Ο δράκος και ο μαρμαρωμένος βασιλιάς

Η γέννηση και η πτώση της μπασκετικής αυτοκρατορίας του Άρη είναι ένα διαχρονικό θέμα αφήγησης όσων έζησαν τα γεγονότα, όσων απλά πήγαιναν στο γήπεδο, όσων αγάπησαν μια ομάδα η οποία συνδέθηκε όλη η Ελλάδα. Πόσο μάλλον όταν κάποιες από τις μεγάλες στιγμές αυτής της πορείας τις διηγείται ένας από εκείνους που συμμετείχαν ενεργά, από την πλευρά μάλιστα της... χρηματοδότησης. Ο Θεόφιλος Μητρούδης παρουσίασε το βιβλίο του 'Η Αυτοκρατορία. Η άνοδος και η πτώση από την πίσω πλευρά του φεγγαριού'.

Στο βιβλιοπωλείο Ιανός, το βράδυ της Τετάρτης, μαζεύτηκε κόσμος και κοσμάκης. Ο συγγραφέας υποδέχθηκε παλιούς φίλους και για δυο ώρες η παρουσίαση εξελίχθηκε σε ένα νοσταλγικό ταξίδι στα χρόνια που μεσουράνησε ο Άρης. Το βιβλίο, πάντως, δεν είναι τόσο νοσταλγικό. Διότι ο Μητρούδης δεν ήταν απλά ένας παράγοντας που έβαλε λεφτά στον Άρη και συμμετείχε ενεργά στην κατάκτηση των τίτλων.

Όχι. Είναι η πολυσχιδής προσωπικότητα του για την οποία μίλησαν ο Γιάννης Γιαννάκης, άλλοτε μάνατζερ του Άρη (και αργότερα του Πανιωνίου και του Ολυμπιακού, πριν αφήσει το μπάσκετ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλα πολλά που ασχολήθηκε στη ζωή του), ο Χριστόδουλος Αντωνιάδης (στέλεχος της Τράπεζας Πειραιώς), ο Σωτήρης Θεοδωρίδης (πρόεδρος της Sato που συνέδεσε το όνομά της με την ομάδα της Θεσσαλονίκης) και οι δημοσιογράφοι Δημήτρης Καρύδας και Βασίλης Σκουντής. Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Δραγώγιας, που έχει επιμεληθεί και των κειμένων του βιβλίου.

Είναι οι πρωτοποριακές ιδέες που είχε για την εξεύρεση πόρων, αλλά και τα τρικ που έκανε για να εξασφαλίσει την οικονομική ευρωστία του Άρη, όπως τότε που εκμαίευσε ίδιο τηλεοπτικό συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, από τον πρόεδρο της ΕΡΤ Β.Συληβρίδη, παρών και αυτός στην παρουσίαση. Είναι όμως και δυο εποχές του Άρη, στις οποίες ο Μητρούδης έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η πρώτη με τη μεταγραφή του Παναγιώτη Γιαννάκη από τον Ιωνικό στον Άρη, το καλοκαίρι του 1984, όταν άλλαξε ο μπασκετικός χάρτης της χώρας. Η εμπλοκή του Μητρούδη στις διαπραγματεύσεις ήταν σημαντική, για να μετακομίσει εν τέλει ο αρχηγός της Εθνικής στον Άρη και να γείρει οριστικά η πλάστιγγα υπέρ των 'κιτρινόμαυρων'.

Και η δεύτερη οκτώ χρόνια μετά όταν ο Νίκος Γκάλης αποχώρησε από τη Θεσσαλονίκη και τον Άρη. Πρόεδρος ήταν ο Μητρούδης. "Εμένα με κυνηγάει το βάρος ενός Θρύλου", γράφει στον επίλογό του ο 66χρονος πρώην παράγοντας, επιχειρηματίας και νυν συγγραφέας. Αυτόν τον σταυρό, είναι αλήθεια, κουβάλησε στους ώμους του όλα αυτά τα χρόνια. Στο βιβλίο του δίνει απαντήσεις, αποκαλύπτει ότι όταν διαπραγματεύτηκε με τον Γκάλη δεν ήξερε κάποιες λεπτομέρειες που έμαθε πολύ καιρό μετά και σχολιάζει με τον δικό του τρόπο τις περίφημες συναντήσεις με τον μεγάλο άσο.

Το όνομα του Νικ, όπως ήταν φυσικό, ήταν ένα από τα σημεία αναφοράς και στην παρουσίαση, με τον Γιώργο Λιάνη, μάλιστα, να παρεμβαίνει για να αποκαλύψει μια φράση του Γιώργου Βασιλακόπουλου, όταν πρότεινε για πρώτη φορά, να μετονομαστεί το ΟΑΚΑ σε Νικος Γκάλης: "Μα καλά, κι αν αύριο σκοτώσει κάποιον, πώς θα κρατήσουμε το όνομά του στο γήπεδο";

Ήταν μια από τις πολλές στιγμές της παρουσίασης, όπου στα πλαίσια της ονοματοδοσίας των γηπέδων, ακούστηκε και η ατάκα: "Ε, αφού είναι έτσι να πουν και το Παπαστράτειο Στιβ Γιατζόγλου". Την είχε ρίξει ο ίδιος ο Γιατζόγλου, προπονητής του Άρη το καλοκαίρι του 92, όταν οι 'κίτρινοι' πήραν τον Ρόι Τάρπλεϊ και εν συνεχεία έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα σε Γιαννάκη και Γκάλη. Υποτίθεται ότι η πρόταση του προπονητή ήταν να μείνει "εκείνος που κατέβαζε την μπάλα". Δηλαδή ο Γιαννάκης!

Στον δράκο που επίσης παρακολούθησε την εκδήλωση ο Θεόφιλος Μητρούδης απεύθυνε ένα συγκινητικό δημόσιο ευχαριστώ. Όσο για τον Γκάλη, σε μια έξαρση της φαντασίας του, ο άλλοτε πρόεδρος του Άρη τον παρομοίασε με τον... μαρμαρωμένο βασιλιά, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

Τις λεπτομέρειες θα τις μάθετε στο βιβλίο, όχι μόνο για το πώς έφυγε ο Γκάλης από τον Άρη, αλλά και για μια σειρά από άλλα γεγονότα, τα οποία διηγείται ο Μητρούδης. Δεν θα φωτιστούν όλες οι πλευρές. Κάποιες ο συγγραφέας αποφάσισε να κρατήσει στην πίσω πλευρά του φεγγαριού. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, με ιδιαίτερο ύφος, με τα γεγονότα να περιγράφονται και μετά να εξηγούνται σε συνομιλία με την φανταστική "Αγαπημένη", αξίζει κανείς να το διαβάσει από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα του.