Η παρακαταθήκη του Σταρόστιν…
«Η Σπαρτάκ απέκτησε πολλούς φίλους για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν επειδή δεν είχε προστάτες το στρατό ή τη μυστική αστυνομία. Ο δεύτερος διότι ήθελε πάντα να παίζει το πιο θεαματικό ποδόσφαιρο… Θα είμαι ευτυχής αν σε 100 χρόνια οι φίλοι του ποδοσφαίρου λένε για τη Σπαρτάκ ότι είναι η πιο θεαματική ομάδα, κι ας μην κατακτήσουμε πολλούς τίτλους»… Αυτές οι σκόρπιες φράσεις από το βιβλίο του Νικολάι Σταρόστιν «Futbol skvoz gody» («Το ποδόσφαιρο στο πέρασμα των χρόνων»), στο οποίο αυτή η εμβληματική φυσιογνωμία του σοβιετικού αθλητισμού ξεδιπλώνει την πολυτάραχη ποδοσφαιρική της ζωή, περικλείουν σε λίγες λέξεις όλο το νόημα ύπαρξης και ανάπτυξης της Σπαρτάκ Μόσχας, της ομάδας που σ’ ένα σφιχτό καθεστώς, ως και απολυταρχικό, τόλμησε να παίξει το ρόλο του επαναστάτη.
Ο Σταρόστιν ήταν, κατά τις αφηγήσεις όσων τον είδαν να παίζει την εποχή του Μεσοπολέμου, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που γέννησε η πλάση. Μπροστά του οι Πελέ, Μαραντόνα, Μέσι δεν αξίζουν μία… Υπερβολές, θα πείτε. Ποιος ξέρει… Η ουσία είναι πως ο άνθρωπος αυτός πέρασε στην Ιστορία ως αιώνιος επαναστάτης. Αρνούμενος να συμβιβαστεί με το σταλινικό καθεστώς, αρνούμενος να εγκαταλείψει την επαναστατική ιδέα της Σπαρτάκ Μόσχας, μιας ομάδας με το χαρακτηριστικό όνομα του επαναστάτη σκλάβου-μονομάχου, χωρίς πάτρονα το στρατό (ΤΣΣΚΑ) ή την KGB (Ντινάμο). Η αντίθεσή του ήταν τόσο απόλυτη που το πλήρωσε με χρόνια εξορίας και την ποινή του θανάτου να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του, επειδή δεν έκανε το χατήρι στον πανίσχυρο διευθυντή της KGB, τον Λαυρέντι Μπέρια, να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Ντινάμο…
Η αποκατάσταση του Σταρόστιν έγινε το 1953, όταν ο Στάλιν είχε πεθάνει και ο Μπέρια στηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Εφτασε στο σημείο να γίνει και προπονητής της εθνικής ομάδας της ΕΣΣΔ το 1955, όμως υπηρέτησε την Σπαρτάκ από το πόστο του προέδρου. Διατηρήθηκε στην προεδρία της Σπαρτάκ από το 1955 ως το 1992 κι έζησε πολλά, από τίτλους πρωταθλητή ως υποβιβασμούς. Ποτέ, όμως, δεν απαρνήθηκε την ιδέα της θεαματικής ομάδας. Η Σπαρτάκ έχει στο DNA της, θα’ λεγε κανείς, το θέαμα. Σε σημείο που να μην μπορεί πια να παίξει «για το αποτέλεσμα», ακόμα κι αν αυτό την ευνοεί…
Τα απομνημονεύματα του Σταρόστιν γράφτηκαν το 1989, όταν η Σπαρτάκ πήρε το τελευταίο της σοβιετικό πρωτάθλημα. Ως το 1996 που έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια του ο Σταρόστιν πρόλαβε να δει τη Σπαρτάκ να κυριαρχεί στο νεοσύστατο ρώσικο πρωτάθλημα (συγκεκριμένα πήρε όλους πλην ενός τους τίτλους από το 1992 ως το 2001, ένα απίστευτο ρεκόρ για το ρώσικο ποδόσφαιρο). Ο τίτλος του 2001 ήταν ο τελευταίος, φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε. Ακόμα, όμως, και σ’ αυτή την περίοδο κάμψης από πλευράς αποτελεσμάτων, η Σπαρτάκ παρέμεινε μακράν η ομάδα με τα περισσότερα γκολ (ενεργητικό, αλλά δυστυχώς γι’ αυτήν και παθητικό) από τις λογιζόμενες ως «μεγάλες» της Ρωσίας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι πρώτη η Σπαρτάκ από τις ρώσικες ομάδες αποφάσισε να επενδύσει λεφτά σε Βραζιλιάνους, τους παραδοσιακούς «εγγυητές» του ποδοσφαιρικού θεάματος.
