Ντουράντ, τον άκουσες τον Λίλαρντ;
Πηγαίνεις με τους καλύτερους για να πετύχεις το στόχο σου ευκολότερα ή διαλέγεις το δύσβατο μονοπάτι, αυτό που δεν ξέρεις αν θα σε βγάλει στο τέρμα; Ο ηγέτης των Μπλέιζερς απάντησε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αλήθεια πόσες πιθανότητες δίνεις στους Μπλέιζερς να κατακτήσουν ένα πρωτάθλημα εφέτος ή μέσα στην επόμενη 5ετία; Λίγες, ασχέτως αν εφέτος έχουν καταγράψει μια εξαιρετική σεζόν και θα τερματίσουν, όπως όλα δείχνουν, τρίτοι στη Δύση, με αντιπάλους ομάδες όπως οι Ρόκετς, οι Γουόριορς, ακόμη-ακόμη και οι Σπερς (που δεν έχουν εξασφαλιστεί).
Τον Λίλαρντ όμως δεν τον νοιάζει τόσο ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Είναι από 'κείνους τους αστέρες της παλιάς κοπής. Τις βεντέτες των προηγούμενων 10ετιών που δεν άλλαζαν ομάδα μόνο και για ικανοποιήσουν τον πόθο τους. Δημιουργούσαν μόνοι τους τη συντροφιά του δαχτυλιδιού και, καλώς ή κακώς, πορεύονταν μ' αυτήν ως το φινάλε.
Γι' αυτό και η εμμονή ενός πρωταθλήματος με το Πόρτλαντ, κάτι που δεν κατάφεραν, δις μάλιστα, ο ο Ντρέξλερ ή ο Πόρτερ στις αρχές των 90s, δεν χαλάει το μυαλό του. Δεν τον κυριεύει το αίσθημα της αποτυχίας. Τον νοιάζει να το παλέψει και ό,τι βγει
Ειδάλλως δεν θα είχαν νόημα οι ατάκες του στην πιο πρόσφατη από τις συνεντεύξεις του.
" Θα ήθελα να κατακτήσω ένα πρωτάθλημα όσο κανένας, αλλά λόγω χαρακτήρα θα πάρω μεγαλύτερη ικανοποίηση, αν τα καταφέρω από το δύσκολο δρόμο. Αν δεν τα βγάλω άκρη εδώ και δεν πάρω ποτέ έναν τίτλο, μπορώ να ζήσω με την προσπάθεια που έβαλα σ' όλο αυτό. Θα ζήσω και θα πεθάνω με αυτό".
Κέβιν (Ντουράντ), ακούς;