Οι παίκτες του Ολυμπιακού θυμούνται αθέατες στιγμές των Final-4

Ο αθλητισμός, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, είναι ένα ψηφιδωτό στιγμών. Μια εικόνα που γίνεται κορνίζα, καρφώνεται στο μυαλό και μένει εκεί απείραχτη και αναλλοίωτη στο χρόνο. Ακολουθεί και συντροφεύει, ακόμη κι αν κάποτε ξεθωριάσει.

Τα κατορθώματα, βέβαια, του Ολυμπιακού στα Final-4 της τελευταίας 5ετίας (δύο κατακτήσεις, ένας τελικός) είναι πολύ πρόσφατα για να ν' αλλοιωθούν έστω και λίγο. Να ξεχαστούν φυσικά αποκλείεται.

Κι αν στο φακό έχουν αποτυπωθεί όλα αυτά που έγιναν στην Πόλη (2012), στο Λονδίνο (2013) και στη Μαδρίτη (2015) τι συνέβη όταν έλειπαν οι κάμερες; Ποια είναι η αλησμόνητη εκείνη ανάμνηση που δεν έχει φύγει ποτέ από τη σκέψη όσων ήταν παρόντες και ρούφηξαν κάθε γουλιά από το νέκταρ της επιτυχίας; Τι δεν έχουν ξεχάσει κι ας μεσολάβησαν έκτοτε δεκάδες αγώνες με ξεχωριστές παραστάσεις;

Μικρού μήκους ιστορίες, τις οποίες πέντε "ερυθρόλευκοι" μοιράστηκαν μαζί μας...

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΕΙ...

...τα χάπια που ζήτησε από τον φυσιοθεραπευτή και τον γιατρό του Ολυμπιακού μετά τον Τελικό με την ΤΣΣΚΑ το 2012. "Πήγα και τους είπα να μου δώσουν δύο losec για το στομάχι μου. Είχε πάει να σπάσει από το άγχος και την πίεση του αγώνα. Ευτυχώς μ' έπιασαν μετά από 20 λεπτά και συνήλθα γρήγορα". Να που η... ομεπραζόλη έκανε δουλειά. Αν και με το ΚΑΛΑΘΙ που, έχει σημαδέψει, όσο κανένα άλλο, την καριέρα του, ο υπαρχηγός του Ολυμπιακού ήταν αυτός που είχε πέσει... βαρύς στην ΤΣΣΚΑ!

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΕΙ...

...τη συμβουλή του Βασίλη Σπανούλη παραμονές του Τελικού του 2012. Εκείνη που την έχει κάνει φυλακτό και την ανασύρει πριν από κάθε Final-4. Ο πόιντ γκαρντ των Πειραιωτών θυμάται πως "το Σάββατο πριν από τον τελικό εγώ, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου και ο Κατσίβελης, 20χρονα παιδάκια τότε και πρωτάρηδες, ήμασταν μέσα στην τρελή χαρά για την πρόκριση. Λέγαμε μάλιστα, γνωρίζοντας τη δυναμική της ΤΣΣΚΑ, πως δεν μας νοιάζει το αποτέλεσμα. Το άκουσε ο Μπίλι και μας μάζεψε για να μας μιλήσει". Τι ακριβώς τους είπε; Δώστε βάση. "Μας εξήγησε ότι μπορεί να είμαστε χαρούμενοι που φτάσαμε ως εδώ, αλλά αύριο δεν πάμε απλώς να παίξουμε, πάμε να κερδίσουμε. Γιατί ίσως να μην ξαναβρεθούμε ποτέ στο ίδιο σημείο". Όσα λεν' οι άνδρες μεταξύ τους, θα προσθέταμε.

Όπως συνέβη και πέντε χρόνια μετά, πριν από το εφετινό τέταρτο ματς με την Εφές κι ενώ ο Ολυμπιακός ήταν προ του αποκλεισμού. Αν και ο Βαγγέλης δεν ήθελε να δώσει πολλές λεπτομέρειες για τη μάζωξη πίσω από κλειστές πόρτες και το "do not disturb" κρεμασμένο στο πόμολο υποστήριξε ότι "η ομιλία του κόουτς μέσα από την ψυχή του και τα λόγια του Βασίλη μάς έκαναν να καταλάβουμε πόσο πολύ θέλαμε να είμαστε εδώ που φτάσαμε".

