Μια λεπτό προς λεπτό κριτική της χειρότερης ελληνικής ταινίας για το μπάσκετ

Είμαστε στο 1987, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν έχει ακόμα γεννηθεί και το επίκεντρο του ελληνικού μπάσκετ, εκεί που ένας θνητός απογειώνεται κάθε βράδυ και ξηλώνει τους νόμους της βαρύτητας είναι το Αλεξάνδρειο Μέλαθρον Θεσσαλονίκης. Είναι το γήπεδο όπου ο Νίκος Γκάλης γίνεται ο απόλυτος κυρίαρχος, στο επίκεντρο των αναμετρήσεων ανάμεσα στους γίγαντες Άρη και ΠΑΟΚ.

Το παραμυθένιο Ευρωμπάσκετ του 1987, θα εμπνεύσει ένα σωρό πιτσιρικάδες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα να μιμηθούν τα ινδάλματα τους παίζοντας σε τσιμεντένια γήπεδα και παρακολουθώντας αγώνες στο 'Γεώργιος Μόσχος', στο 'Παπαστράτειο' και στον 'Τάφο του Ινδού'. Το 1987 επίσης, είναι μια εποχή που το βίντεο ανθίζει, με ταινίες χαμηλού κόστους που κυκλοφορούν κάθε εβδομάδα στα βιντεοκλάμπ, επιχειρώντας συχνά να μιμηθούν την επικαιρότητα και τις τάσεις της εποχής.

Μια από αυτές ήταν και το καλτ (σε ακραίο βαθμό) 'Μάθε Παιδί μου Μπάσκετ' με πρωταγωνιστές τους Κώστα Τσάκωνα και Σταύρο Μαυρίδη, που έμελλε να γίνει ευρύτερα γνωστός μια δεκαετία αργότερα, στο ρόλο του 'Φώτη' στην τηλεοπτική σειρά 'Εγκλήματα'.

Η υπόθεση

Ο Πολύκαρπος (Κώστας Τσάκωνας) είναι ένας οικογενειάρχης που αγωνίζεται κάθε μέρα για το μεροκάματο και ακόμα περισσότερο για να βάλει “στον ίσιο δρόμο” των σπουδών, τον γιο του Κοσμά (Σταύρος Μαυρίδης), που θέλει να γίνει μπασκετμπολίστας! Ο Πολύκαρπος και η γυναίκα του, Γραμματική(;) προσπαθούν με κάθε τρόπο να πείσουν το γιο τους να διαβάσει ή έστω να βρει κάποια δουλειά. Η ζωή όλων ανατρέπεται με τον πιο θεαματικό τρόπο, όταν έρχεται ένας σκάουτερ από την Αμερική για να παρακολουθήσει τον ερασιτέχνη Κοσμά και να του προσφέρει τελικά, ένα συμβόλαιο με την αμερικανική ομάδα των Μανχάταν Τζούνιορς!

Πόση σχέση με το μπάσκετ έχει το 'Μάθε Παιδί μου Μπάσκετ';

Ο Κώστας Τσάκωνας εδώ, υποδύεται και πάλι τον χαρακτήρα του μαστρο-Γιάννη από την 'Κλασική Περίπτωση Βλάβης', με τη μόνη διαφορά ότι εδώ δεν υπάρχει ο αγαθός Βλάσης (Τάσος Κωστής) για να τρώει ξύλο ύστερα από κάθε του γκάφα, αλλά ο γιος του, Κοσμάς, που έχει κάνει το σφάλμα να θέλει να παίξει μπάσκετ και όχι να γίνει 'επιστήμων'.

Γι' αυτό το λόγο, ο Κοσμάς κάθε φορά που ακουμπάει μπάλα μπάσκετ, δέχεται όχι απλώς επιπλήξεις, αλλά μπούλινγκ και άγριο ξύλο από τους δυο γονείς του, που θα ταίριαζαν περισσότερο στο 'Μίζερι' του Στίβεν Κινγκ και λιγότερο σε ελληνική '80ς βιντεοταινία.

