Ο Πάτι Μιλς δεν θα πάψει να δίνει τη μάχη για ένα 'ελεύθερο νερό'

Ο Πάτι Μιλς βρήκε άλλη μία, αληθινή, αφορμή να βρεθεί δίπλα σε ανθρώπους των φυλών από τις οποίες κατάγεται. Αυτόχθονες Αυστραλούς που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους σε απομακρυσμένες και στείρες περιοχές της αχανούς χώρας.

O πόιντ γκαρντ των Σπερς γεννήθηκε πριν από 31 χρόνια στην Καμπέρα. Ως νέος στην πρωτεύουσα δεν έζησε ανάλογες στερήσεις. Ευτύχησε ο πατέρας του Μπένι, από τα Νησιά του Πορθμού Τόρες, και η μητέρα του Υβόννη, από τους Αβορίγινες, να έχουν φροντίσει τουλάχιστον για τα προς το ζην. Τον ενημέρωσαν βέβαια για ό,τι είχαν διαβεί οι ίδιοι και τον έμαθαν να αισθάνεται "περήφανος για ό,τι είσαι". Λόγω καταγωγής και χρώματος βίωσε τον ρατσισμό, ένιωσε "αβοήθητος χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι", παρόλα αυτά, συνηθισμένος ν' αντέχει στα δύσκολα, ποτέ του δεν έριξε μαύρη πέτρα πίσω του, ακόμη κι όταν το 2007 έφυγε για το Σεντ Μέρις των ΗΠΑ χτίζοντας από χρονιά σε χρονιά την καριέρα που έχει σήμερα.

Γνώριζε πολύ καλά πως υπάρχουν συμπατριώτες του που υποφέρουν, δεν τους έβγαλε ποτέ από τη σκέψη του. Παλεύει όπου κι αν βρίσκεται για να επικοινωνήσει την ιστορία τους και τα εμπόδια της καθημερινότητάς τους, να εξασφαλίσει και να εγγυηθεί, αν είναι δυνατόν, ένα διαφορετικό αύριο για τον καθένα. Ένα αύριο με ίσα δικαιώματα. Στη ζωή πάνω απ' όλα. Μια ζωή που εξαρτάται από το νερό.

Η Αυστραλία είναι μία από τις χώρες που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, απότοκο και της κλιματικής αλλαγής, αλλά -κατά ένα περίεργο τρόπο- οι όποιες λύσεις έχουν δρομολογηθεί όπως η αφαλάτωση του νερού ή η ανακύκλωση του ήδη χρησιμοποιημένου για να μετατραπεί σε πόσιμο, δεν αφορούν τις άγονες περιοχές όπου συνεχίζουν να κατοικούν φυλές ιθαγενών. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι μεγαλουπόλεις, το Σίδνεϊ, η Μελβούρνη, η Αδελαΐδα, με συνέπεια το πρόβλημα να είναι πολύ πιο έντονο και πολύπλευρο μακριά από τα αστικά κέντρα.

Ο Πάτι Μιλς μαζί με την ομάδα 'Community Water Project' και, στα τέλη Αυγούστου πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Κίνα) επισκέφθηκε περιοχές στο Άουτμπακ της κεντρικής Αυστραλίας που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. "Ξέρω ποιος είμαι και από πού προέρχομαι και χρησιμοποιώ αυτή την κληρονομιά για να πετύχω πράγματα", ομολόγησε με ειλικρίνεια ο Αυστραλός γκαρντ, υποστηρίζοντας δικαίως ότι "η πρόσβαση στο πόσιμο νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα και η έλλειψη είναι ο λόγος που βρίσκομαι εδώ". Σε πρώτη φάση για να μοιραστούν εμφιαλωμένα μπουκάλια σε διαφορετικές οικογένειες και σε δεύτερη φάση για να λειτουργήσει σαν μοχλός πίεσης για την εξεύρεση μιας μόνιμης λύσης που θα επιτρέψει στους πολίτες ν' απολαμβάνουν ένα απαραίτητο αγαθό.

Στα μέρη αυτά οι υδάτινοι πόροι είναι ελάχιστα και πολλές φορές εστίες μολύνσεων. Έρευνες έχουν καταδείξει ότι οι ποσότητες βλαβερών στοιχείων (κάδμιο, βάριο, ψευδάργυρος, ουράνιο, αρσενικό) από διάφορες ενέργειες έχουν καταλήξει είτε σε ποτάμια είτε στο υπέδαφος, γεγονός που οδηγεί σε αδιέξοδο. Σε πολλές περιπτώσεις οι ντόπιοι έχουν πάψει να μαζεύουν καρπούς από τα δέντρα ή να ψαρεύουν, τρομοκρατημένοι από την άθλια σύσταση των νερών. Ο κίνδυνος είναι φυσικά μεγαλύτερος για παιδιά και ευπαθείς ομάδες, όπως οι έγκυες γυναίκες. Οι όποιες αντιδράσεις τους, πάντως, έχουν πέσει στο κενό, παρά το γεγονός πως τα μέτρα για τη δημόσια υγεία θα έπρεπε ν' αποτελούν προτεραιότητα των κεντρικών φορέων.

Ο Πάτι Μιλς γι' αυτούς ανθρώπους πασχίζει. Για όσους ζουν ξεχασμένοι. Στεκόμενος απέναντι σ' εκείνους που θεωρούν το νερό είδος πολυτελείας και μόνο για λίγους. Και κατά τον βουλευτή της κυβερνώσας Νέας Δημοκρατίας - δημοσιογράφο, Μπάμπη Παπαδημητρίου, "απαράδεκτα φθηνό" στην Ελλάδα.