Οι Έλληνες προπονητές απάντηση στο κακό πρωτάθλημα

Η Super League (λέμε τώρα…) τελείωσε και πέρα από τα παρασκήνια, τα δικαστήρια, και τον τίτλο, υπάρχει κάτι που ήρθε η ώρα να δούμε συνολικά και αυτό είναι η ποιότητα του ποδοσφαίρου που παίχτηκε στο πρωτάθλημα. Η πρώτη σκέψη είναι η απογοήτευση από το πολύ κακό ποδόσφαιρο που είδαμε και φέτος, δεν μιλάω για τις εξαιρέσεις αλλά για τον κανόνα.

Ας δούμε εδώ πως τα πήγαν οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για την εικόνα των ομάδων εντός αγωνιστικού χώρου, δηλαδή οι προπονητές. Μια προσεκτική ματιά μας δείχνει ότι όταν οι ομάδες εμπιστεύτηκαν Έλληνες προπονητές κατά κανόνα παρουσιάστηκαν βελτιωμένες ή καλές και πέτυχαν τους όποιους στόχους τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το τέλος του πρωταθλήματος βρήκε τους Έλληνες προπονητές με ανεβασμένες τις μετοχές και τη ζήτηση.

Η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα (εντός γηπέδων) με προπονητή τον Κωστένογλου, ο Λεμονής αποχώρησε από τον Ολυμπιακό με το Super Cup, τα δύο διπλά και τη συμμετοχή στους 16 του Champions League σαν παράσημα, η Λάρισα έπαιξε και φέτος ωραίο ποδόσφαιρο και πέτυχε μία αξιοπρόσεκτη πορεία στο κύπελλο UEFA με προπονητή τον Δώνη, ο Εργοτέλης σώθηκε και μάλιστα παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο χάρις την εμπιστοσύνη στον Καραγεωργίου, ο ΟΦΗ βελτίωσε την εικόνα του και έσβησε κάθε ψίθυρο για σχέση με τον Παναθηναϊκό χάρις τον Παράσχο, ο Λεβαδειακός σώθηκε με τον Τεννέ, η Ξάνθη βελτιώθηκε με τον Κεχαγιά, ενώ απέτυχαν η Βέροια των πέντε προπονητών και η Καλαμαριά που για χρόνια κρατήθηκε με μικρό budget στη κατηγορία χάρις τον Κατσαβάκη, αλλά τη φετινή χρονιά ήταν «ειδικές» οι συνθήκες που συνάντησε μετά την υπόθεση Βάλνερ...

Απόλυτα πετυχημένος και ο Άρης του «Έλληνα» Μπάγιεβιτς, ενώ αξιοπρεπής ήταν και η παρουσία του Τζαναβάρα στον Αστέρα. Από την άλλη είχαμε την τεράστια αποτυχία των ξένων προπονητών. Πεσέιρο και Σάντος προκάλεσαν λαϊκά δικαστήρια σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, ο Σεγκούρα απογοήτευση στον Ολυμπιακό και ας φεύγει τροπαιούχος, ο Φερέρ κατάφερε να φύγει χωρίς να χαιρετήσει τους παίκτες του, ενώ και ο Κάμπος πρόλαβε να χαλάσει στον Ατρόμητο τις καλές εντυπώσεις που προκάλεσε στον Αστέρα. Εξαίρεση αποτέλεσε ο πετυχημένος Λίνεν και ο Πεντράθα ο οποίος όμως καλείται να περάσει τις εξετάσεις της δεύτερης χρονιάς στις οποίες απογοήτευσαν Όγιος και Μάουρερ.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες προπονητές έχουν καλύτερη παρουσία στο πρωτάθλημα από τους ξένους. Γνωρίζουν την Ελληνική πραγματικότητα, αξιολογούν καλύτερα το ρόστερ τους, νοιάζονται περισσότερο για την ομάδα που δουλεύουν ενώ κακά τα ψέματα, για να έρθει ξένος προπονητής στην Ελλάδα εκτός αν είναι πολλά τα λεφτά, μάλλον από τα αζήτητα έρχεται...

Οι καραμπόλες των προπονητών ως τώρα με κάνουν να αισιοδοξώ ότι θα δούμε του χρόνου ένα καλύτερο πρωτάθλημα με πολλούς αξιόλογους Έλληνες προπονητές: ο Δώνης στην ΑΕΚ, ο Ματζουράκης στη Ξάνθη, ο Παράσχος στον ΟΦΗ, ο Ουζουνίδης στη Λάρισα, ο Καραγεωργίου στον Εργοτέλη, ο Τεννές στο Λεβαδειακό, ενώ μεγάλες πιθανότητες έχουν να ανέβουν οι ανερχόμενοι Αμανατίδης του ΠΑΣ, Παπακώστας του Πανσερραϊκόυ και ο αξιόλογος Τσιώλης του Θρασύβουλου. Όλα αυτά ενώ δεν έχουν καταλήξει ακόμα κάπου προπονητές με τίτλους όπως ο Λεμονής και ο Κωστένογλου και ενώ δεν θα δουλεύουν για σύλλογο ο πολλά υποσχόμενος Νιόπλιας και ο καλύτερος, για εμένα, Έλληνας προπονητής Αναστασιάδης.

Η φετινή συγκυρία είναι ιδανική για να ισχυροποιήσουν οι Έλληνες προπονητές τη θέση τους, αρκεί και οι ίδιοι να αποφύγουν λάθη του παρελθόντος όπως το να δέχονται να δουλεύουν χωρίς ή με μικρά συμβόλαια, να φεύγουν χωρίς αποζημιώσεις, να μην ξέρουν να πουν όχι σε κακές προτάσεις και να μην ξέρουν πότε να φύγουν από μια ομάδα, όλα αυτά φοβούμενοι ότι οι παράγοντες θα στραφούν σε ξένους. Άλλωστε όσους Βασίλιεφ και Κοκότοβιτς να φέρουν οι παράγοντες, στα δύσκολα είναι βέβαιο ότι θα εμπιστευτούν τον Τεννέ.