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΕΙ...

...την επιστροφή της ομάδας από το γήπεδο στο ξενοδοχείο. Καμία διαφορά αν ήταν το 2012 ή το 2013. Γιατί; Διότι "είναι η στιγμή εκείνη, που αφού έχεις πανηγυρίσεις σαν τρελός, προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς έχει γίνει. Δεν μπορείς να βάλεις τη στιγμή σε κουτί, να τη χαρακτηρίσεις ή να την περιγράψεις με λόγια. Είναι τέτοιο το άδειασμα όταν έχεις καταφέρει κάτι τόσο μεγάλο που απλά κοιτάει ο ένας τον άλλον και χωρίς να μιλάτε αναρωτιέστε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Το κλασικό 'τι έγινε ρε παιδιά;'. Και να είσαι σίγουρος ότι δεν έχει να κάνει με το αν ήταν η πρώτη ή η δεύτερη φορά. Όταν το ζήσεις μία, θες δεύτερη, τρίτη και πάει... μετρώντας, ελπίζοντας να ξανασυμβεί. Μακάρι να αξιωθούμε να το βιώσουμε ξανά". Πιο παραστατικός, αλήθεια, δεν θα μπορούσε να γίνει ο "Παπ", καθώς τη στιγμή που μιλούσε τα μάτια του πετούσαν σπίθες. Κρατήστε το αυτό το βλέμμα...

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΕΙ...

...τον ξέφρενο πανηγυρισμό για τη νίκη-πρόκριση επί της ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό του 2015. Δεν θα γινόταν διαφορετικά. Πρωτάρης ο μικρός, δεν είχε βιώσει άλλη τέτοια στιγμή μέχρι τότε στην πορεία του. Τα θυμάται όλα πολύ καλά. Το τρίποντο του Σπανούλη μπροστά στον Ντε Κολό, το φάουλ που ακολούθησε. Κυρίως όμως "τον τρόπο που βούτηξαν όλοι οι παίκτες στο παρκέ αμέσως μετά τη λήξη και άρπαξαν ν' αγκαλιάσουν τον Βασίλη. Ήταν ασύλληπτο, ανατριχιάζω ακόμα και τώρα".

Λίγες ώρες μετά, το επόμενο πρωί, ήρθε η βόλτα στη Μαδρίτη. Όχι, ο Ολυμπιακός δεν πήγε για... τουρισμό στον τελικό με τη Ρεάλ κι ας έχασε στο τέλος. Ο Ιωάννης θυμάται πως "εκείνο το πρωινό περπάτημα στο πάρκο το είχαμε ανάγκη. Ήταν ένα χαλάρωμα, στο πλαίσιο κι αυτό της... προετοιμασίας, γιατί ξέφυγε λίγο το μυαλό μας". Τακτική Ίβκοβιτς λέγεται αυτή και σε καμία περίπτωση Ιωαννίδη που απαιτούσε προπόνηση, όπως περιέγραψε γλαφυρά ο Έντι Τζόνσον στη συνέντευξη που έδωσε στο Contra.gr.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΡΑΒΑΝΗΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΕΙ...

...τη μάζωξη που είχε γίνει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στη Μαδρίτη (2015). "Ήμουν εγώ, ο Οθέλο (Χάντερ), ο Λοτζέσκι, ο Λαφαγέτ και ο Μάντζαρης νομίζω και συζητούσαμε επί ώρες για όλα όσα περιμένουμε. Δεν ήταν εύκολο να κοιμηθείς από την υπερένταση και το άγχος. Όλη αυτή η κουβέντα μάς χαλάρωνε". Η έννοια της παρέας δηλαδή. "Σε αυτήν την ομάδα πάντα είμαστε μια αγκαλιά και γι' αυτό πετυχαίνουμε", όπως συμπλήρωσε κατηγορηματικά. Προβλέψεις ή στοιχήματα δεν είχε πάντως το... μενού. Αφού "εμείς τις αποφεύγουμε μπαίνοντας για να κερδίσουμε στο κάθε παιχνίδι".

Στην Πόλη το επόμενο ραντεβού και με τους πέντε...