού. Όχι τόσα τα πρώτα όσο τα μετέπειτα, εκεί που ο Παναθηναϊκός άρχισε να στενεύει οικονομικά, ο Αλαφούζος ακολούθησε σφιχτή οικονομική πολιτική και η ένδεια μεγάλων μεταγραφών (πλην εξαιρέσεων και... παλτών) έφεραν τον Πορτογάλο στην πρώτη γραμμή.

Η ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΟΥ ΖΕΚΑ

Εγινε εκ των πρωταγωνιστών, πήρε το περιβαχιόνιο του αρχηγού, κάθε του απώλεια στοίχιζε στη μεσαία γραμμή, επιβραβεύτηκε οικονομικά (στο μέτρο του εφικτού) για την παρουσία του και τελικά αποχώρησε για την Κοπεγχάχη με υπερδιπλάσια αξία από αυτή που αποκτήθηκε. Οικονομικά και αγωνιστικά.

Είναι η μοναδική φορά επί εποχής Αλαφούζου που ο Παναθηναϊκός λειτούργησε ως selling club. Πιθανότατα, βέβαια, αν ο Ζέκα ήταν σε άλλη ελληνική ομάδα που γνωρίζει καλά από αυτά να είχε πουληθεί νωρίτερα και σε ακόμα μεγαλύτερη τιμή, αλλά βάσει της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στους "πράσινους" και σε συνδυασμό με τη σύγκριση που αναπόφευκτα θα γίνει σχετικά με το ποσό που είχε αποκτηθεί το 2011, τότε μιλάμε για κέρδος. Για τον Παναθηναϊκό.

Κέρδος φυσικά είναι και για τον Ζέκα η συγκεκριμένη εξέλιξη. Εκανε ένα καλό συμβόλαιο, πάει σε μία ομάδα δίχως οικονομικά προβλήματα και -γιατί όχι- ελπίζει πως μπορεί στο μέλλον να προκύψει ένα, τελευταίο, μεγάλο συμβόλαιο.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

Εκανε λάθος που έφυγε ο Ζέκα; Οχι. Ξενέρωσε τον κόσμο; Πιθανότατα. Ξενέρωσε τον Ουζουνίδη; Σίγουρα. Η ξενέρα είναι ένα συναίσθημα που συνήθως κρατά λίγο γιατί στη συνέχεια ακολουθεί το μετά. Αυτό που πρέπει να κάνεις για να πάρεις τα πάνω σου. Ο κόσμος δέθηκε με τον Πορτογάλο, τον αγάπησε όπως αγάπησε τον Μπεργκ. Βρήκε ένα αποκούμπι στα δύσκολα τελευταία χρόνια, είδε έναν ποδοσφαιριστή να ιδρώνει και να ματώνει την φανέλα.

Προφανώς πίστεψε σε όλα αυτά τα ωραία παραμύθια που χτίζουν οι εξέδρες. Στο ρομαντισμό του ποδοσφαίρου. Οτι ο Ζέκα θα μείνει για πάντα στον Παναθηναϊκό, πως δεν θα προτιμήσει τα λεφτά από το συναίσθημα μπλα, μπλα, μπλα. Οποιος πιστεύει εν έτει 2017 πως υπάρχει ποδοσφαιριστής-οπαδός να σηκώσει το χέρι. Πόσο μάλλον σε μία εποχή που μπορεί να προκύψει μία Κίνα ή μία Σαουδική Αραβία για να σου λύσει το συνταξιοδοτικό σου πρόγραμμα.

Ο Ζέκα έφυγε, πάπαλα. Τα μοναστήρια να είναι καλά που είχε πει και μια ψυχή. Το παρακάτω είναι το θέμα. Και το παρακάτω είναι να βρει ο Παναθηναϊκός έναν καλύτερο του Πορτογάλου. Χωρίς να υποβαθμίσουμε τα όσα προσέφερε, ο Ζέκα ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο. Τρομερά τρεξίματα, φοβερό πρέσινγκ στους δημιουργικούς μέσους των αντιπάλων, αλλά είχε και ένα μεγάλο μειονέκτημα το οποίο κάλυπτε με τα προηγούμενα: δεν βοηθούσε ιδιαίτερα στο δημιουργικό κομμάτι, δεν το είχε, που λέμε, με την κάθετη πάσα. Αυτό δεν δημιουργούσε θέμα όταν οι "πράσινοι" είχαν άλλους παίκτες με το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, φέτος όμως και σε συνδυασμό με την απουσία του Βιγιαφάνες αυτό έκανε "μπαμ".

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να ζήσει χωρίς τον Κάρλος Ζέκα. Αρκεί να βρει καλύτερο. Δόξα τω θεώ στην αγορά κυκλοφορούν ευκαιρίες που μπορεί να πλησιάσουν οι "πράσινοι". Υπάρχουν περιπτώσεις με καλύτερα χαρακτηριστικά του Πορτογάλου πρώην, πλέον, αρχηγού και με στοιχεία που θα βοηθήσουν τον Μαρίνο Ουζουνίδη.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΜΕ... ΣΥΡΙΖΑ

Το θέμα είναι να βρεθεί άμεσα ο παίκτης που θα καλύψει το κενό, να δουλέψει μαζί του στη διακοπή ο Έλληνας τεχνικός και να δει ο κόσμος του Παναθηναϊκού, κάποια στιγμή, την εφετινή ομάδα σε πλήρη διάταξη και λειτουργία. Δίχως άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις και αποχωρήσεις. Τουλάχιστον αγωνιστικά γιατί στο διοικητικό κομμάτι ας ετοιμαστούν για ακόμα μεγαλύτερες, ειδικά όταν... σφίξουν τα γάλατα.

Επί ΣΥΡΙΖΑ έφυγαν Μπεργκ και Ζέκα. Μη σας κάνει εντύπωση να χρησιμοποιηθεί στο εγγύς μέλλον ως υπερασπιστική γραμμή κατά της κακής κυβέρνησης που στόχο έχει την εξόντωση του Παναθηναϊκού. Κλυταιμνήστρα, ουου! (ξανά)

Photo Credits: Eurokinissi