Ομάδα αλάνας

Από αυτά τα ματς που σκέφτεσαι τι ωραίες ήταν οι εποχές που στα Μουντιάλ έπαιζαν τα ματς σε χάνει, βγαίνει. Σλοβενία εναντίον Αλγερίας. Σλοβίλσον- Σμίλσον που θα λέγανε και οι Αμερικάνοι Εβραίοι, εναντίον των rejects και near rejects της γαλλικής ποδοσφαιρικής παραγωγής. Από την μία αρχηγός ο Κόρεν, ένας παίκτης που πριν λίγο καιρό είχε γραφτεί ότι ενδιαφέρει την ΑΕΚ, από την άλλη βασικός επιθετικός ο Τζεμπούρ, ένας παίκτης που η ΑΕΚ σταυρώνει τα δάχτυλα της μπας και βρεθεί αγοραστής.

Όχι ακριβώς αυτό που κάποιος θα ονόμαζε σύγκρουση των παγκοσμίων υπερδυνάμεων σε κάτι που μόνο υπερθέαμα δεν ήταν. Από τα ματς που σε ένα χρόνο θα θυμάσαι ότι αντίπαλοι ήταν η Σλοβακία με την Τυνησία, σε 10 η Ουγγαρία με το Μαρόκο και σε 20 η Φινλανδία με την Μογγολία. Αξέχαστο.

Στο μεταξύ και επειδή έβλεπα το κακό να πλησιάζει με δρασκελιές, για να μην πήξω από το ποδόσφαιρο πήγα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Το ωραιότερο στοιχείο του είναι η είσοδος από την νοτιοδυτική πλευρά που μοιάζει σαν μπαίνεις σε ένα περιποιημένο κήπο βίλας της Τοσκάνης. Το κτίριο μέσα είναι καλό ως πολύ καλό, αλλά από εκθέματα το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Πατησίων του ρίχνει στα αυτιά.
Τα περισσότερα μοιάζουν να είναι αντίγραφα των αυθεντικών, μερικά μοιάζουν να είναι αντίγραφα αντιγράφων, ενώ κάποια έχουν τις περιγραφές στο κενό. Προφανώς γιατί δεν έχει ακόμα κατασκευαστεί το αντίγραφο.

Το πιο ενδιαφέρον σημείο του μουσείου μπορεί και να είναι το κέντρο του κυρίως διαδρόμου κοντά στην είσοδο, που αν σηκώσεις το κεφάλι βλέπεις τι θα φορεθεί σε εσώρουχα εφέτος το καλοκαίρι στην Βόρεια Ευρώπη. Ο αρχιτέκτονας είτε επειδή δεν το σκέφτηκε, είτε επειδή γούσταρε το μάτι, έχει κάνει τον διάδρομο του επάνω ορόφου διαφανή, οπότε όποια περνάει με φούστα φλασάρει το βρακάκι της στο φιλοθεάμον κοινό του ισογείου.

Η Γκάνα είναι καλύτερη από την Αλγερία και η Σερβία από την Σλοβενία οπότε και το απογευματινό ματς ήταν καλύτερο από την μεσημεριανή σούπα. Το πρόβλημα της Σερβίας είναι ότι πάντα μοιάζει σαν να είναι ομάδα που έγινε σε αλάνα. Ότι κάποιοι υπήρχαν, βάλανε «πόδια», βγήκε μια ενδεκάδα και με το που τελειώσει το ματς ο κάθε ένας θα τραβήξει τον δρόμο του στην ομάδα του που εκεί βγάζει το ψωμάκι του και αυτή τον ενδιαφέρει. Δεν είναι συμπτωματικό ότι οι Σέρβοι αρχίζουν και παίζουν μπάλα όταν μένουν με 10 παίκτες και νιώθουν ότι πρέπει να προσπαθήσουν λίγο περισσότερο για να έχουν τύχη στο ματς.

Οσο για το πέναλτι που κάνει ο Κουζμάνοβιτς είναι από αυτά της ανθρώπινης ψυχολογίας. Εχει τεντώσει το κεφάλι του όσο μπορεί, καταλαβαίνει ότι δεν φτάνει την μπάλα και τεντώνει το χέρι. Αντίστοιχα, αν η σέντρα ήταν χαμηλή, θα άπλωνε το πόδι και όταν θα καταλάβαινε ότι δεν φτάνει την μπάλα θα προσπαθούσε να αποκρούσει. Όπως μαντέψατε όλοι σας, με το άλλο πόδι.