Αλήθειες και ψέματα από την προετοιμασία

Η καλοκαιρινή προετοιμασία του Παναθηναϊκού ολοκληρώθηκε και πλέον οι «πράσινοι» παίρνουν θέση στην αφετηρία των επισήμων αγωνιστικών τους υποχρεώσεων. Θα επιχειρήσουμε να καταγράψουμε όσα είδαμε, όσα περιμέναμε αλλά δεν είδαμε και βεβαίως όσα ανοίγονται μπροστά μας, χωρίς όμως να προδικάζουμε το παραμικρό.

Δεν θα κλέψουμε δα το ψωμί του Νίκου Χορταρέα και της Ολυμπίας Καντούνη. Άλλωστε το να επιβεβαιωθούν κάποιες ανησυχίες που πάντα γεννώνται στη διάρκεια μιας προετοιμασίας είναι το λιγότερο. Το να καλλιεργηθούν όμως υψηλές προσδοκίες που δεν θα επαληθευτούν είναι ό,τι χειρότερο.

Μ’ αυτά λοιπόν στο πίσω μέρος του μυαλού ξεκινάμε...

Αλήθειες και ψέματα

α) ο προπονητής δεν έχει σπουδαία δουλειά στον τομέα της ομοιογένειας, γιατί ο βασικός κορμός παρέμεινε ο ίδιος.
Ψέμα. Οι Άντονσον, Μπόβιο και Ρομέρο είναι παίκτες ενδεκάδας και το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τους Βίκτορ, Ίβανσιτς, όταν με το καλό παρουσιαστούν 100% έτοιμοι, τόσο από φυσικής κατάστασης, όσο και από αγωνιστικής πλευράς.
Αυτό πολύ απλά σημαίνει, ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην έπιασε τα διψήφια νούμερα μεταγραφών των προηγουμένων καλοκαιριών, ωστόσο τα 5/11 του βασικού σχήματος είναι νέα πρόσωπα, τα οποία μάλιστα εντάσσονται με μικρή καθυστέρηση στο δυναμικό της ομάδας.
Κι επειδή θαύματα δεν γίνονται στο ποδόσφαιρο (και οι εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν αυτόν τον κανόνα), είναι απολύτως λογικό να αργήσουμε να δούμε τον Παναθηναϊκό που υπόσχεται το έμψυχο υλικό του και θέλει ο προπονητής του.

β) ο Παναθηναϊκός των φιλικών αγώνων απογοήτευσε.
Μισή αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε με πολύ καλύτερη αμυντική λειτουργία (συνολικά) και αναμένεται πολύ πιο αξιόπιστος σε σχέση με το περσινό… σκορποχώρι, από τον χώρο της μεσαίας γραμμής και προς την εστία του Γκαλίνοβιτς.
Το βέβαιο είναι ότι δεν έθελξε στην οργάνωση του παιχνιδιού και την επιθετική ανάπτυξη. Αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί, ότι είδε και γνωρίζει τις δυνατότητες του συνόλου στον συγκεκριμένο τομέα, όταν οι Μπόβιο, Βίκτορ και Ίβανσιτς δεν εντάχθηκαν ακόμη στο σύνολο, αλλά ακόμη κι ο Ρομέρο έχει μόλις ένα μήνα στις τάξεις των «πρασίνων»;

γ) ο Παναθηναϊκός άργησε να κλείσει το ρόστερ του.
Αλήθεια. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον παίκτη που αποκτήθηκε να καλύψει το κενό που δημιούργησε ο τραυματισμός του Γκονζάλες, αλλά και στον χρόνο απόκτησης των Βίκτορ και Μπόβιο.
Ο Παναθηναϊκός παγιδευμένος στο κυνήγι μιας μεταγραφής, της οποίας τις μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας γνώριζαν εξ αρχής, εξάντλησε κάθε όριο, κλωτσώντας ουσιαστικά το πλεονέκτημα της άνετης -επιτέλους- από πλευράς χρόνου προετοιμασίας που υποσχόταν η απουσία προκριματικών αγώνων για το Τσάμπιονς Λιγκ.
Μπορεί η μεταγραφή του Ίβανσιτς να έγινε επιτακτική λόγω του σοβαρού τραυματισμού του Έκι, μπορεί η μεταγραφή του Μπόβιο να ζητήθηκε από τον προπονητή όταν διαπίστωσε την ανάγκη ενίσχυσης μ’ έναν αμυντικό μέσο που βοηθάει στην ανάπτυξη, μπορεί η μεταγραφή του Βίκτορ να άργησε λόγω άλλων προτεραιοτήτων στο κεφάλαιο «μεγάλο όνομα», ωστόσο μαζεύτηκαν πολλά «μπορεί» και δυστυχώς δυσχεραίνουν το έργο.

