Ιβκοβιτς: Ήθελε το αδύνατο, όχι το εύκολο

Και τώρα τί θα κάνουμε χωρίς...παππού; Χωρίς ομάδες με νέους παίκτες; Χωρίς "μπρε" και "περιμενούσαμε"; Το δύσκολο με την αποχώρηση του Ντούντα είναι πως καταλαβαίνεις το πέρασμα των χρόνων. Ειναι ο πρώτος μεγάλος προπονητής της δικής μας γενιάς, οχι ηλικιακά, που κρεμάει το κοστούμι. Από τον άνθρωπο που ήταν γνωστός ως αυτός που ζητούσε να φύγει ο Γκάλης για να πετύχει ο Άρης στον άνθρωπο που δημιούργησε τον τελευταίο μεγάλο Πανιώνιο, την τελευταία μεγάλη ΑΕΚ, τον νυν μεγάλο Ολυμπιακό.

Ο κόουτς που έχασε τα δύο πιο εύκολα φάιναλ φορ της ιστορίας ίσως με ΠΑΟΚ και ΤΣΣΚΑ, ο κόουτς άλλαξε πολλά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με τον πρωταθλητή Ευρώπης του 2012, Ολυμπιακό.

Ο Ίβκοβιτς τα έκανε όλα, τα πέτυχε όλα δοκίμαζε τα πάντα. Δεν κόλωσε σε καμία πρόκληση. Για την ακρίβεια περνά στην ιστορία ως αυτός που πετύχαινε στο αδύνατο και αποτύγχανε στο εύκολο. Οι τίτλοι μιλούν για έναν προπονητή αλλά όταν θες να μιλήσεις για τον Ίβκοβιτς οφείλεις να βάλεις την πιο σημαντική παράμετρο: την δημιουργία. Ουδείς άλλος έχει δημιουργήσει τόσες ομάδες σε συλλογικό κι εθνικό επίπεδο.

Οικοδόμος, όχι αυτοκράτορας

Αυτό ήθελε πάντα. Να δημιουργεί, να φτάνει στην κορυφή με τα παιδιά του και μετά να αποχωρεί. Ποτέ δεν έμεινε αρκετά για να ζήσει μία αυτοκρατορία. Έφτιαχνε, νικούσε ή έχανε, έφευγε. Δεν συνέχιζε. Όσες φορές αισθάνθηκε πως ο στόχος του επετεύχθη, ασχέτως αποτελέσματος, απλά πήγαινε παραπέρα. Πιο κάτω,πιο πάνω δεν τον ενδιέφερε αρκεί να είχε υλικό να δουλέψει, συνεργάτες που εμπιστεύεται και για το χαλάρωμα το...γιατρικό το βράδυ.

Αντιπαθούσε τις μη...δικές του ομάδες, αντιπαθούσε τους αστέρες. Πιο σωστά αντιπαθούσε όσους ήταν ή πίστευε ο ίδιος πως ήταν πριμαντόντες. Σχεδόν δεν λειτουργούσε όταν μαζεύονταν πολλές βεντέτες. Ακόμα και αν δεν του δημιουργούσαν ζήτημα, ο ίδιος έβρισκε τρόπο να υπάρχουν δυσκολίες οι οποίες τελικά και κόστιζαν.

Και μάνατζερ έφτιαξε

Δημιούργησε ομάδες, παίκτες, προπονητές, μάνατζερ όλα στο κυνήγι μίας επιβεβαίωσης πως ο θρυλικός και πρόωρα χαμένος αδερφός του Σλόμπονταν ή Πίβα, άφησε μία μεγάλη παρακαταθήκη. Οι Σέρβοι λένε πως αυτός ήταν το μεγάλο μυαλό, από αυτόν ξεκίνησαν όλα όσα βλέπουμε στις πρακτικές του Ντούσαν. Οι Σέρβοι βέβαιως γενικώς λένε πολλά...

Είναι αδιαμφισβήτητο πως ο Ίβκοβιτς χρωστάει πολλά στην Ελλάδα και ανταπέδωσε τα περισσότερα. Πραγματικά αισθανόταν την χώρα μας δεύτερη πατρίδα του, αναγνώριζε πάντα την στήριξη των Ελλήνων στον πόλεμο. Γι αυτό έμαθε γρήγορα την γλώσσα και μιλούσε την δική του μοναδική διάλεκτο.

