Το τρίποντο θα μας... κρίνει

Γρήγορη, αθλητική, θεαματική, σύγχρονη, χωρίς σουτ. Είναι πολύ εύκολη η οποιαδήποτε ανάλυση όταν έχεις να κάνεις με μία ομάδα η οποία έχει ως γνώμονα τα...νιάτα και τον προπονητή που δεν αλλάζει το πλάνο του.

Ο Κατσικάρης έκανε τις...εκπτώσεις του πέρυσι θέλοντας να βρει μία συνολική ισορροπία ανάμεσα στο δικό του θέλω και τα...μπορώ των έμπειρων παικτών του. Πιο σωστά, από τα μέσα του Μουντομπάσκετ, φάνηκε πως λειτουργούσε περισσότερο ισορροπιστικά.

Αυτό δεν συνέβη σε όσα είδαμε στην πρεμιέρα φιλικών της εθνικής μας και όσα θα δούμε στην συνέχεια. Είναι σαφώς μία ομάδα "Κατσικάρη" με τα συν και τα πλην της, ίσως για πρώτη φορά στα τρία χρόνια του προπονητή της Μούρθια. Ιδιαίτερα μόλις μπουν στην εξίσωση δύο παίκτες οι οποίοι ταιριάζουν γάντι σε αυτό τον ρυθμό όπως ο Σλούκας και ο Περπέρογλου, θεωρητικά η εθνική θα είναι κοντά στο τελικό της πλάνο.

Νέα παιδιά, γρήγορα πόδια, διάθεση και...τρέξιμο όλα αυτά είναι στοιχεία τα οποία είδαμε στην πρεμιέρα και αποτελούν τους βασικούς πυλώνες. Το σουτ θα αποτελέσει ζητούμενο καθώς οι αντίπαλοι θα κοιτάξουν να κλείσουν τους διαδρόμους στον τριπλουνίστα Αντετοκούνμπο και θα βάλουν κορμιά απέναντι στους Κουφό-Μπουρούση.

Όλα αυτά είναι ωραία και πραγματικά αισιόδοξα για το απώτερο μέλλον, όμως αυτό το σύνολο έχει μία αποστολή που δεν είναι η ανανέωση: πρέπει να προκριθεί στους Ολυμπιακούς του Ρίο.

ΚΑΛΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Ο προπονητής είχε δίκιο στις δηλώσεις του υπογραμμίζοντας πως η φετινή προσπάθεια αποτελεί μία εικόνα από το μέλλον, όμως η εθνική έχει στόχο και πρέπει να τον πετύχει.Το αγωνιστικό πλάνο, στις γενικές του γραμμές, δεν αλλάζει. Ο Κατσικάρης έχει μία γεμάτη 10ετία στους πάγκους και οι ομάδες του έχουν τις ίδιες επιδιώξεις. Φέτος δε, διαθέτει το υλικό για να κάνει όλα όσα σχεδιάζει.

Η Ελλάδα θα είναι γρήγορη, θα προσπαθεί να αποφεύγει όσο μπορεί το 5-5 σκοράροντας σε δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς ή στα πρώτα δεύτερα μίας επίθεσης επιδιώκοντας να έχει συνεχώς την αντίπαλη άμυνα σε εγρήγορση. Με αυτό τον τρόπο ίσως καλύψει κι ένα μέρος του παραδοσιακού προβλήματος του σουτ.

Ας μην γελιόμαστε, οι γαλανόλευκοι ετοιμάζονται για δύο αγώνες: κόντρα στην Κροατία και την Ιταλία. Αποδεχόμαστε το γεγονός πως λόγω διαφοράς επιπέδου, θα είμαστε στα ημιτελικά κι εκεί θα βρούμε τους Κροάτες λογικά. Δύο τελικοί.

ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΣΟΥΤ

Σε ένα πιο ...μακρύ τουρνουά-πρωτάθλημα είναι πιο εύκολο να διορθώσεις πράγματα είτε ως αποτέλεσμα είτε ως εικόνα. Εδώ δεν ισχύει. Μία κι έξω. Γι αυτό το μπάσκετ που μπορεί και να χαρακτηριστεί ενστικτώδες, πιθανώς να φέρει αποτελέσματα καλύτερα από κάτι πιο οργανωμένο που άλλωστε δεν υπάρχει ο χρόνος να δουλευτεί.

Παίζοντας όμως σε τελικούς όπου θα πέφτουν κορμιά, αν σου λείπει ένα στοιχείο όπως το σουτ, αυτό κοστίζει. Διότι θα πέσει ασύλληπτο ξένο, η έδρα θα διαδραματίσει ρόλο, οπότε όσο παίζεις πιο κοντά στο καλάθι, τόσο οι άμυνες θα πέφτουν πάνω.

Αυτή η Ελλάδα αν βάλει τα σουτ, έχει μεγάλες ελπίδες να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες κι επί του παρόντος δεν φαίνεται πως θα είμαστε πολύ άνετοι στην εκτέλεση. Θα πάμε ...βράδυ με βράδυ και χωρίς παίκτες με σταθερό τρίποντο, δεν γίνεται να προβλέψουμε το μέλλον μας. Σίγουρα όμως μπορούμε να ελπίζουμε σε αυτό. Είτε φέτος είτε στο εγγύς μέλλον.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ήταν πραγματικά ευχάριστο το...άγχος παιδιών όπως ο Θανάσης Αντετοκούμπο, ο Μπόγρης στην πρεμιέρα τους με τους άνδρες. Μας έχει λείψει αυτή η φλόγα, το πάθος, το πρώτο τρέμουλο όταν φοράς τα γαλανόλευκα. Ίσως η άγνοια κινδύνου να είναι ζωτικής σημασίας για την εθνική μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ελλάδα - Τουρκία 78-52