Ο Μάικλ Σουίτνι δεν έκανε καριέρα στο ΝΒΑ εξαιτίας μιας συγκλονιστικής ιστορίας

Στα 21 του ήταν ο... Λεμπρόν Τζέιμς των Νικς. Είχε γίνει ντραφτ στο Νο9 του 2003, λίγες θέσεις πίσω από το "βασιλιά", και οι κολεγιακοί αριθμοί του προϊδέαζαν για ένα αστέρα που γεννιόταν.

Ο Μάικ Σουίτνι ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος μέχρι τη στιγμή που έχασε τον πατέρα του! Ήταν ακριβώς πριν ενταχθεί στο training camp των Νεοϋορκέζων. Έκτοτε εμφανίστηκε ένα άλλο παιδί, γιατί τέτοιο ήταν ακόμα. Αδύναμος πνευματικά να διαχειριστεί μια τέτοια απώλεια, μπλέχτηκε στα δίχτυα της κατάθλιψης και της αμφισβήτησης του ίδιου του εαυτού του.

ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΑ ΧΑΠΙΑ

Σκοτάδι σκέπασε τα πάντα γύρω του και ο Σουίτνι βρέθηκε να κολυμπάει σε μια θάλασσα με δίνη που τον ρουφούσε στον πυθμένα, χωρίς έξοδο διαφυγής. Δεν πάλευε να το καταπολεμήσει, το είχε αποδεχθεί κάνοντάς το μέρος της οντότητάς του. Γι' αυτό και πίστεψε ότι ο μόνος δρόμος που είχε ν' ακολουθήσει ήταν της αυτοκτονίας!

Όπως παραδέχθηκε στο HoopsHype " Τη θυμάμαι εκείνη τη νύχτα. Ήμασταν στο Κλίβελαντ ένα βράδυ και πήρα μια χούφτα αναλγητικά χάπια ελπίζοντας ότι θα με... στείλουν. Ξύπνησα όμως το πρωί και σκέφτηκα ότι δεν λειτούργησε". "Δεν μού άρεσε το μπάσκετ, ούτε η ζωή γενικότερα. Από ένας αστέρας του Τζορτζτάουν και με τον πατέρα μου σε κάθε αγώνα κατέληξα χωρίς αυτόν και να μην παίζω στο ΝΒΑ".

Το κακό για τον τότε ρούκι ήταν πως δεν μιλούσε για να λάβει την κατάλληλη φροντίδα. Ουδείς γνώριζε για το σαράκι που τον κατέτρωγε. Ούτε ο προπονητής του στους Νικς Ντοκ Τσέινι, ο οποίος τον "πλήγωσε" ακόμη περισσότερο απ' όταν του είπε πως αρχικά δεν θα παίζει.

Φοβόταν πως αν εκδηλωθεί, θα τον λένε τρελό, όπως τον Αρτέστ και συνέχισε να ταλαιπωρείται, να βυθίζεται και να μένει όλο και πιο πίσω. Όταν μάλιστα πήρε κιλά, αφότου πήγε στους Μπουλς, έγινε πρώτο θέμα. Του ασκούσαν κριτική για το βάρος του χωρίς να ξέρουν το πρόβλημα.

ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ

Είχε ήδη χάσει το τρένο μιας καριέρας. " Έφυγα από το ΝΒΑ το 2007 και γύρω στο 2008 τα πράγματα χειροτέρεψαν. Η σύζυγός μου μού είπε ότι χρειάζομαι βοήθεια. Τότε αποφάσισα να φύγω από το σπίτι, ν' αφήσω την οικογένειά μου και να κοιμάμαι σε πάρκα ή αυτοκίνησα. Ένιωθα αποτυχημένος, δεν ήθελα να έχω κανέναν δίπλα μου", αποκάλυψε ο Αμερικανός.

Τη δύναμη να νικήσει το... μυαλό του βρήκε μετά από αρκετούς μήνες. " Μου πήρε κάμποσο χρόνο, αλλά η οικογένεια και οι φίλοι μου με κράτησαν και με βοήθησαν σε δύσκολες στιγμές".

ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

Σήμερα ο Σουίτνι δεν παίζει μπάσκετ, αλλά κάνει διαλέξεις σε σχολεία μιλώντας στα παιδιά για την έννοια της κατάθλιψης και το bullying. Μάλιστα βρίσκεται στη διαδικασία ιδρύματος που θα έχει αυτόν το σκοπό. Την καταπολέμηση του τέρατος. " Χρησιμοποιώ τη ζωή μου ως παράδειγμα. Τους λέω ψάξτε το όνομά μου στο google. Θα δείτε μόνο κοροϊδευτικά άρθρα για το βάρος μου, τίποτε θετικό. Ευτυχώς οι ομιλίες μου έχουν αποτέλεσμα, βοηθούν. Οι γονείς και τα παιδιά μού δίνουν θετικό feedback. Ένας μού είπε ότι η ιστορία μου άλλαξε τη ζωή του παιδιού", κατέληξε.

Στο ΝΒΑ ο Σουίτνι δεν πέτυχε, όπως πολλά άλλα παιδιά που ήταν ψηλά στο ντραφτ. Από τη μάχη της ζωής όμως βγήκε νικητής.

AP Photo/Eric Gay