Γκάλης και Φασούλας

Η ηχηρή αποτυχία συνύπαρξης με τον Γκάλη και η πεποίθηση πως δεν θα νικούσε ποτε μαζί του δεν ηταν το τέλος της σχέσης του με την Ελλάδα. Πέρασαν βέβαια σχεδον 10 χρονια και χρειάστηκε να κουμαντάρει την πιο ταλαντούχα εθνική Γιουγκοσλαβίας όλων των εποχών για να παρει την δεύτερη ευκαιρία.

Στον μεγάλο αντίπαλο του Άρη, τον μονίμως δεύτερο με κάθε πιθανό και απίθανο τροπο, στην ομαδα του Φασούλα για τον οποίο ο τότε συμπατριώτης του Τζέρτζια έλεγε πως αποτελεί διαλυτικό στοιχείο.

Δεν τα βρήκαν ποτε, πήραν ενα πρωτάθλημα το μοναδικό, ΠΑΟΚ απέτυχε στο φάιναλ φορ του ΣΕΦ, απέτυχε στο πρωτάθλημα. Ο Φασούλας κάρφωσε τον Ντούντα σε μία...μη συνέντευξη του στο Τρίποντο, ο ...σοφός πια, κάρφωσε τον Φασούλα στους χαμένους ημιτελικούς με τον Ολυμπιακό.

Έφυγε μετα το Φασούλα και για πρώτη φορά πήρε ενα πρότζεκτ οπως το ήθελε στον Πανιώνιο. Πιο σωστά το έφτιαξε οπως ήθελε την δεύτερη σεζόν και θριάμβευσε. Μπόνους ο άγριος καβγάς στο ΟΑΚΑ με παράγοντες του Παναθηναϊκού.

Ο Ολυμπιακός ψώνισε απο Πανιώνιο του εδωσε τη θέση του Ιωαννιδη και δικαιώθηκε. Άλλαξε υπερβολικά τον Ολυμπιακο την επόμενη διετία και απέτυχε.

Πάλι πήρε ενα τέλειο πρότζεκτ οπως αυτός της ΑΕΚ του Φιλίππου και του εδωσε τρεις τίτλους σε 2 χρονια και μια εξαιρετικη βάση Ελλήνων.

Επόμενη αποστολή η αναστήλωση του ρωσικού μπασκετικού μεγαλείου. Οσο δημιουργούσε πετύχαινε. Οταν ήρθε η ωρα του ευρωπαϊκού τίτλου απέτυχε. Για τελευταία φορά μέχρι το φινάλε.

Ο ήρωας των Σέρβων

Ανοικοδομεί την διαλυμένη απο το 2005 εθνική Σερβίας και το 2010 ειναι έτοιμος για τη μεγάλη επιστροφη. Περίεργα πραγματα. Ο πανάκριβος και υπερπλήρης Ολυμπιακός του 2011 αποτυγχάνει οικτρά και αλλάζει το ευρωπαϊκό μπάσκετ ο νεανικός Ολυμπιακός του 2012. Και μετα φεύγει. Αποχωρεί. Δεν τα βρίσκει με τους Αγγελόπουλους. Λέγεται πως ήθελε να αλλάξει τα πάντα εντός κι εκτος ομάδας. Οταν δεν πήρε τον απόλυτο έλεγχο έφυγε λέγοντας πως σταματάει.

Ίσως να έπρεπε αλλά αν δεν δοκίμαζε στην Τουρκία δεν θα ηταν ο Ίβκοβιτς.

Το τελευταίο του δημιούργημα θύμισε στην Ευρωπη πως η επιτυχία έρχεται πρωτίστως απο την δουλεια και την ομαδα. Αρκεί η ομαδα να εχει μεγάλους παικτες που δε θα ξινίζουν τα μούτρα οταν τους φωνάζει.

Αρκεί να μην εχει παικτες απευθείας απο το ΝΒΑ οπως ο Μπέιλι, ο Άντερσον ή παικτες που φοράνε ρεπούμπλικα. Είχε απορρίψει τον μεγάλο Τερι Καμιγκς από τον Ολυμπιακό διοτι σε κάποιο αφιέρωμα τον είδε να φοράει καπέλο και βαρύ γούνινο παλτό. Τόσο απλά.