Ο προπονητής

Ο Μαλεζάνι δεν μας άρεσε, γιατί… κρυβόταν πίσω από τα πενταετή πλάνα και την δημιουργία μιας εντελώς νέας ομάδας, ο Μπάκε μας ξενίζει για το θράσος του να μην θέλει καμία πίστωση χρόνου για να παρουσιάσει αποτελέσματα και να κατακτήσει τον τίτλο.
Θα πρέπει όμως να κατανοήσουμε, ότι ο εύκολος δρόμος της διπλωματίας, του «και έτσι και γιουβέτσι», δεν συνίσταται από 29 κατασκευαστές ομάδων, ωσάν σκόνη απορρυπαντικού για το οικιακό μας πλυντήριο.
Κι εν πάση περιπτώσει, ο προπονητής που παρουσιάζεται μπροστά στο κοινό της ομάδας του, απορρίπτοντας όλες τις δικαιολογίες και τα ελαφρυντικά, μπορεί να χαρακτηριστεί σχιζοφρενικά αυτοκαταστροφικός, αλλά σε καμία περίπτωση ανειλικρινής, φυγόμαχος και ευθυνόφοβος.

Θα επαναλάβω μάλιστα αυτό που είπα και από το μικρόφωνο της ΝΕΤ στο τέλος του αγώνα με την Άντερλεχτ και σχολιάστηκε δυσμενώς σε φόρουμ οπαδών του Παναθηναϊκού: η ομάδα του Παναθηναϊκού ολοκλήρωσε αήττητη το πρόγραμμα των φιλικών αγώνων προετοιμασίας, αντιμετωπίζοντας μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις ομάδες πολύ πιο έτοιμες από την ίδια.
Ο Χανς Μπάκε δεν έταξε μεγαλειώδες θέαμα, αλλά υποσχέθηκε άμεσα αποτελέσματα. Εφ’ όσον λοιπόν ο Παναθηναϊκός παρουσιαστεί ομάδα που θα παίρνει το αποτέλεσμα που ζητάει από το ξεκίνημα των επισήμων αγώνων του, τότε θεωρώ απόλυτα λογική μία πίστωση χρόνου ώστε να καταφέρουν προπονητής και παίκτες να συνδυάζουν τα αποτελέσματα μ’ ένα ελκυστικό θέαμα για τους φίλους του.

Κανείς Μπάκε δεν ευθύνεται για τις παλινωδίες πολιτικής και φιλοσοφίας, που χαρακτηρίζουν τον Παναθηναϊκό της τελευταίας δεκαετίας. Κανείς Μπάκε δεν ευθύνεται για το γεγονός ότι ο πιο επιτυχημένος πρεσβευτής του ελληνικού ποδοσφαίρου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κουράστηκε ξαφνικά από το επιτυχημένο «τσούκου τσούκου μπολ» και απευθύνθηκε στον Αλμπέρτο Μαλεζάνι για να γίνει η επιθετική ομάδα, που θα καταπλήσσει κιόλας σε κάθε της εμφάνιση.

Κι όταν άρχισε να συναγωνίζεται τον επιθετικό Ολυμπιακό σε ευρωπαϊκές σφαλιάρες, αρνήθηκε να παραδεχτεί το αυτονόητο, αλλά παρέδωσε όμως τα ηνία στον Μπάκε που έβαλε εξ αρχής το ελκυστικό ποδόσφαιρο σε δεύτερη μοίρα και απαιτεί το αποτέλεσμα.

Οι παίκτες

Μία ομάδα που δεν χάνει κανένα βασικό γρανάζι της μηχανής της (πλην ίσως του Γκονζάλες που θα απουσιάσει για τον χρόνο της αποθεραπείας του) και αντίθετα προσθέτει πέντε νέα πρόσωπα και μάλιστα κατά γενική ομολογία παίκτες ενδεκάδας, χρειάζεται να προσπαθήσει πάρα πολύ για να παρουσιάσει αποτελέσματα χειρότερα της προηγούμενης.

Η κοινή και στοιχειώδης λογική, λοιπόν, λέει ότι ο Παναθηναϊκός έχει όλα τα εχέγγυα να είναι καλύτερος έως πολύ καλύτερος από πέρσι. Το αν αυτό είναι αρκετό για να πετύχει τους στόχους του δεν έχουμε παρά να περιμένουμε για να το διαπιστώσουμε στην πράξη.
Ως τότε όμως θα πρέπει να επιτρέψουμε στην ομάδα του Παναθηναϊκού (ως σύνολο και ως μονάδες) να ξεκινήσει από την ίδια αφετηρία με τους αντιπάλους της. Για παράδειγμα, το να αποδοκιμάζεται το δεξί μπακ της εθνικής (έστω αναπληρωματικό) σε κάθε του ενέργεια, την ίδια ώρα που αποθεώνονται εν χορώ οι αντίστοιχοι ποδοσφαιριστές των βασικών ανταγωνιστών στη διάρκεια των αγώνων (κι ας πάει η γκρίνια σύννεφο τις υπόλοιπες ημέρες), δεν είναι κοινή αφετηρία.

Το να αποδοκιμάζεται το σύνολο στην πρώτη του αγωνιστική παρουσία χωρίς τον Γκονζάλες, με σύστημα άγνωστο, ποδοσφαιριστή με δύο μόλις ημέρες στις προπονήσεις και έξι αλλαγές στη διάρκεια του ενενηντάλεπτου, δεν δικαιολογείται από την απώλεια των τίτλων της τελευταίας δεκαετίας, για τους οποίους στο κάτω κάτω δεν ευθύνονται κιόλας οι αποδέκτες των αποδοκιμασιών.

Καλή χρονιά!