Η όλο συναίσθημα επιστολή του Ντάνκαν: "Εγώ θα θυμάμαι περισσότερο τους ανθρώπους"

Στον Τιμ Ντάνκαν δεν του άρεσαν τα παχιά λόγια. Χαμηλών τόνων, δεν προκάλεσε, έσκυβε πάντα το κεφάλι, οι πανηγυρισμοί του (όλα αυτά τα χρόνια) ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα. Κρατούσε πολλά μέσα του, αποφάσισε να μιλήσει φεύγοντας.

Χωρίς φανφάρες, με μια θερμή αποχαιρετιστήρια αποστολή μέσα από την οποία είπε το "αντίο".

Με ελάχιστες λέξεις, καμιά 150αριά, είπε όλα όσα ήθελε αυτός να πει. Μεστός, λακωνικός, στοχευμένος, διακριτικός. Όσα στοιχεία τον διέκριναν μέσα στο παρκέ, όσα πρεσβεύει ως άνθρωπος συνολικά αποτυπώθηκαν σε μια κόλλα Α4. Συνδέθηκε με το Σαν Αντόνιο, δεν έφυγε ποτέ, δέθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε. Μεγάλωσε, πέτυχε και αποχώρησε ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμούσε. Δίχως ντόρο.

Αυτό είναι το αντίο του Τίμι:

" Αν μου είχε ζητηθεί να γράψω το σενάριο της ζωής μου 19 χρόνια πριν, δεν υπάρχει περίπτωση να μπορούσα να ονειρευτώ αυτό το ταξίδι.

Στέκομαι εδώ στο τέλος αυτής διαδρομής και κοιτάζω πίσω με δέος όσα βίωσα. Οι νίκες και οι ήττες θα είναι πάντα στη μνήμη, αλλά αυτό που εγώ θα θυμάμαι περισσότερο είναι οι άνθρωποι.

Οι φίλαθλοι μέσα και έξω από το γήπεδο, το τεχνικό επιτελείο και οι προπονητές που με ώθησαν και με συγκράτησαν ταυτόχρονα, οι συμπαίκτες (και κάθε αντίπαλος) που θα είναι φίλοι μου για μία ζωή, τα πάνω και τα κάτω που μοιράστηκα με οικογένεια και στενούς φίλους, πάνω από όλα, η εικόνα των παιδιών μου να μεγαλώνουν και να εξελίσσονται βλέποντας στον μπαμπά στη δουλειά. Αυτό θα κρατήσω περισσότερο από όλα.

Ευχαριστώ την πόλη του Σαν Αντόνιο για την αγάπη και την στήριξή της όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαριστώ τους φιλάθλους σε όλο ον κόσμο.

Με πολλή αγάπη,

Τιμ".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Aυτός ήταν ο Ντάνκαν: Μία ιστορία από αντίπαλό του που δείχνει πολλά