Όπως απλά τα βρήκε με τον κρυστάλλινο, οπως τον αποκαλούσε λόγω ενος βραβείου σε ολ σταρ Ευρώπης, Ρίβερς, τον δουλευταρά Μπόουι, τον Λο, τον Ντόρσεϊ.

Μισέλληνας; Κάποιο λάθος κάνετε

Στα 90ς η ακμάζουσα μασονία τον παρουσίαζε ως τον αρχιερέα της σερβικής μαφίας κι εναν άνθρωπο που κατέστρεφε το ελληνικό ταλέντο φέρνοντας Σέρβους. Ο Ίβκοβιτς ηταν ο πρώτος προπονητής που δούλεψε πραγματικά με τον Ελληνα παίκτη και είχε εναν μοναδικό τροπο να τον αναδεικνύει. Πάντα βοηθούσε συμπατριώτες του αλλα κατάφερνε να μην εκτίθεται. Πολύ.

Σκληρός άνθρωπος, αυστηρός στήριζε τους ανθρώπους του, όποιος δεν τον άκουγε ηταν εχθρός. Γι αυτό κι ελάχιστοι ιδιαίτερα Σέρβοι δεν τον άκουγαν.

Γι αυτό και για τους φίλους μας θεωρείται και αντιμετωπίζεται ως ο μεγαλύτερος όλων. Ο Ομπράντοβιτς δεν είχε πρόβλημα να σκουπίζει το πινακάκι του το 1995, ο Τζόρτζεβιτς να μην χαλάσει τίποτε απο τη συνταγή του.

Δικό του παιδι ο Κατσικάρης, ο Αγγέλου και βέβαια ο Μισκο Ραζνιάτοβιτς. Μεταξύ άλλων.

Το γιατρικό

Λένε πως ο Ντούντα οταν κτίζει ομάδες σημαδεύει εναν παίκτη που έρχεται απο κακή σεζόν ή εχει κακή φήμη. Το καλοκαίρι του 1999, καλεί εναν απο του βοηθούς του στην ΑΕΚ να τον γνωρίσει και να μιλήσουν για την προετοιμαςία. Η βραδιά είχε ...γιατρικό και μία μονο κουβέντα: μπρε φέτος ο Κορωνιός θα ειναι ο ηγέτης μας. Οπως κι έγινε.

Αυτό που ειναι σίγουρο, αφορά στην εμπιστοσύνη στα ελληνικά του. Στον ΠΑΟΚ οι δημοσιογράφοι είχαν αντιληφθεί την επιμονή του στο "περιμενούσαμε" γι αυτό και φρόντιζαν να ξεκινούν κάθε ερώτηση με "περιμένατε ότι".

Στον Ολυμπιακο σε κάθε ενα απο τα ξεκινήματα της χρονιάς δεν παρέλειπε να ευχηθεί ....χρονια πολλά ως συμπλήρωμα στον εκπρόσωπο Τύπου που άνοιγε τις συνεντεύξεις με το "καλή χρονια σε ολους".

Το μυστικό του Ίβκοβιτς ηταν η ιδέα της ομάδας. Πίστευε πως οποίος δουλεύει στον σύλλογο ειναι μέρος του συνόλου. Γι αυτό στις αποστολές ήθελε ολοι να ακολουθούν το προγραμμα των παικτών. Σε ταξίδι στην Κρήτη μέλος της αποστολής ζήτησε να δει τους γονείς του που έμεναν λίγα τετράγωνα μακριά απο το ξενοδοχείο: " ευχαρίστως να πας αγόρι μου, αλλα δεν γίνεται". Τέλος.

Οσο για το γιατρικό; Αυτό συνόδευε κάθε μεγάλη κουβέντα μετα απο νίκη ή ήττα στο εξωτερικό. Καλεσμένος οποίος μπορούσε να ...ακολουθήσει. Τα πιο γερά ποτήρια εχουν ακούσει τις καλύτερες ιστορίες.

Στον επίλογο.... Σίγουρα υπαρχει επίλογος; Ποιος μπορει να πει με σιγουριά πως ο Ντούντα δεν θα βρει μια παρέα απο πιτσιρίκια στη γειτονιά του, θα διώξει τους πιο ράθυμους, θα τσακωθεί με όποιο δεν τον ακούει και τελικά θα τα οδηγήσει στην κορυφή του ...προαστίου;

Αυτοί οι άνθρωποι δεν αποχωρούν από το μπάσκετ. Αλλάζουν μονο στόχευση.