Δεν είναι αυτή η ταυτότητα της Εθνικής μας ομάδας

Θα κάνω μία μικρή ανάλυση για το πώς φτάσαμε στη πρώτη μας ήττα. Αν με τη Σουηδία χαραμίζεις 5 παίκτες (και ο Κατσουράνης 6) για να σταματήσεις ένα όντως πολύ καλό (αλλά όχι και ΡΟΝΑΛΝΤΙΝΙΟ) παίκτη όπως ο Ιμπραΐμοβιτς (άντε και το γέρο-Λάρσον) τότε με την Ισπανία πώς θα παίξεις;;;

Η ομάδα κατέβηκε με τέτοιο αμυντικό προσανατολισμό που ήταν αδύνατο να δημιουργήσει στον επιθετικό τομέα. Και αν κάποιος ρωτήσει ‘’μα καλά και το 2004 με τέτοιο σύστημα δεν ξεκινήσαμε;’’ η απάντηση είναι απλή… Αλλιώς αξιοποιείς το Τοροσίδη και αλλιώς το Φύσσα. Αλλιώς αξιοποιείς το Γκέκα και αλλιώς το Βρύζα. Άλλα όπλα είχες στο πάγκο τότε (ήταν λίγα) και άλλα τώρα (Αμανατίδης, Σαλπιγγίδης, Λυμπερόπουλος κτλ).

Εν ολίγοις, με αυτό το σημερινό υλικό που κατά τη γνώμη μου είναι Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ στη ποδοσφαιρική της ιστορία -ΣΥΝ ένα ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ, ΨΥΧΡΑΙΜΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΜΕ ΗΔΗ ΕΝΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ στις πλάτες του- ΣΥΝ μια ομάδα με αυτοπεποίθηση λόγω της πορείας του 2004- το 5-4-1 σύστημα εναντίον όχι και της πιο τεχνικής ομάδας της Ευρώπης μοιάζει τουλάχιστον λίγο και αδικεί ταυτόχρονα τη δυναμική και το δημιουργικό ταλέντο του υλικού αυτής της Εθνικής ομάδας.

Αυτή η Εθνική ομάδα μπορεί να παίξει πολύ δημιουργικό ισορροπημένο ποδόσφαιρο και δεν είναι πλέον ο χαρακτήρας της η μαζική άμυνα.

Πάμε στις αλλαγές… Δυο αλλαγές: Η πρώτη στο ημίχρονο. Σαμαράς αντί Γκέκα… Γιατί; Τι θα άλλαζε; Θες να βάλεις Σαμαρά; Βγάλε ένα αμυντικό από τους 5 (πχ Άντζας) βάλτον διπλά στο Γκέκα να γεμίσεις την αντίπαλη περιοχή. Βλέπεις σε όλο το πρώτο ημίχρονο ότι με μισό Χαριστέα μπορείς και γίνεσαι απειλητικός σε μια όχι φοβερά οργανωμένη σουηδική άμυνα. Γιατί δε ρισκάρεις λίγο κύριε Ότο; (σιγά το ρίσκο το 4-3-3).

Έχεις ένα παικταρά δυνατό που λέγεται Αμανατίδης που μαζί με το Τοροσίδη αποδεδειγμένα κάνουν όργια από αριστερά. Γιατί να μη πάρει ευκαιρία αν όχι από την αρχή τουλάχιστον πιο νωρίς; Και επιτέλους είναι τόσο παράλογο να φτιάξουμε επιτέλους τα άκρα μας; Δηλαδή… έχεις ένα Σεϊταριδη ντεφορμέ εδώ και χρόνια… και ένα Τοροσίδη να είναι γεννημένος για δεξί μπακ. Έχεις και μια ανερχόμενη ελπίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου εν ονόματι Σπυρόπουλος να παίζει φυσική θέση αριστερό μπακ. Γιατί λοιπόν να μη τους βάλουμε εκεί να παίζουν και να ψηθούν από τα προκριματικά και τι προετοιμασία;

Είναι παράλογη μια ενδεκάδα του τύπου Νικοπολίδης, Τοροσίδης, Δέλλας, Κυργιάκος, Σπυρόπουλος, Μπασινάς, Κατσουράνης, Αμανατίδης, Χαριστέας (Σαμαράς), Γκέκας απέναντι σε μια τέτοια ΣΟΥΗΔΙΑ;;;;; Και μη ξεχνάμε το ταχύτατο Σαλπιγγίδη ειδικά όταν δίνουμε χώρο στον αντίπαλο όπως χθες ή το πολυσύνθετο και πολύπειρο Λυμπερόπουλο ειδικός για κλειστές άμυνες ειδικά όταν βρίσκεσαι πίσω στο σκορ.

Και κάτι τελευταίο…. Μία ακόμα φορά βρεθήκαμε στο EURO πίσω στο σκορ και τελικά χάσαμε…(ΜΕ ΡΩΣΙΑ 2004)… μήπως πρέπει να προβληματιστούμε; Μήπως ο προπονητής φτιάχνει αυτήν την ομάδα με μόνο στόχο και σχέδιο το μηδέν στην άμυνα και αν φάμε πρώτοι γκολ δεν υπάρχει σχέδιο συντονισμένης αντίδρασης; Μήπως;