Ο αποκλεισμός της ΑΕΚ από το BCL μοιάζει περισσότερο με λύτρωση

Η ΑΕΚ δεν τα κατάφερε. Σε μία βραδιά που ήταν αφιερωμένη στον αδικοχαμένο Στέβαν Γέλοβατς και αποσύρθηκε η φανέλα του, όσοι παίκτες έπαιξαν κόντρα στην Φάλκο έδωσαν ό,τι είχαν, αλλά στο τέλος ηττήθηκαν με 83-89 στα Άνω Λιόσια για την 5η αγωνιστική του Basketball Champions League.

Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα αποδείχθηκε καταδικαστικό για την “Ένωση”, η οποία αποκλείστηκε από την συνέχεια της διοργάνωσης μία αγωνιστική πριν το τέλος της φάσης των ομίλων. Ήταν όμως πέρα για πέρα δίκαιο και παράλληλα αντιπροσωπευτικό της πραγματικότητας που ζει φέτος η ΑΕΚ. Μία πραγματικότητα στην οποία η συμμετοχή στην Ευρώπη έμοιαζε περισσότερο με πολυτέλεια.

Τα 12 ban είναι η κορυφή του παγόβουνου

Η ΑΕΚ νοσεί. Και νοσεί από την αρχή της σεζόν. Τα καλοκαιρινά ban τακτοποιήθηκαν, αλλά… επανεμφανίστηκαν, αφού δεν τηρήθηκαν οι δεσμεύσεις που υπήρχαν το καλοκαίρι. Το χτίσιμο της ομάδας ήταν προβληματικό και η κατάσταση έγινε χειρότερη μετά την πρόωρη αποχώρηση του Μάνι Χάρις. Η ΑΕΚ είχε προβλήματα εκτός και εντός παρκέ. Ο κόσμος πιθανόν να μένει στα 12 ban, αλλά αυτά είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.

Τα 12 ban είναι απλώς ένα μέρος του προβλήματος. Οι 12 άνθρωποι (παίκτες, προπονητές) που διεκδικούν χρήματα είναι απλώς αυτοί που αποφάσισαν να ακολουθήσουν τον δρόμο της FIBA για να το κάνουν. Υπάρχουν αρκετοί ακόμα - με πρώτο τον Ηλία Παπαθεοδώρου που δέσμευσε τα έσοδα της ΑΕΚ με δικαστική διαταγή πληρωμής - που έχουν ακολουθήσει άλλη δικαστική οδό για να διεκδικήσουν τα δικά τους δεδουλευμένα. Κάποιοι άλλοι έχουν έρθει επίσης σε συμβιβασμό και έχουν κάνει διακανονισμούς.

Με την κατάσταση να μην έχει διαφοροποιηθεί εδώ και μήνες - κάτι που φαίνεται από την επαναφορά των καλοκαιρινών ban - είναι σαφές ότι το αγωνιστικό σκέλος περνάει συχνά σε δεύτερο μέρος. Κι ας μην ισχύει αυτό για τους παίκτες και τους προπονητές που δίνουν ό,τι έχουν. Ο Στέφανος Δέδας και οι παίκτες του κάνουν την δική τους δουλειά, παλεύουν με τα μέσα που διαθέτουν, αλλά μπορούν να φτάσουν μέχρι ενός σημείου. Στο Basketball Champions League αυτό το “σημείο” ήταν ο αποκλεισμός στην φάση των ομίλων, παρά το γεγονός ότι βάσει συστήματος διεξαγωγής την πρόκριση για την επόμενη φάση παίρνουν οι 3 από τις 4 ομάδες από κάθε όμιλο.

Μία σεζόν που μοιάζει ήδη χαμένη

Η σεζόν για την ΑΕΚ μοιάζει ήδη χαμένη. Η ψυχολογία της ομάδας είναι διαλυμένη λόγω του θανάτου του Στέβαν Γέλοβατς. Το ρόστερ είναι περιορισμένο - και ενδεχομένως να περιοριστεί ακόμα περισσότερο αν κάποιος παίκτης της ομάδας αποχωρήσει με μεταγραφή. Τα 12 ban δεν αφήνουν περιθώριο ούτε καν για την σκέψη να ενισχυθεί η ομάδα, με εξαίρεση ίσως πιθανή απόκτηση του - προερχόμενου από ρήξη χιαστού - Αντώνη Κόνιαρη (δεν χρειάζεται letter of clearance, επειδή πέρυσι αγωνίστηκε στον Ιωνικό και υπάρχει σχετική συμφωνια με το νεαρό γκαρντ, η οποία δεν έχει ενεργοποιηθεί). Τα πράγματα είναι δύσκολα.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος αναλυτής για να καταλάβει ότι - σε μπασκετικό επίπεδο - η ΑΕΚ χρειάζεται ενίσχυση. Το ροτέισον έχει μικρύνει ακόμα περισσότερο. Η ΑΕΚ έχει μείνει με 4 ψηλούς (Γκρίφιν, Χάμερ, Φιλιππάκος, Μαυροειδής), εκ των οποίων ο μόνος “καθαρός” σέντερ είναι ο Μαυροειδής που βάσει αρχικού σχεδιασμού δεν θα είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Στις θέσεις των περιφερειακών υπάρχουν οι Κολόμ, Φλιώνης, Παππάς, Ανγκόλα, Πετρόπουλος. Κάπου… ανάμεσα στην περιφέρεια και τις θέσεις των ψηλών υπάρχει ο Βαουλέτ, ο οποίος όμως πρακτικά έχει τεθεί εκτός ροτέισον, γεγονός που - δεδομένου των προβλημάτων που υπάρχουν - μιλάει από μόνο του σχετικά με το αν έχει ικανοποιήσει τις απαιτήσεις που υπάρχουν από αυτόν. Όλα αυτά είναι γνωστά σε αγωνιστικό επίπεδο, ωστόσο - την δεδομένη στιγμή - δεν είναι καν τα σοβαρότερα που απασχολούν τον οργανισμό των "κιτρινόμαυρων".

Τον τελευταίο μήνα οι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν αγωνιστικές υπερβάσεις έχοντας στο μυαλό τους τον Γέλοβατς. Έμοιαζε ωστόσο περισσότερο να νικάνε στηριζόμενοι στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Στο μπάσκετ - και στον αθλητισμό γενικότερα - όμως, υπάρχουν στιγμές που δεν αρκεί μόνο το να θέλει κάποιος να νικήσει. Πρέπει και να μπορεί. Οι παίκτες που έχουν μείνει στο ρόστερ της ομάδας θέλουν να νικούν. Πλέον όμως δεν είναι σίγουρο κατά πόσο μπορούν. Ο αγώνας με την Φάλκο ήταν η τελευταία απόδειξη.

Η ανηφόρα που καλείται να ανέβει η ΑΕΚ είναι μεγάλη. Το χειρότερο όμως για τον οργανισμό της "Ένωσης" είναι ότι η κατάσταση μοιάζει μη αναστρέψιμη, εκτός αν με κάποιο τρόπο λυθούν ξαφνικά όλα τα οικονομικά θέματα και... βρέξει λεφτά. Μπορεί και να συμβεί αυτό. Ποτέ εξάλλου δεν πρέπει κάποιος να λέει ποτέ. Η κατάσταση πάντως αυτή την στιγμή στην ΑΕΚ δεν είναι καλή. Η παρουσία στην Ευρώπη έμοιαζε με πολυτέλεια. Και ο αποκλεισμός μοιάζει με λύτρωση. Είτε θέλει να το παραδεχθεί αυτό κάποιος, είτε όχι.