Απόψε η Σπαρτάκ παίζει στο Αμστερνταμ Αρίνα με τον Αγιαξ, στη φάση των «16» του Europa League. Εδώ που έφτασε, δεν θα μπορούσε να μην την ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Κι όμως, ο προπονητής της Βαλερί Καρπίν (καλύτερος Ρώσος ποδοσφαιριστής το 1999, μην το ξεχνάμε) δεν υποσχέθηκε ούτε καλό αποτέλεσμα, ούτε πρόκριση, αλλά «καλό παιχνίδι»… Κι εναντίον του Αγιαξ του Ελ Χαμντάουι, του Ντε Γιονγκ και του Σουλεϊμάνι, η Σπαρτάκ παρατάσσει μια φουρνιά ταλαντούχων Βραζιλιάνων (Αλεξ, Βέλιτον, Αρι, Ιμπσον)… Αν μη τι άλλο η απόδοση του over είναι δίκαιη…
ΒΕΤFAIR: 1,90
BETOTO: 1,85
BETLICK: 1,85
Ο Σταρόστιν ήταν, κατά τις αφηγήσεις όσων τον είδαν να παίζει την εποχή του Μεσοπολέμου, ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που γέννησε η πλάση. Μπροστά του οι Πελέ, Μαραντόνα, Μέσι δεν αξίζουν μία… Υπερβολές, θα πείτε. Ποιος ξέρει… Η ουσία είναι πως ο άνθρωπος αυτός πέρασε στην Ιστορία ως αιώνιος επαναστάτης. Αρνούμενος να συμβιβαστεί με το σταλινικό καθεστώς, αρνούμενος να εγκαταλείψει την επαναστατική ιδέα της Σπαρτάκ Μόσχας, μιας ομάδας με το χαρακτηριστικό όνομα του επαναστάτη σκλάβου-μονομάχου, χωρίς πάτρονα το στρατό (ΤΣΣΚΑ) ή την KGB (Ντινάμο). Η αντίθεσή του ήταν τόσο απόλυτη που το πλήρωσε με χρόνια εξορίας και την ποινή του θανάτου να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του, επειδή δεν έκανε το χατήρι στον πανίσχυρο διευθυντή της KGB, τον Λαυρέντι Μπέρια, να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Ντινάμο…
Η αποκατάσταση του Σταρόστιν έγινε το 1953, όταν ο Στάλιν είχε πεθάνει και ο Μπέρια στηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Εφτασε στο σημείο να γίνει και προπονητής της εθνικής ομάδας της ΕΣΣΔ το 1955, όμως υπηρέτησε την Σπαρτάκ από το πόστο του προέδρου. Διατηρήθηκε στην προεδρία της Σπαρτάκ από το 1955 ως το 1992 κι έζησε πολλά, από τίτλους πρωταθλητή ως υποβιβασμούς. Ποτέ, όμως, δεν απαρνήθηκε την ιδέα της θεαματικής ομάδας. Η Σπαρτάκ έχει στο DNA της, θα’ λεγε κανείς, το θέαμα. Σε σημείο που να μην μπορεί πια να παίξει «για το αποτέλεσμα», ακόμα κι αν αυτό την ευνοεί…
Τα απομνημονεύματα του Σταρόστιν γράφτηκαν το 1989, όταν η Σπαρτάκ πήρε το τελευταίο της σοβιετικό πρωτάθλημα. Ως το 1996 που έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια του ο Σταρόστιν πρόλαβε να δει τη Σπαρτάκ να κυριαρχεί στο νεοσύστατο ρώσικο πρωτάθλημα (συγκεκριμένα πήρε όλους πλην ενός τους τίτλους από το 1992 ως το 2001, ένα απίστευτο ρεκόρ για το ρώσικο ποδόσφαιρο). Ο τίτλος του 2001 ήταν ο τελευταίος, φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε. Ακόμα, όμως, και σ’ αυτή την περίοδο κάμψης από πλευράς αποτελεσμάτων, η Σπαρτάκ παρέμεινε μακράν η ομάδα με τα περισσότερα γκολ (ενεργητικό, αλλά δυστυχώς γι’ αυτήν και παθητικό) από τις λογιζόμενες ως «μεγάλες» της Ρωσίας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι πρώτη η Σπαρτάκ από τις ρώσικες ομάδες αποφάσισε να επενδύσει λεφτά σε Βραζιλιάνους, τους παραδοσιακούς «εγγυητές» του ποδοσφαιρικού θεάματος.
Απόψε η Σπαρτάκ παίζει στο Αμστερνταμ Αρίνα με τον Αγιαξ, στη φάση των «16» του Europa League. Εδώ που έφτασε, δεν θα μπορούσε να μην την ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Κι όμως, ο προπονητής της Βαλερί Καρπίν (καλύτερος Ρώσος ποδοσφαιριστής το 1999, μην το ξεχνάμε) δεν υποσχέθηκε ούτε καλό αποτέλεσμα, ούτε πρόκριση, αλλά «καλό παιχνίδι»… Κι εναντίον του Αγιαξ του Ελ Χαμντάουι, του Ντε Γιονγκ και του Σουλεϊμάνι, η Σπαρτάκ παρατάσσει μια φουρνιά ταλαντούχων Βραζιλιάνων (Αλεξ, Βέλιτον, Αρι, Ιμπσον)… Αν μη τι άλλο η απόδοση του over είναι δίκαιη…
ΒΕΤFAIR: 1,90
BETOTO: 1,85
BETLICK: 1,85
.jpg)