Οι προπονήσεις

Η προπόνησή του Κοσμά γίνεται με τον πιο DIY τρόπο που μπορείς να φανταστείς: Μπάλα + κουβάς σφουγγαρίστρας. Ο Κοσμάς κλείνει την πόρτα και φωνάζει το συνθηματικό 'Γκάλης' για να βεβαιωθεί πως δεν τον ακούνε οι γονείς του και στη συνέχεια βαράει τρίποντα στον κουβά. Λογικό, μετά από τόσο ξύλο.

Από την άλλη, η ερασιτεχνική ομάδα του Κοσμά έχει αρκετές ελλείψεις. Καταρχήν δεν έχει όνομα(!). Επίσης ο προπονητής μάλλον δεν έχει καμία σχέση με το μπάσκετ καθώς το μόνο που κάνει είναι να φωνάζει 'πηδάτε' και 'σουτάρετε' την ώρα της προπόνησης. Αντίστοιχα, ο έφορος της ομάδας και ο βοηθός του, είναι ένα δίδυμο που θα μπορούσαν κάλλιστα να πουλάνε την Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια σε επίδοξους πελάτες όπως η Κατερίνα Γιουλάκη του 'Ρετιρέ', καθώς δεν τους ακούμε ούτε μια φορά μέσα στην ταινία να αναφέρονται σε μεταγραφές, πρωταθλήματα, δίποντα, τρίποντα, κάποια μπασκετική πληροφορία τελοσπάντων.

Το πλοτ τουίστ

Πρόεδρος και γραμματέας καλούν τον σκάουτερ μιας μεγάλης αμερικανικής ομάδας με σκοπό να πουλήσουν τον Κοσμά, χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει απολύτως τίποτα. Ο σκάουτερ λέγεται Μάικ Κωστίδης και τον βλέπουμε να παρακολουθεί με κιάλια τον παίκτη να ρίχνει σουτάκια και μερικές σκηνές αργότερα, να έχει ήδη συμφωνήσει με τον πρόεδρο για την μεταγραφή, έναντι 10 εκατομμυρίων δολαρίων.

Τι συμβαίνει όταν ο Κοσμάς μαθαίνει για την μεταγραφή και το ανακοινώνει γεμάτος χαρά στους γονείς του: Μα φυσικά κι άλλο ξύλο από τον Κώστα Τσάκωνα που δεν πιστεύει λέξη, και πολλά, πολλά δάκρυα από την μητέρα του, Γραμματική (no pun intended).

Ένας αληθινός διάλογος:

Γραμ: Το παιδί μας φεύγει, τι θα κάνουμε;

Τσάκωνας: Μη στεναχωριέσαι, θα κάνουμε άλλο παιδί.

Η επιβεβαίωση της μεταγραφής: Οι γονείς του Κοσμά πείθονται για τη μεταγραφή από την τηλεόραση. Συγκεκριμένα, πείθονται από μια ρεπόρτερ με υποψία εγκεφαλικού που κόβει τις λέξεις στα δυο (μπάσκετ-μπολ, αμε-ρικάν) που ανακοινώνει την πολυπόθητη μεταγραφή στους Μανχάταν Τζούνιορς, κρατώντας μια μπάλα μπάσκετ σαν παιχνίδι bdsm. Κάπου εκεί το αμερικάνικο όνειρο του Κοσμά ξεκινάει, συγκεκριμένα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού όπου γονείς, παράγοντες και η κοπέλα του Κοσμά (aka Δαμιανούλα) συγκεντρώνονται για να αποχαιρετήσουν.

Ατάκα Δαμιανούλας στον αποχαιρετισμό: “ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΟ AIDS!”

Συμπέρασμα: Το 'Μάθε Παιδί Μου Μπάσκετ' είχε τόση σχέση με το πραγματικό μπάσκετ, όσο ο Βασίλης Σπανούλης με το λαϊκό τραγούδι. Αποτελεί όμως ένα ντοκουμέντο της αθωότητας με την οποία το αθηναϊκό κοινό της δεκαετίας του '80 επιχειρούσε να προσεγγίσει το μπάσκετ.